"Może kiedyś innym razem..." jest drugą powieścią należącą do klimatycznego, pełnego tajemnic i ciekawych historii cyklu:Księżyc jest kobietą.

Autorka Joanna Gawrych - Skrzypczak tym razem przybliża nam postać Joanny, którą mamy okazję poznać w pierwszej części "Księżyc jest kobietą". Asia nieoczekiwanie dziedziczy po swojej krewnej stary dom, który jak się później okazuje skrywa w sobie nie tylko historię, ale również wiele tajemnic. Czy otrzymany spadek pozwoli Joannie poznać nieznaną do tej pory rodzinną opowieść, której korzenie sięgają, aż do czasów wojennych?

Po raz drugi za sprawą fabuły książki, jaka kryje się na jej kartach dałam się przenieść w zupełnie inne czasy, w bardzo trudne i traumatyczne chwile. Lektura powieści "Może kiedyś innym razem" okazała się nietuzinkowa i niezwykła. Tak jak w pierwszej powieści "Księżyc jest kobietą" i tu również mamy wielu bohaterów, których losy przeplatają pomiędzy przeszłością, a teraźniejszością. Akcja książki rozgrywa się na dwóch płaszczyznach czasowych pomiędzy rokiem 2014, a okresem drugiej wojny światowej (1940 - 1943). Bardzo spodobał mi się pomysł na fabułę książki, jak również na narrację, jaka została tu zastosowana. Kreacja bohaterów pierwszo jak i również drugoplanowych, która okazała się bardzo ciekawa i wyrazista co pozwoliło lepiej wczuć się w całą historię.

Książka "Może kiedyś innym razem" z całą pewnością należy do tego typu powieści, które zapadają na długo w pamięci czytelnika. Autorka Joanna Gawrych - Skrzypczak oprócz nietuzinkowej historii, świetnie nakreślonych postaci, które oddają niesamowity styl jak i charakter całej powieści porusza również inne trudne tematy m.in chorobę alkoholową, niespełnioną miłość, jak również utracony czas. Gorąco polecam!

"Może kiedyś innym razem..." jest drugą powieścią należącą do klimatycznego, pełnego tajemnic i ciekawych historii cyklu:Księżyc jest kobietą.

Autorka Joanna Gawrych - Skrzypczak tym razem przybliża nam postać Joanny, którą mamy okazję poznać w pierwszej części "Księżyc jest kobietą". Asia nieoczekiwanie dziedziczy po swojej krewnej stary dom, który jak się później...

Właśnie odkryłem bardzo dobrze napisaną książkę,przyznaję że obcowanie z tą literaturą sprawiło mi nie lada radości.
Sympatyczni bohaterowie,którzy zwłaszcza w czasie wojny potrafili się trzymać razem.
Mamy,tu ciekawostki.Że,Niemcy pozwali się żenić Polakom,kiedy kobieta skończyła 25 lat,mężczyzna 27.
Lubię takie książki.

Właśnie odkryłem bardzo dobrze napisaną książkę,przyznaję że obcowanie z tą literaturą sprawiło mi nie lada radości.
Sympatyczni bohaterowie,którzy zwłaszcza w czasie wojny potrafili się trzymać razem.
Mamy,tu ciekawostki.Że,Niemcy pozwali się żenić Polakom,kiedy kobieta skończyła 25 lat,mężczyzna 27.
Lubię takie książki.

Styczeń: przeczytam książkę, którą otrzymałam/otrzymałem w prezencie.

Niech Was nie zmyli piękna, pastelowa okładka ani opis na jej tylnej stronie (ten, kto go tworzył, to prawdziwy ignorant! Nie dość, że nie przeczytał książki, to jeszcze przeinaczył co najważniejsze fakty!),bo jest to opowieść przy której nie jeden raz oczy zrobią się mokre, a serducho będzie mocno walić z powodu niesprawiedliwości, jakie spotykały bohaterki: Basię, Dankę, Helenę, Luizę i miliony innych, które jeśli nie zginęły w NIEMIECKICH obozach koncentracyjnych, to były bite, poniżane i gwałcone tylko dlatego, że ktoś miał taki kaprys. A po wojnie wcale nie było im łatwiej, bo musiały żyć i próbować nie pamiętać, tego, co całkowicie zmieniło ich, a także tych, z którymi miały styczność, życia. To również piękny przykład na to, że nie zawsze warto znać prawdę, co pięknie pokazała postawa Aśki (kto przeczyta, będzie wiedział, o co mi chodzi). Świetna, lepsza od 1. części to historia. Chcę jeszcze!

