Odkąd siegnęłam po 'Pułapkę Czasu' jestem absolutnie zachwycona twórczością L'Engle!

Myślę, że we współczesnej literaturze dziecięcej brakuje nam stworzonych przez L'Engle dziwów. Książki niesamowicie mocno odziałują na wyobraźnie, popychając ją coraz dalej i dalej.

Bohaterowie rozwijają się, mają swoje motywy i - co chyba najważniejsze - dzieciaki mogą się z nimi utożsamić. Światy, postaci i istoty o których czytamy są praktycznie nie spotykane w aktualnych dziełach kultury dziecięcej i wypierają na prawdę duże wrażenie.

Język jest prosty i przyjemny, a cała książka niezwykle ciepła, pełna przygód i opowiadająca nam o Meg, która razem ze swoim przyjacielem (i paroma nowymi przyjaciółmi) próbuje ocalić swojego małego, ciężkochorego braciszka.

Odkąd siegnęłam po 'Pułapkę Czasu' jestem absolutnie zachwycona twórczością L'Engle!

Myślę, że we współczesnej literaturze dziecięcej brakuje nam stworzonych przez L'Engle dziwów. Książki niesamowicie mocno odziałują na wyobraźnie, popychając ją coraz dalej i dalej.

Bohaterowie rozwijają się, mają swoje motywy i - co chyba najważniejsze - dzieciaki mogą się z nimi...

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

💥💥💥💥💥💥

💥💥💥💥💥💥

No wybaczcie ale czytałam 80 stron w 3 miesiące gdy moja norma to minimum 30 dziennie. Jest okropnie nudna i nie rozumiem co się dzieje przez połowę czasu.

No wybaczcie ale czytałam 80 stron w 3 miesiące gdy moja norma to minimum 30 dziennie. Jest okropnie nudna i nie rozumiem co się dzieje przez połowę czasu.

książka mnie nie urzekła, jest dosyć nudna

książka mnie nie urzekła, jest dosyć nudna

Łatwo się czyta, lecz nie zachwyciła mnie w ogóle.

Łatwo się czyta, lecz nie zachwyciła mnie w ogóle.

Ta książka nie jest fabularnie związana z jej poprzednią częścią czyli "Pułapką czasu". Według mnie jest odrobinę gorsza od poprzedniej ale i tak mi się podobała. Mam tylką nadzieję że na polski zostanie przetłumaczona następna część

Ta książka nie jest fabularnie związana z jej poprzednią częścią czyli "Pułapką czasu". Według mnie jest odrobinę gorsza od poprzedniej ale i tak mi się podobała. Mam tylką nadzieję że na polski zostanie przetłumaczona następna część

Charles Wallance jest przekonany, że w ogródku zadomowił się smok. Gdy jego siostra, Meg oraz ich przyjaciel, Calvin, wyruszają sprawdzić, co to za stwór, okazuje się on być cherubinem, który przybył na ziemię wraz z Nauczycielem. Ich rolą jest pomoc trójce młodych ludzi: Charles Wallance jest ciężko chory i tylko Meg jest w stanie pomoc sześciolatkowi.

