Anne Applebaum po raz kolejny pokazuje że jest znakomitą dokumentalistką. Problem Hołodomoru pokazany jest z nakreśleniem całego tła, począwszy od 1917 roku. Czyta się z zaciśniętym gardłem zastanawiając się jak to możliwe że człowiek człowiekowi zgotował ten los.

Książka jest o tyle współczesna i bardzo na czasie, że również pokazuje jak niewiele potrzeba, żeby porządek zmienić w chaos i jak łatwo sprawić jest, żeby dzisiejsi sąsiedzi skoczyli sobie jutro do gardeł wyrzynając się w pień.

Wreszcie znakomicie z niej przebija to, co w naszej geopolitycznej rzeczywistości jest normą - to, czy ktoś jest bohaterem, czy zdrajcą jest kwestią bardzo płynną, a historia nigdy nie jest prosta. Jest zbiorem zniuansowanych półtonów, o których tylko głupiec (których dziś niestety nie brakuje) może się wypowiadać w skali bieli i czerni.

Wygląda na to, że my, Słowanie, nie możemy tak do końca pisać o swojej historii, bo lepiej to wychodzi tym, którzy nie mają naszych blizn, skrzywień i fobii. Stąd poczesne miejsce Daviesa i stąd wróżę równie świetlaną przyszłość Anne Applebaum.

Anne Applebaum po raz kolejny pokazuje że jest znakomitą dokumentalistką. Problem Hołodomoru pokazany jest z nakreśleniem całego tła, począwszy od 1917 roku. Czyta się z zaciśniętym gardłem zastanawiając się jak to możliwe że człowiek człowiekowi zgotował ten los.

Książka jest o tyle współczesna i bardzo na czasie, że również pokazuje jak niewiele potrzeba, żeby porządek...