Książkę zobaczyłam w szpitalnej bibliotece i sięgnęłam po nią tylko ze względu na okładkę. To była długa i ciężka lektura - nie poczułam klimatu (rzekomej grozy), nie poczułam treści i stylu pisarza. Całość była dla mnie zwykłą, naiwną, naciąganą i bezsensowną bajeczką dla... no właśnie dla kogo?
Nudą wieje od pierwszych stron do samego końca a całość dłuży się bez końca. Męczyłam się w trakcie lektury a nie chcąc odkładać nie przeczytanej książki, marzyłam o tym aby jak najszybciej dojsć do końca.

Książka zaczyna się od morderstwa dokonanego na bezbronnej rodzinie. Z owej tragedii cało uchodzi wyłącznie mały, niespełna dwuletni chłopiec, który nieświadomy tragedii, wymyka się z domu i trafia na pobliski cmentarz. Jak się potem okaże, owego cmentarza nie będzie mu dane opuścić przez najbliższe kilkanaście lat. W tym czasie rolę rodziców chłopca nazwanego "Nikt" będzie spełniać dawno zmarłe małżeństwo. Dorastając, Nikt (zwany Nikiem) pozna wszystkich "mieszkańców" cmentarza a także kilku mieszkańców świata na zewnątrz.

Książkę zobaczyłam w szpitalnej bibliotece i sięgnęłam po nią tylko ze względu na okładkę. To była długa i ciężka lektura - nie poczułam klimatu (rzekomej grozy), nie poczułam treści i stylu pisarza. Całość była dla mnie zwykłą, naiwną, naciąganą i bezsensowną bajeczką dla... no właśnie dla kogo?
Nudą wieje od pierwszych stron do samego końca a całość dłuży się bez końca....