Styczeń: przeczytam książkę, którą otrzymałam/otrzymałem w prezencie.

Niech Was nie zmyli piękna, pastelowa okładka ani opis na jej tylnej stronie (ten, kto go tworzył, to prawdziwy ignorant! Nie dość, że nie przeczytał książki, to jeszcze przeinaczył co najważniejsze fakty!),bo jest to opowieść przy której nie jeden raz oczy zrobią się mokre, a serducho będzie mocno...

Ta książka z pewnością dorównuje swojej poprzedniczce z cyklu "Księżyc jest kobietą". Poznajemy tutaj dalsze losy niektórych bohaterów z wcześniejszego tomu, ale i losy nowych postaci. Zarówno te straszne, wojenne jak i współczesne dotyczące kolejnych pokoleń. Warto przeczytać!

Ta książka z pewnością dorównuje swojej poprzedniczce z cyklu "Księżyc jest kobietą". Poznajemy tutaj dalsze losy niektórych bohaterów z wcześniejszego tomu, ale i losy nowych postaci. Zarówno te straszne, wojenne jak i współczesne dotyczące kolejnych pokoleń. Warto przeczytać!

Kontynuacja powieści pt. „Księżyc jest kobietą”. Poznajemy kolejne fakty z życia Anny, Joanny i ich przodków. Dodajmy: pogmatwane losy. Pojawiają się nowe postaci. O innych dowiadujemy się więcej niż w poprzednim tomie. Zastanawiamy się nad przesłaniem zawartym w ich historiach. Próbujemy odpowiedzieć na pytania rodzące się w takcie czytania, np. czy Basia - Madame miała rację, twierdząc: „Miałam umrzeć i żyłam na przekór. Bez miłości, bez kochania. Czy gdybym wiele lat temu wiedziała to, co wiem dzisiaj, żyłabym inaczej? Żeby poświęcone mi istnienia nie były daremne?” A może rzeczywiście „wtedy na murze, jej życie zostało uratowane. Jednocześnie stracone.”
Trzeba przyznać, że jest to kolejna ciekawa powieść, w której teraźniejszość harmonijnie przeplata się z przeszłością. Przypomina o ważnych wydarzeniach.
Poza tym sam powrót do Mięt, spotkanie z mieszkającymi tam ludźmi należy uznać za miłe doświadczenie dla czytelnika.

Kontynuacja powieści pt. „Księżyc jest kobietą”. Poznajemy kolejne fakty z życia Anny, Joanny i ich przodków. Dodajmy: pogmatwane losy. Pojawiają się nowe postaci. O innych dowiadujemy się więcej niż w poprzednim tomie. Zastanawiamy się nad przesłaniem zawartym w ich historiach. Próbujemy odpowiedzieć na pytania rodzące się w takcie czytania, np. czy Basia - Madame miała...

Styl autorki bardzo przypadł mi do gustu, jest lekki i przyjemny. Ubolewam jednak, że w książce mamy do czynienia z narracją trzecioosobową, a nie pierwszoosobową, czyli tą którą lubię najbardziej. Zdecydowanie bardziej można zżyć się z bohaterami i dogłębnie poznać ich myśli i uczucia. Początkowo miałam również problem z bohaterami- jest ich dużo i zwłaszcza na początku trudno było mi każdego zapamiętać. Jednak im dalej tym lepiej, a w połowie nie odczuwałam już dyskomfortu z powodu zbyt dużej ilości postaci.

