W tej pracy G. Deleuze skoncentrowany jest na sensie kryjącym się w np. zdaniu, jego strukturze i genezie. Co ciekawe, zaczynając od zjawiska paradoksu i jego istotności dla naszego postrzegania rzeczywistości poprzez język posiłkuje się przede wszystkim twórczością Lewisa Carolla(tak, tego od Alicji). Za pomocą tego autor może przejść do cięższego, filozoficznego wywodu na temat genezy języka, którego obrany cel jest dość ambitny, chodzi o Odwrócenie Platonizmu. Co przełomowe, zamiast traktować sens jako przyczynę, fundament poznania, określi ją jako efekt, tak jak dziecko uczy się rozpoznawać sens mowy dzięki już ukształtowanej strukturze języka rodziców. Niby takie oczywiste, trochę jak odkrycie Russella, że nie da się stwierdzić prawdziwości zdania pozbawionego sensu, a jednak nikt na to nie wpadł. Pomimo filozoficznej uczty, jaką serwuje autor, ciężko jest uznać jego wywody za klarowne. Jest wręcz przeciwnie, by ocenić czy to wartościowa lektura, nie wystarczy streszczenie, trzeba samemu wyławiać perełki z mętnej treści.

W tej pracy G. Deleuze skoncentrowany jest na sensie kryjącym się w np. zdaniu, jego strukturze i genezie. Co ciekawe, zaczynając od zjawiska paradoksu i jego istotności dla naszego postrzegania rzeczywistości poprzez język posiłkuje się przede wszystkim twórczością Lewisa Carolla(tak, tego od Alicji). Za pomocą tego autor może przejść do cięższego, filozoficznego wywodu na...

Bełkot straszny. Ciekawy ale jednak bełkot.

Bełkot straszny. Ciekawy ale jednak bełkot.

Po przeczytaniu tej książki, spojrzysz zupełnie inaczej na Alicję z Krainy Czarów;

Po przeczytaniu tej książki, spojrzysz zupełnie inaczej na Alicję z Krainy Czarów;