Książki Agnieszki Lis są bliskie mojemu sercu, zawsze są niespodzianką, zaskoczeniem i niesamowitą, nie zawsze wesołą przygodą. I nie inaczej było tym razem. Dużym zaskoczeniem była dla mnie dziwna narracja. Po przeczytaniu paru stron, coraz bardziej zaczęła mi się ta forma podobać, a potem zostałam wciągnięta w świat trzech pokoleń kobiet, który zastanawiał, intrygował, czasami irytował. Ów świat wywarł na mnie duże wrażenie.

Opowieść o czterech zupełnie różnych kobietach, relacjonowana z perspektywy najstarszej z nich. Babcia - Wanda, córki - Małgorzata i Katarzyna, wnuczka Joanna. Kobiety z pozoru kompletnie różne. Łączy je jednak głęboka miłość, więzy rodzinne, doświadczenia życiowe, tajemnice z przeszłości.

" Może tak właśnie należy - porządkować rzeczywistość, zaczynając od rzeczy najprostszych. Do bardziej złożonych człowiek dojrzewa powoli. Ale czy zdąży dojrzeć?

"Tutaj" - bardzo dziwne, z początku trochę niezrozumiałe, nieziemskie. Jednak im dalej zagłębiałam się w opowieść - coraz mocniejsze w swej wymowie. Pojęcia, rozmowa z zaświatów - ciekawe. Sny, wizje, duchy, kim jest Roman?

Powieść bardzo ciepła, momentami smutna, przeplatana czarnym humorem. Autorka ukazała w niej trudne, pokomplikowane relacje międzyludzkie, zazdrość, odmienność seksualność, zdradę, przemoc, chorobę, związek dwóch kobiet. To wszystko mocno, wyraźnie bez upiększania i słodkiej otoczki.

"Huśtawka" nie należy do lekkich powieści. Jest tam cała gama przeróżnych problemów życiowych, opisanych bardzo emocjonalnie, naturalnie, prawdziwie. Powieść mocno zagrała mi w duszy. Przez ukryte tajemnice, trzyma w napięciu, intryguje. Autorka pięknie pisze, lekko, płynnie, czytanie było przyjemnością. Zawarte mądrości życiowe są bardzo potrzebne, skłaniają ku refleksji i zadumie nad własnym życiem. Pięknie... Polecam serdecznie wszystkim lubiącym dobrą powieść obyczajową :)

Książki Agnieszki Lis są bliskie mojemu sercu, zawsze są niespodzianką, zaskoczeniem i niesamowitą, nie zawsze wesołą przygodą. I nie inaczej było tym razem. Dużym zaskoczeniem była dla mnie dziwna narracja. Po przeczytaniu paru stron, coraz bardziej zaczęła mi się ta forma podobać, a potem zostałam wciągnięta w świat trzech pokoleń kobiet, który zastanawiał, intrygował,...