Hmmm... znowu spodziewałem się czegoś innego... Obiektywnie rzecz biorąc, to jest dobra książka, opisane jest całe tło wielkiego głodu - sytuacja polityczna, co do tego doprowadziło, jak do tego doszło, co się działo, następstwa... Tylko że ja znowu liczyłem bardziej na wspomnienia lub przeżycia ludzi, albo wątek psychologiczny. Były opisy tego co ludzie przeżyli, owszem, ale to tylko niewielki fragment... a cała reszta, chociaż ważna i... no właśnie, bo ogólnie ja uważam, że to są tak ważne sprawy z historii ludzkości, że warto (a nawet "warto" to nie jest odpowiednie słowo, bardziej "należy") się z nimi zapoznawać... Ale to nie zmienia faktu, że książka była dla mnie dosyć nudna - bo znów za dużo polityki, chociaż to pewnie konieczne. I nie chciałbym ocenić książki za nisko tylko dlatego, że spodziewałem się czegoś innego (może nawet trochę niezdrowo...).
Inny jeszcze wniosek: żal mi Ukrainy, teraz jeszcze bardziej... czy ten kraj będzie mógł kiedykolwiek egzystować sobie w spokoju? :(

(czytana/słuchana: 3-8.11.2023)
3+/5 [6/10]

Hmmm... znowu spodziewałem się czegoś innego... Obiektywnie rzecz biorąc, to jest dobra książka, opisane jest całe tło wielkiego głodu - sytuacja polityczna, co do tego doprowadziło, jak do tego doszło, co się działo, następstwa... Tylko że ja znowu liczyłem bardziej na wspomnienia lub przeżycia ludzi, albo wątek psychologiczny. Były opisy tego co ludzie przeżyli, owszem,...

Takie książki lubię. Anne Applebaum przeprowadza czytelnika przez historię Ukrainy lat 20 i 30 XX wieku. Jest to historia płynna, w której znajdziemy odpowiednią dawkę danych statystycznych oraz relacji świadków oraz dokumenty dyplomatyczne. Wielki Głód na Ukrainie został przedstawiony tutaj w sposób dosadny, merytoryczny oraz pełny. Polecam.

Takie książki lubię. Anne Applebaum przeprowadza czytelnika przez historię Ukrainy lat 20 i 30 XX wieku. Jest to historia płynna, w której znajdziemy odpowiednią dawkę danych statystycznych oraz relacji świadków oraz dokumenty dyplomatyczne. Wielki Głód na Ukrainie został przedstawiony tutaj w sposób dosadny, merytoryczny oraz pełny. Polecam.

ludziki , kształty
szpecą , brużdżą
statyści do wymazania
twarze A , twarze B

zachęcamy
piękne figury
bywają nieporozumienia
musimy krążyć
łatwo oszaleć
i trudno wtedy
nie podnieść ręki

Des visages , des figures NOIR DESIR

Rzetelnie , obiektywnie i szeroko...wytłumaczone...a ja i tak nie rozumiem i nie mogę pojąć... a przecież w moim wieku raczej nic już dziwić nie powinno....a mnie dziwi i przeraża....i mam nadzieję , że już nie dorosnę....ale ja nigdy nie byłem głodny....

ludziki , kształty
szpecą , brużdżą
statyści do wymazania
twarze A , twarze B

zachęcamy
piękne figury
bywają nieporozumienia
musimy krążyć
łatwo oszaleć
i trudno wtedy
nie podnieść ręki

Des visages , des figures NOIR DESIR

Rzetelnie , obiektywnie i szeroko...wytłumaczone...a ja i tak nie rozumiem i nie mogę pojąć... a przecież w moim wieku raczej nic już dziwić nie...

świetne pióro, rzetelnie i ciekawie....

świetne pióro, rzetelnie i ciekawie....

Doceniam ogrom pracy i rzetelność. Jednak jest tam taki natłok szczegółów, że może być to tylko ciekawe dla historyka, dla pozostałych raczej nużące.

Doceniam ogrom pracy i rzetelność. Jednak jest tam taki natłok szczegółów, że może być to tylko ciekawe dla historyka, dla pozostałych raczej nużące.

Kolejna pozycja ze smutnego cyklu pt "do czego zdolni są komuniści, gdy dorwą się do władzy". W rosji, w Chinach, czy gdziekolwiek indziej...
A niestety, w rassiji komunizm, choć nieco inny, wciąż trwa. I ciągle ma nowe, coraz "lepsze" pomysły.

Kolejna pozycja ze smutnego cyklu pt "do czego zdolni są komuniści, gdy dorwą się do władzy". W rosji, w Chinach, czy gdziekolwiek indziej...
A niestety, w rassiji komunizm, choć nieco inny, wciąż trwa. I ciągle ma nowe, coraz "lepsze" pomysły.