Akcja dzieje się na dwóch płaszczyznach czasowych- w roku 2014 i podczas II wojny światowej, między 1940- 1943 rokiem. Wydarzenia, które miały miejsce podczas wojny bardzo mnie poruszyły, kilkakrotnie byłam wstrząśnięta i zła. Jednocześnie historie zostały w tak ciekawy sposób opisane, że nie mogłam się doczekać, aż znów w książce pojawią się rozdziały, których akcja rozgrywa się w latach 40 poprzedniego wieku, lub zapiski z Pamiętnika Danusi Zdebskiej, w których ze swojej perspektywy opisywała wojnę oraz wydarzenia rozgrywające się w jej życiu. Wielkie brawa należą się autorce za tak fantastycznie zaplanowaną fabułę. Nie ma tu miejsca na nieprzemyślane sytuacje czy błędy logiczne. Po przeczytaniu tej powieści stwierdzam, że tak dokładne zaplanowanie wszystkich wydarzeń i połączenie tego w jedną spójną i logiczną całość bez wątpienia było bardzo trudne i wymagało od autorki nie lada wysiłku.

Jak wspominałam wcześniej, bohaterów jest naprawdę wiele, ale każdy z nich został rewelacyjnie wykreowany. Zarówno postaci pierwszo jak i drugoplanowe są barwne, różnorodne i bardzo prawdziwe. Joanna Gawrych- Sprzypczak poruszyła wiele ważnych tematów w tej pozycji, oprócz II wojny światowej, pojawił się również wątek przemocy, zarówno psychicznej jak i fizycznej oraz uzależnienie od alkoholu, a to wszystko podała w niezwykle lekkiej formie.

Wydarzenia z przeszłości i rodzinne tajemnice przeplatające się z życiem głównych bohaterów, silna potrzeba odkrycia swoich korzeni, wątek II wojny światowej, przemoc, alkoholizm, życiowe wzloty i upadki, wszystkie oblicza miłości oraz przyjaźń na śmierć i życie - to wszystko znajdziecie w Może kiedyś innym razem. Gorąco polecam! ♡

Styl autorki bardzo przypadł mi do gustu, jest lekki i przyjemny. Ubolewam jednak, że w książce mamy do czynienia z narracją trzecioosobową, a nie pierwszoosobową, czyli tą którą lubię najbardziej. Zdecydowanie bardziej można zżyć się z bohaterami i dogłębnie poznać ich myśli i uczucia. Początkowo miałam również problem z bohaterami- jest ich dużo i zwłaszcza na początku...

Jestem oczarowana i zauroczona tą piękną, mądrą książką okładka cudna, zachwyciła mnie.
Zaczęłam czytanie tej powieści, ogromnie mnie zaskoczyła,styl autorki wspaniały.
Pierwsza część, którą przeczytałam bardzo mi się podobała jak ta druga "Może kiedyś innym razem"
O pięknej stadninie w Miętach, właścicielką stadniny jest Anna, poznajemy również Aśkę, Wiktora i ich miłosne rozterki, życiowe wybory, dylematy.
Odnajduje też stary pamiętnik Ciotki Dewotki.
W czasach wojennych losy bohaterów się dzieją, wojna w tle to lubię i takie książki czytuje najbardziej.
Urocza, piękna książka.

Jestem oczarowana i zauroczona tą piękną, mądrą książką okładka cudna, zachwyciła mnie.
Zaczęłam czytanie tej powieści, ogromnie mnie zaskoczyła,styl autorki wspaniały.
Pierwsza część, którą przeczytałam bardzo mi się podobała jak ta druga "Może kiedyś innym razem"
O pięknej stadninie w Miętach, właścicielką stadniny jest Anna, poznajemy również Aśkę, Wiktora i ich miłosne...

Książka idealna na letnie wieczory. Szkoda, że nie udało mi się najpierw przeczytać pierwszej części.

Książka idealna na letnie wieczory. Szkoda, że nie udało mi się najpierw przeczytać pierwszej części.

podobnie jak pierwsza część fajna książka na jesienne popołudnia

podobnie jak pierwsza część fajna książka na jesienne popołudnia

Jak to zwykle bywa wątek historyczny jest znacznie ciekawszy od współczesnego. Po część kolejną raczej nie sięgnę.

Jak to zwykle bywa wątek historyczny jest znacznie ciekawszy od współczesnego. Po część kolejną raczej nie sięgnę.