Ta i więcej recenzji na GeekLife.pl
Zapraszam :)

W małym angielskim miasteczku Anderbury na południu Anglii zwykle nie dzieje się nic ciekawego. Życie płynie sobie spokojnie, mieszkańcy zajmują się swoimi sprawami, a dzieciaki, jak to dzieciaki, szukają co raz to ciekawszych rozrywek. Wszystko zmienia się w latem 1986 roku, gdy miasteczkiem wstrząsa seria przerażających wydarzeń, których kulminacją okazuje się znalezienie pozbawionego głowy, rozczłonkowanego ciała młodej dziewczyny. Zuchwały morderca zostawił wskazówki w postaci narysowanych w różnych miejscach kredowych ludzików… Trzydzieści lat później, Eddie, jeden z uczestników tamtych wydarzeń, otrzymuje w liście kredowy rysunek, który nie tylko przywołuje wspomnienia, ale też podważa wszystko, co udało się ustalić śledczym i mediom…

C.J. Tudor dosłownie uwiodła mnie pomysłem na prowadzenie fabuły. Przez całą opowieść (z malutkimi wyjątkami w kulminacyjnym momencie) każde kolejne rozdziały rozgrywają się naprzemiennie w 2016 1986 roku. Raz poznajemy życie 42-letniego Eda, a za moment śledzimy losy roztargnionego 12-letniego Eddie’ego. Od początku z grubsza wiemy, co wydarzyło się w feralnym osiemdziesiątym szóstym, ale każdy powrót do przeszłości dorzuca następną cegiełkę wypełniającą luki w naszej wiedzy, a także rzuca nowe światło na postaci i ich dalsze losy. Teraźniejszość i przeszłość idealnie się uzupełniają i aż dziw bierze, że przy takim podejściu autorce udało się do końca utrzymać tajemnicę i napięcie.

Akcja rozgrywająca się w dwóch stosunkowo bliskich, a tak jednocześnie odległych epokach sprawiła, że Kredziarz ma dwa oblicza. Wydarzenia w 2016 roku przedstawiają aktualny świat i życie dorosłych w małym miasteczku. Przeżycia nastolatków zdefiniowały ich dorosłe życie, a zostało to przedstawione w iście mistrzowskim stylu. Sama narracja w teraźniejszości przypomina najlepsze książki Harlana Cobena (Ed nawet jedną czyta!). Główny bohater, a jednocześnie narrator opowieści, trochę przez przypadek, trochę z ciekawości, a trochę przez poczucie winy odkrywa kolejne tajemnice i krok po kroku dochodzi do prawdy. Mamy tutaj całą masę cliffhangerów kończących rozdziały, a atakujące z bardzo dużą częstotliwością zwroty akcji dosłownie wbijają w fotel. Jest moc!

Część rozgrywająca się w 1986 roku jest zgoła inna. To właśnie w tej epoce dokładne poznajemy bohaterów. Dwunastoletni Eddie, Gruby Gav, Mickey Metal, Hoppo i Nicky paczka zwykłych dzieciaków. Śmigają wszędzie na BMX-ach, interesują się popkulturą, chodzą do wesołego miasteczka i mają gdzieś to, co robią ich rodzice. We wspomnieniach narratorem również jest Eddie, ale nie ten patrzący na wszystko z dystansu doświadczony czterdziestolatek. Wydarzenia z 1986 referuje nam młody, niezdający sobie sprawy z konsekwencji swojego zachowania, młokos. Rozdziały sprzed trzydziestu lat czarują swoim urokiem i dosłownie nie pozwalają oderwać się od lektury. Skojarzenia ze Stranger Things, To, czy Goonies są jak najbardziej na miejscu mimo, że klimat i tematyka są tutaj nieco inne. Wspólne zabawy, kłótnie i zachowanie dzieciaków wobec rozgrywających się ludzkich dramatów zostały przedstawione niezwykle wiarygodnie i mimowolnie przywoływały wspomnienia beztroskiego dzieciństwa.

Kredziarz zachwyca pod każdym względem. Przemyślana, pełna zwrotów akcji fabuła okraszona została świetnie napisanymi postaciami i genialnym podziałem czasu akcji. To jedna z tych książek, która nawet w momencie, gdy wydaje się, że wiemy już wszystko potrafi zaserwować twist wywracający fabułę do góry nogami. Warto? Trzeba!!!

Ta i więcej recenzji na GeekLife.pl
Zapraszam :)

W małym angielskim miasteczku Anderbury na południu Anglii zwykle nie dzieje się nic ciekawego. Życie płynie sobie spokojnie, mieszkańcy zajmują się swoimi sprawami, a dzieciaki, jak to dzieciaki, szukają co raz to ciekawszych rozrywek. Wszystko zmienia się w latem 1986 roku, gdy miasteczkiem wstrząsa seria przerażających...