Wanda Nowicka ma trzech synów. Jeden z nich, znany jako towarzysz Michał (tak, przydomek takowy posiada nie bez przyczyny, jest bowiem działaczem komunistycznym, za co już nawet, biedak, cierpiał katusze, po tym jak aresztowało go ABW),historyk z wykształcenia, zbłaźnił się w internetowych dysputach razy wiele, jak to każdy zwolennik słusznie minionego systemu ma w zwyczaju. Jeden raz jednak zapadł mi głęboko w pamięć, wrył się i umościł w niej, świnia jedna. Nowicki bowiem, smaląc cholewki do reżimu Stalina bronił go, usprawiedliwiając na wszelkie sposoby politykę dyktatora zmierzającą do urzeczywistnienia Hołodomoru. Posługiwał się przy tym jakże przekonującym argumentem - "jestę historykię" (sic).

O wielkim głodzie na Ukrainie wiedziałem wtedy niewiele, choć chyba i tak więcej niż przeciętny polski obywatel. Dodałem więc, po niemałym rekonesansie, książkę Applebaum do listy książek, jakie warto przeczytać. No i kilkanaście dni temu przypomniałem sobie o tym głupku z pierwszego akapitu, zgrywającym pioniera, wykłucającym się o definicje ludobójstwa. Przypomniałem sobie i o "Czerwonym głodzie".

Nieczęsto zdarza się, by dziennikarz pisał o historii rzetelnie, jeszcze rzadziej by powstrzymywał się od uogólnień, kwantyfikatorów, czy wreszcie wyolbrzymień i prywatnych wycieczek, prowadzących do subiektywizacji. Applebaum tego nie robi, aż dziw bierze, bo nie łatwo jest trzymać nerwy na wodzy, czytając o tym, co ukraińskich chłopów czekało z rąk komunistów. Autorka skrupulatnie wyjaśnia nie tylko jak doszło do Hołodomoru, nakreślając klimat politycznych zmian począwszy od rewolucji październikowej, ale wyczerpująco omawia pokłosie tragicznych wydarzeń, ewolucję globalnej świadomości społecznej o wielkim głodzie. Jest rzetelna, ale nie przytłaczająco zimna, niczym niejeden historyk. Dobrze odczytuje zalążki polityki jaką do dziś kieruje się państwo rosyjskie - wyparcie kultury ukraińskiej, negację prawa do samostanowienia tego narodu.

Co do treści. Nie chcę nawet pisać o skali cierpienia Ukraińców. Lepiej samodzielnie się z tym zmierzyć. Warto, bo prawda jest ważna, a przykłady i przypisy są orężem w walce z bezlitosnym, apatycznym i małostkowym narodem, którego dom znajduje się po obu stronach Uralu. Tego bowiem rzeczony naród boi się najbardziej.

Wanda Nowicka ma trzech synów. Jeden z nich, znany jako towarzysz Michał (tak, przydomek takowy posiada nie bez przyczyny, jest bowiem działaczem komunistycznym, za co już nawet, biedak, cierpiał katusze, po tym jak aresztowało go ABW),historyk z wykształcenia, zbłaźnił się w internetowych dysputach razy wiele, jak to każdy zwolennik słusznie minionego systemu ma w...

Bardzo solidna,wyczerpująca pozycja o Hołodomorze

Bardzo solidna,wyczerpująca pozycja o Hołodomorze

Najbardziej wart zapamiętania jest cytat Iwana Dracza z 1993, który niestety po latach, okazuje się prawdziwy, a dla nas może być przestrogą nie tylko w kontekście Ukrainy:

"Pierwsza lekcja, która staje się nieodzowną częścią ukraińskiej świadomości, to to że Rosja nigdy nie miała i nie będzie miała innego interesu na Ukrainie jak całkowite zniszczenie ukraińskiego narodu"

Najbardziej wart zapamiętania jest cytat Iwana Dracza z 1993, który niestety po latach, okazuje się prawdziwy, a dla nas może być przestrogą nie tylko w kontekście Ukrainy:

"Pierwsza lekcja, która staje się nieodzowną częścią ukraińskiej świadomości, to to że Rosja nigdy nie miała i nie będzie miała innego interesu na Ukrainie jak całkowite zniszczenie ukraińskiego...

Książka ukazuje nam mentalność i bezwzględność polityków rządzących największym krajem świata w ubiegłym wieku. Na podstawie dzieła można wysnuć kolejny argument popierający to, że agresja na Ukrainę, to bynajmniej nie odpowiedź na działania NATO. To kolejna próba podporządkowania sobie w bestialski sposób Ukrainy. Sposób, który wpisany jest w kulturę polityków od pokoleń. Zdarzenia przedstawione w książce udowadniają, że największy kraj na świecie chętnie niszczył mniejszych sąsiadów i mordował ze straszliwą gorliwością ludność w nich zamieszkującą. Własnych obywateli również nie traktował dobrze. Więc nic się nie zmieniło.

Książka ukazuje nam mentalność i bezwzględność polityków rządzących największym krajem świata w ubiegłym wieku. Na podstawie dzieła można wysnuć kolejny argument popierający to, że agresja na Ukrainę, to bynajmniej nie odpowiedź na działania NATO. To kolejna próba podporządkowania sobie w bestialski sposób Ukrainy. Sposób, który wpisany jest w kulturę polityków od pokoleń....