Gdy oceniałam „Pułapkę czasu” trochę ubolewałam nad jej niskimi ocenami. Kontynuacja powieści L’Engle okazała się być jednak w moim odczuciu nieco słabszą powieścią. Bo choć porusza właściwie te same tematy to robi to w sposób, który nie do końca przypadł mi do gustu.
Podobnie jak tom pierwszy, tak i ta powieść nie należy do szczególnie nowych. Ukazała się dziesięć lat po pierwszej, ale to w dalszym ciągu sprawia, że ma niemal siedemdziesiąt lat. To ponownie sprawia, że sposób prowadzenia narracji jest nieco inny, choć w przypadku tej powieści irytował mnie nieco bardziej. Brakowało mi w tej niedługiej książce budowania relacji między postaciami. Meg i Calvin są w sobie co najmniej zauroczeni od poprzedniego tomu, ale właściwie pojawia się to tylko gdzieś pomiędzy. Charles Wallance również ma niby bardzo dobrą relację z siostrą, ale ponownie – dowiadujemy się o tym głównie z jakiś zdań w narracji, a nie opisów konkretnych scenek. Rozumiem, że to powieść dla dzieci i że nie może być zbyt długa, ale jednak trochę mi tego brakowało. Zwłaszcza, że w przypadku tej części bohaterowie drugoplanowi nie są szczególnie interesujący. Bo tak jak w „Pułapce czasu”, tak i tu postacie dostają przewodników po świecie… ale choć są oni ciekawym konceptem to nie nazwałabym ich ciekawymi charakterami.
Ponadto Meg w końcu zaczęła mnie irytować. W pierwszym tomie była niepewna siebie i trochę marudząca, ale przeszła pewną drogę i przynajmniej w teorii zrozumiała, że jednak może więcej. W „Przeciągu w drzwiach” wygląda jednak na to, że dziewczynka niczego się nie nauczyła i właściwie wciąż zachowuje się jak nie tak samo, to gorzej.
Ponadto wiedza i moralność, które autorka chce wpoić dzieciom przez tę historię, są przedstawiane jakby bardziej topornie. Cały wątek z chorobą Charlesa byłby bardzo cenny, ale L’Engle sama sobie wymyśla, co chłopcu jest, a ostateczny morał w sumie niewiele wnosi. Bo całość skupia się na tym, że miłość pokonuje wszelakie zło. A chyba wszyscy wiemy, że z chorobami tak nie zawsze jest. Właściwie zazwyczaj nie jest.
Chyba cenniejszy jest więc wątek związany z kochaniem ludzi, których się nie lubi, ale i on jest jakiś mistyczny, dziwny, nudnawy. Chyba ¼ tej powieści zajmuje opis Meg, która (narzekając oczywiście) próbuje zrozumieć, jak ma zacząć żywić pozytywne emocje do szkolnego nauczyciela, którego bardzo nie lubi – i chyba na tym etapie zaczęłam tracić zainteresowanie książką.
Nie lubię też wątku podróży w głąb ludzkiego ciała, a autorka robi to w sposób zdecydowanie zbyt udziwniony i raczej – nie dla mnie.
„Przeciąg w drzwiach” to ślicznie wydana powieść, dlatego na fakt jej posiadania nie mam zamiaru narzekać. Jest też książką dość znaną w Stanach i uznawaną tam za klasykę literatury dziecięco-młodzieżowej: dlatego też warto ja znać. Zwłaszcza, że ma urocze elementy i wcale nie jest długa, więc nie zajmuje wiele czasu. Wolę chyba jednak zostać myślami przy tomie pierwszym, a drugi po prostu mieć. Nie sądzę, bym go tej powieści z jakąś szczególną chęcią wracała.

Charles Wallance jest przekonany, że w ogródku zadomowił się smok. Gdy jego siostra, Meg oraz ich przyjaciel, Calvin, wyruszają sprawdzić, co to za stwór, okazuje się on być cherubinem, który przybył na ziemię wraz z Nauczycielem. Ich rolą jest pomoc trójce młodych ludzi: Charles Wallance jest ciężko chory i tylko Meg jest w stanie pomoc sześciolatkowi.

Gdy oceniałam...

Skierowana raczej do młodszego czytelnika. Nie przekonała mnie. Niezbyt ciekawa narracja. Bohaterowie niby mają jakiś charakter, lecz nie byłam w stanie zapalać sympatią do żadnego z nich. Fabularnie strasznie poplątana. Ma się wrażenie, że chaos autorka wpycha aż na siłę. Nie polecam.

Skierowana raczej do młodszego czytelnika. Nie przekonała mnie. Niezbyt ciekawa narracja. Bohaterowie niby mają jakiś charakter, lecz nie byłam w stanie zapalać sympatią do żadnego z nich. Fabularnie strasznie poplątana. Ma się wrażenie, że chaos autorka wpycha aż na siłę. Nie polecam.