Dużo walki, intrygi rodem z "Gry o tron" oraz pokazanie greckich herosów w całkiem innym świetle to największe atuty tej książki. Świetna postać nieokrzesanego Banoklesa i jego Wielkiej Rudej. Naprawdę trudno oderwać się od tej powieści, bo jest bardzo dynamiczna i miejscami intrygująca.

Dużo walki, intrygi rodem z "Gry o tron" oraz pokazanie greckich herosów w całkiem innym świetle to największe atuty tej książki. Świetna postać nieokrzesanego Banoklesa i jego Wielkiej Rudej. Naprawdę trudno oderwać się od tej powieści, bo jest bardzo dynamiczna i miejscami intrygująca.

Drugi tom -cyklu Troja. Dawno nie czytałam czegoś tak fascynującego.

Drugi tom -cyklu Troja. Dawno nie czytałam czegoś tak fascynującego.

Powrót do "Troi" Gemmela nie był tak dobry, jak tego oczekiwałem. Dostajemy bezpośrednią kontynuację historii, oczywiście z wielkimi przeskokami czasowymi (zauważyłem je w pierwszym tomie, tutaj już zaczynają mnie lekko denerwować). Ogólnie całość jest napisana bardzo dobrze, ale nie widać zbytniego rozwoju czy to autora, czy historii w jakimś konkretnym kierunku, wszystko wydaje się jednakowe i bez polotu.

Z początku towarzyszymy Odyseuszowi w jego 'wypadach', poznajemy przy tym kilku nowych, bardzo ważnych postaci i poznajemy Odyseusza od całkowicie innej strony. Właśnie ta postać wydaje mi się największą zaletą książki, pomimo tego, że w drugiej połowie jest o nim mało, to za każdym razem, kiedy ktoś tylko wspomni jego imię, robi się poważne.

W drugiej części skupiamy się bardziej na zamkowych intrygach z Priamem i Andromachą w roli głównej. Tutaj bez polotów, chociaż bardzo ciekawym motywem okazuje się 'turniej' organizowany z okazji ślubu Andromachy i Hektora, podczas którego ten pokazuje, że nie jest bezbronnym paniczykiem i potrafi się poważnie odgryźć kiedy jest do tego zmuszony.

Trzecia i zarazem najmniej ciekawa (co ciekawe, dostajemy tutaj najwięcej akcji) część to już konkretne działania zbrojne pomiędzy Agamemnonem i jego sojusznikami po jednej stronie i Priamem ze swoimi sprzymierzeńcami po drugiej. Dowiadujemy się więcej o dwóch poznanych na początku książki postaciach, jesteśmy świadkami wielu walk, niesprawiedliwości i zniszczenia, które ostatecznie prowadzą do tego, że historia zatacza koło.

Dziwi mnie to, że tak mało poświęcono uwagi samemu Hektorowi, który od początku serii jest uznawany prawie przez wszystkich za bóstwo, drugą taką postacią jest Helikaon, który jest dosłownie odsunięty od głównego wątku fabularnego i zrobiono z niego postać poboczną - ogromny zawód.

Książkę jako przeskok po pierwszym tomie polecam, bez szału, mam nadzieję, że zwieńczenie historii będzie o wiele lepsze i ciekawsze.

Powrót do "Troi" Gemmela nie był tak dobry, jak tego oczekiwałem. Dostajemy bezpośrednią kontynuację historii, oczywiście z wielkimi przeskokami czasowymi (zauważyłem je w pierwszym tomie, tutaj już zaczynają mnie lekko denerwować). Ogólnie całość jest napisana bardzo dobrze, ale nie widać zbytniego rozwoju czy to autora, czy historii w jakimś konkretnym kierunku, wszystko...

Coraz bardziej mi się podoba. Cóż wiele pisać czytam już 3 tom. Polecam

Coraz bardziej mi się podoba. Cóż wiele pisać czytam już 3 tom. Polecam

Epicka kontynuacja serii o wojnie trojańskiej, po raz kolejny opowiedziana z zupełnie zaskakujących perspektyw.

