Ta historia jest przede wszystkim gorzka, ale nie ma co się temu dziwić, skoro poznajemy ją towarzysząc zgorzkniałemu człowiekowi. Nie zagłębiamy się zresztą za bardzo w wydarzenia, nie przyglądamy się bliżej postaciom. Wszystko pokazane jest w sposób przypominający odbiór świata przez starszego pana - roztargnionego, drażliwego, zwracającego uwagę na rzeczy, które jego dotyczą, jemu przeszkadzają, na niego mają wpływ. Przede wszystkim zaś zanurzamy się w bogaty 75-letni świat wewnętrzny bohatera, który konfrontuje to, kim chciał być, z tym, co faktycznie osiągnął. A że wszystko ma swoją cenę, Daniele pokaże nam też rachunek, który wystawiło mu sumienie. Przemyślenia bohatera, choć chwilami nieco przydługie, poruszają swoją trafnością i przenikliwością. Każdy z nas na pewnym etapie życia dokonuje podobnych podliczeń zysków i strat, ale podsumowanie u schyłku życia jest jedyne w swoim rodzaju, to pewnego rodzaju definicja nieodwracalności. Podobnie rzecz ma się z postrzeganiem przez mężczyznę teraźniejszości - on już nie patrzy na Maria, na świat, ba, nawet na swoje rysunki z ciekawością, choć tym ostatnim chciałby jeszcze nadać jakiś sens, przecież to sztuka definiowała całe jego życie. Czy Daniele pogodzi się z nieuchronną starością?
Całą opinia na www.coprzeczytalam.pl

Ta historia jest przede wszystkim gorzka, ale nie ma co się temu dziwić, skoro poznajemy ją towarzysząc zgorzkniałemu człowiekowi. Nie zagłębiamy się zresztą za bardzo w wydarzenia, nie przyglądamy się bliżej postaciom. Wszystko pokazane jest w sposób przypominający odbiór świata przez starszego pana - roztargnionego, drażliwego, zwracającego uwagę na rzeczy, które jego...