Mam mieszane odczucia, jeżeli chodzi o tę książkę. Z jednej strony jestem pełna podziwu dla Darii,z drugiej zaś nie byłabym sobą, gdybym się do czegoś nie przyczepiła, ale pragnę zaznaczyć, że wszystkie krytyczne uwagi są tylko moją subiektywną oceną.
Bohaterka imieniem Diana mieszka we Wrocławiu wraz ze swoim chłopakiem, Patrykiem. Związek nie należy do udanych, bo ogólnie rzecz ujmując Patryk to zwyczajny skurwiel. Dianę poznajemy w chwili, gdy wreszcie uświadamia sobie, ze musi się od niego uwolnić i w chwili słabości wysyła smsa do swojego przyjaciela z lat szkolnych, Alana i wtedy rusza lawina zdarzeń tworzących tę opowieść
O czym jest „Uwolnij mnie”? Chciałabym napisać, że jest to opowieść o miłości, która długi czas czekała na to, żeby dojrzeć. O odkryciu się dwojga ludzi po latach. I ten temat, choć nie jest to mój ulubiony motyw w literaturze, mogę zaakceptować i z zainteresowaniem prześledzić, jako romantyczną odskocznię. Jednak tytuł „Uwolnij mnie” nie wziął się z niczego. Kto i od czego ma być uwolniony?
Tu zaczyna się mniej przyjemny wątek dotyczący trudnego związku, w który wplątała się nasza bohaterka i z którego nijak nie potrafi się wyplątać. A gdy już jej się to udaje z pomocą Alana, przyjaciela z dawnych lat, jeszcze nie tak dawna miłość zaczyna się mścić i to w bardzo dotkliwy i brutalny sposób.
Czytelnicy, którzy kojarzą Darię Skibę z jej bloga Kraina Książką Zwana, czy grupy na fb znamy-czytamy (ja bardziej z fb, choć i bloga odwiedziłam) na pewno zauważą istotne podobieństwa postaci bohaterki do jej autorki i przyznam, że do pewnego momentu miałam wrażenie, że czytam książkę autobiograficzną. Z radością dowiedziałam się, że tylko niektóre fragmenty były inspirowane prawdziwym życiem i to na szczęście te lepsze. Kreacja bohaterki w pewien sposób wzbudza we mnie podziw, bo jest to rodzaj ekshibicjonizmu, na który nie wiem, czy sama potrafiłabym się zdobyć. Jednakże kilka cech Diany wręcz wzbudzało moją złość – głównie jej brak zdecydowania i słabość, która trzymała ją w beznadziejnym związku.
Czego mi brakowało w tej powieści? „Uwolnij mnie” jest prowadzone w narracji Diany i Alana. Byłoby całkiem ciekawie poznać jej fragmenty ze strony oprawcy, Patryka. W ogóle chciałabym bardziej poznać go jako czarny charakter tej powieści, bo według mnie był potraktowany zbyt powierzchownie i sztampowo. Praktycznie wiemy o nim tyle, że to pijak i cham. Interesujące byłoby wprowadzenie warstwy psychologicznej tego chłopaka, pokazanie jego dwulicowości, w końcu to to drugie oblicze pokochała Diana. Co siedziało w głowie tego czubka - nie wiemy.
Nie do końca też przypadło mi do gustu zestawienie z jednej strony przyjemnej i sielankowej wręcz opowieści o rodzącej się miłości między Dianą i Alanem, a z drugiej z naprawdę brudnymi i brutalnymi scenami, jakie rozgrywają się u końca tej historii. Jakbym czytała dwie różne książki.. Oczywiście to właśnie te trudne brudy z przeszłości są zaczynem zdarzeń, które mają miejsce w książce i jakby fabuła wręcz wymagała, aby te brudy wciąż dawały o sobie znać, jednak na taki obrót spraw chyba nie byłam gotowa. Niemniej jednak całość, choć poprzetykana czasami chaotycznie wspomnieniami, tworzy spójną opowieść.
Jako debiut uważam, że książka jest bardzo dobra, ale mam nadzieję, że Daria nie spocznie na laurach i druga część historii Diany będzie jeszcze lepsza pod względem literackim, a pod względem fabularnym już bardziej spokojna i weselsza.

Mam mieszane odczucia, jeżeli chodzi o tę książkę. Z jednej strony jestem pełna podziwu dla Darii,z drugiej zaś nie byłabym sobą, gdybym się do czegoś nie przyczepiła, ale pragnę zaznaczyć, że wszystkie krytyczne uwagi są tylko moją subiektywną oceną.
Bohaterka imieniem Diana mieszka we Wrocławiu wraz ze swoim chłopakiem, Patrykiem. Związek nie należy do udanych, bo ogólnie...