Początek drugiego tomu był dla mnie nie lada zagwozdką. Przez pięćset stron pierwszej części śledziliśmy losy bohaterów, którzy teraz poszli w odstawkę, by na pierwszy plan mogły wyjść postacie zdawkowo wspomniane w poprzedniej książce. Byłam, delikatnie mówiąc, zdziwiona, ale szybciutko rozwiane zostały wszelkie moje wątpliwości co do słuszności tej decyzji. Wybory narracyjne Gemmella to jeden z najciekawszych aspektów tej trylogii. W drugim tomie dalej śledzimy wydarzenia prowadzące do wojny trojańskiej, tym razem towarzysząc pozornie dziwacznemu trio bohaterów - dwóm mykeńskim wygnańcom i kapłance z Tery. Dużo większa jest tu także rola Odyseusza (świetnie wykreowana postać, prawdopodobnie jeden z najciekawszych wizerunków tego bohatera, z jakim się dotąd spotkałam). W dalszej części książki wracają również postaci znane nam z pierwszego tomu - Helikaon i Andromacha. Sieć politycznych intryg z każdą stroną wydaje się coraz bardziej rozrastać, a zbliżającą się wojnę czuć już w powietrzu.

Nie sądziłam, że te książki tak mnie pochłoną, ale śledzenie losów starożytnych herosów w wydaniu Gemmella jest doprawdy fascynujące. Tempo tej książki jest doskonałe, a finałowe sceny naprawdę zachwycają. Niezwykle podoba mi się złożoność tej opowieści, ukazywanie jej z najróżniejszych perspektyw oraz portretowanie postaci, które nie są ani czarne, ani białe, ale pełno w nich szarości, bo są po prostu ludźmi. Z niecierpliwością czekam na finał tej trylogii.

Epicka kontynuacja serii o wojnie trojańskiej, po raz kolejny opowiedziana z zupełnie zaskakujących perspektyw.

Początek drugiego tomu był dla mnie nie lada zagwozdką. Przez pięćset stron pierwszej części śledziliśmy losy bohaterów, którzy teraz poszli w odstawkę, by na pierwszy plan mogły wyjść postacie zdawkowo wspomniane w poprzedniej książce. Byłam, delikatnie mówiąc,...

Kolejna odsłona wizyty w czasach i miejscach oraz między postaciami i wydarzeniami znanymi z „Iliady”, choć tym razem na pierwszy plan wychodzą jej drugoplanowi bohaterowie lub w ogóle w nim nie występujący, autorscy dla tej powieści. I po raz kolejny otrzymujemy dużą dawkę krwawej brutalności, prosty choć intensywnych relacji oraz bezwzględnej polityki ze szczyptą mistycyzmu. Wszystko to poukładane według sprawdzonego przepisu charakteryzującego się wciągającą wielowątkową fabułą ze sprawnie spajającą jej watki narracją, która nie pozostają wiele miejsca na szersze przemyślenia czy nowatorskie doznania estetyczne.
Generalnie to rasowy przedstawiciel swojego gatunku.

Kolejna odsłona wizyty w czasach i miejscach oraz między postaciami i wydarzeniami znanymi z „Iliady”, choć tym razem na pierwszy plan wychodzą jej drugoplanowi bohaterowie lub w ogóle w nim nie występujący, autorscy dla tej powieści. I po raz kolejny otrzymujemy dużą dawkę krwawej brutalności, prosty choć intensywnych relacji oraz bezwzględnej polityki ze szczyptą...

Bardzo ciekawa seria książek o Wojnie Trojańskiej. Autor przedstawił swój punkt widzenia, z nowymi bohaterami, z fabułą od której nie możesz oderwać się na wet na moment, walkami które świetnie się czyta. Całość jest oplatana miłością i intrygą na każdym kroku. Polecam całą serię. Zapraszam też na swojego bloga https://okonapopkulture.blogspot.com/

Bardzo ciekawa seria książek o Wojnie Trojańskiej. Autor przedstawił swój punkt widzenia, z nowymi bohaterami, z fabułą od której nie możesz oderwać się na wet na moment, walkami które świetnie się czyta. Całość jest oplatana miłością i intrygą na każdym kroku. Polecam całą serię. Zapraszam też na swojego bloga https://okonapopkulture.blogspot.com/

Bardzo dobra i przyjemna książka, bardzo szybko się czyta, historia jest bardzo zajmująca i ciekawa, bohaterowie dobrze opisani i ich historie czyta się z zapartym tchem.

Bardzo dobra i przyjemna książka, bardzo szybko się czyta, historia jest bardzo zajmująca i ciekawa, bohaterowie dobrze opisani i ich historie czyta się z zapartym tchem.

David Gemmell zdecydował się na ciekawe rozwiązanie w drugim tomie swojej trylogii o wojnie trojańskiej. Większość głównych bohaterów tomu pierwszego przesunął na drugi plan. Pierwsze skrzypce gra teraz para mykeńskich wojowników-banitów, awansowanych z trzeciego planu dotychczasowej opowieści. Pojawia się też nowa postać kobieca, także ledwie wzmiankowana w tomie pierwszym. Pojawiają się znane z Iliady i greckiej mitologii nowe postacie z Achillesem na czele. Zmienia się nieco ton książki. Akcja nie pędzi już od przygody do przygody. Z pokładów bojowych galer przenosi się do korytarzy i megaronów trojańskich pałaców. Więcej tu intryg, spisków, jeszcze więcej bolesnych tajemnic z przeszłości. Atmosfera robi się zawiesista, konflikt narasta aż w końcu wybucha wojna, w której niedawni przyjaciele muszą stanąć przeciwko sobie. Książka wydaje się bardziej posępna od pierwszego tomu, czytając zdajemy sobie sprawę, że fabuła weszła już na tory prowadzące do nieuchronnego końca. Oczywiście nie brakuje tu heroicznych pojedynków, desperackich akcji, tragicznych wydarzeń ale też i szczypty humoru. Tego ostatniego regularnie dostarcza jeden z Mykeńczyków - beztroski zawadiaka Banokles. Nadal jest to opowieść opowiedziana z olbrzymią literacką wprawą, rozmachem i wielką wyobraźnią, w której wydarzenia rozgrywające się w odległych miejscach a także i w odległych czasach w zaskakujący sposób splatają się ze sobą.
Środkowe tomy w trylogiach zawsze mają specyficzny charakter i zapewne są najtrudniejsze do napisania. Czytelnik poznał już bohaterów, "otrzaskał" się z miejscem wydarzeń oraz z epoką w jakiej rozgrywa się akcja. Wyrobił sobie pogląd na styl autora, poznał stosowane przez niego chwyty i rozwiązania fabularne a jednak nadal chciałby być jeszcze czymś zaskakiwany. W środkowym tomie autor nie może jeszcze zakończyć żadnego z głównych wątków a przecież tom ten i tak powinien mieć swoją własną kulminację, żeby nie być tylko łącznikiem między początkiem i końcem opowieści. Myślę, że Gemmell wywiązał się z tego wszystkiego wzorowo, udowadniając wielką literacką klasę. To bardzo smutne dla mnie, że była to zarazem ostatnia ukończona przez niego książka.

David Gemmell zdecydował się na ciekawe rozwiązanie w drugim tomie swojej trylogii o wojnie trojańskiej. Większość głównych bohaterów tomu pierwszego przesunął na drugi plan. Pierwsze skrzypce gra teraz para mykeńskich wojowników-banitów, awansowanych z trzeciego planu dotychczasowej opowieści. Pojawia się też nowa postać kobieca, także ledwie wzmiankowana w tomie...

Czytałam tak dawno temu. Nie jestem w stanie dać obecnie uczciwej, konkretnej oceny, ale cała seria była świetna- taką ją pamiętam, jak i pozostałe książki Gemmella, które bardzo mi się podobały. Dobra fantastyka.

Czytałam tak dawno temu. Nie jestem w stanie dać obecnie uczciwej, konkretnej oceny, ale cała seria była świetna- taką ją pamiętam, jak i pozostałe książki Gemmella, które bardzo mi się podobały. Dobra fantastyka.