Syn Nieskończoności

Zdecydowałam się sięgnąć po tę książkę, ponieważ bardzo zaintrygował mnie jej opis i cieszę się, że wpadła w moje ręce. Czytałam ją z wielką przyjemnością i bardzo szybko się skończyła. Moim zdaniem za szybko i składam oficjalne zażalenie, bo chcę więcej! Nie ukrywam, że urzekła mnie także okładka, która jest przepiękna oraz tytuł brzmiący niesamowicie tajemniczo. Jednak teraz, kiedy już wiem o czym ta książka jest, wszystko staje się jasne.

Autor od razu wrzuca nas w środek świata, którego chyba nikt się nie spodziewał. Z pozoru jest to wszystkim znana teraźniejszość – media społecznościowe, YouTube, popularność w sieci, lajki i nowi subskrybenci – dla jednego z bohaterów tylko to się liczy. I poniekąd to rozumiem, bo w dzisiejszym świecie mnóstwo młodych ludzi tak właśnie postrzega SM. Dla niektórych jest to jedyny sposób, aby zaistnieć w świecie, wybić się i zrobić z tego sposób na życie. I tak właśnie myśli jeden z naszych głównych bohaterów, jednak jemu ciągle jest mało i cały czas goni za niedoścignionym. Obok tego wszystkiego istnieją także niebiańscy, widma i inne dziwne rzeczy, których się absolutnie nie spodziewałam. To bardzo niecodzienne połączenie było dla mnie bardzo fascynujące i szybko odnalazłam się w tej książce. Nie przeszkadzało mi nawet to, że autor skakał z postaci na postać i co chwilę mogliśmy poznać historię z przeróżnych perspektyw.

Nie ukrywam, że nie polubiłam za bardzo głównych bohaterów, ba, jednego wręcz nie trawię, ale za to inni bardzo przypadli mi do gustu. Charaktery braci są naprawdę fascynujące i jestem bardzo ciekawa jak potoczą się ich losy i jakie decyzje będą podejmować w przyszłości. Zafascynował mnie także świat i mam nadzieję, że w kolejnym tomie autor uchyli nieco więcej rąbka tajemnicy i pozwoli nam się w niego zagłębić nieco bardziej.

„Syn nieskończoności” czytał się w zasadzie sam. Nawet nie wiem kiedy go skończyłam, a kiedy to nastąpiło, poczułam czystą nienawiść do ostatniej strony i bardzo się na nią zezłościłam, że to już. Zakończenie mocno mnie zdziwiło i naprawdę czekam na ciąg dalszy. Bardzo spodobało mi się to niecodzienne połączenie, książka jest niezwykle lekka i przyjemna w odbiorze. I chyba pierwszy raz mi się zdarzyło, że nie pałam sympatią do czołowych postaci, ale jakby to napisać, to takie pozytywne nielubienie. Mam nadzieję, że wiecie o co mi chodzi

Zdecydowałam się sięgnąć po tę książkę, ponieważ bardzo zaintrygował mnie jej opis i cieszę się, że wpadła w moje ręce. Czytałam ją z wielką przyjemnością i bardzo szybko się skończyła. Moim zdaniem za szybko i składam oficjalne zażalenie, bo chcę więcej! Nie ukrywam, że urzekła mnie także okładka, która jest przepiękna oraz tytuł brzmiący niesamowicie tajemniczo. Jednak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przyznaję, że w pewnym momencie bałam się sięgnąć po „Syna nieskończoności” ze względu na to, że ma dosyć słabe opinie na Goodreads. Początkowo moje wrażenia nie były pozytywne, zwłaszcza przez dziwne skonstruowane zdanie na pierwszych stronach (i nie jest to wina tłumaczenia). Jednak czytając dalej, coraz bardziej wciągałam się w historię.

Najmocniejszym punktem całej powieści są bohaterowie. Ich różnorodność, to że każdego do działania motywują inne wartości. Polubiłam Emila, który chociaż nie chce, podejmuje walkę, by ochronić swoich bliskich. Brighton z kolei strasznie irytował mnie tą swoją nachalnością w stosunku do innych i obsesją na punkcie Iskier. Jedynym moim zarzutem w kierunku kreacji bohaterów, a zwłaszcza Mirabel oraz Iris, jest to, że nie zachowują się oni jak na swój wiek, czyli 18-19 lat. Czułam jakby mieli po 15.

Na samym początku książki znajdujemy słowniczek (do którego wracałam kilkukrotnie), który niezwykle ułatwia zrozumienie wykreowanego świata, bo historia od razu wrzuca nas na głęboką wodę. Autor z łatwością łączy współczesny świat z elementami fantastycznymi. I widać, że jest to pierwsza fantastyczna powieść Adama Silvery, bo momentami jest lekko chaotyczna, niepoukładana i niedopracowana (mam nadzieję, że w drugim tomie to się zmieni). Jednak nie powstrzymywało mnie to przed przyjemnym spędzeniem czasu podczas tej lektury. Autor nadrabia za to stylem, który jest niezwykle przyjemny i wciągający. Akcja na początku jest powolna, za to gdzieś w drugiej połowie przyspiesza i to ta połowa bardzo przypadła mi do gustu (możliwe, że dlatego, iż lubię takie motywy).

Po kolejny tom sięgnę na pewno, bo jak można skończyć książkę w takim momencie?

Przyznaję, że w pewnym momencie bałam się sięgnąć po „Syna nieskończoności” ze względu na to, że ma dosyć słabe opinie na Goodreads. Początkowo moje wrażenia nie były pozytywne, zwłaszcza przez dziwne skonstruowane zdanie na pierwszych stronach (i nie jest to wina tłumaczenia). Jednak czytając dalej, coraz bardziej wciągałam się w historię.

Najmocniejszym punktem całej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Syn nieskończoności" Adam Silvera 🔥🧡
Za egzemplarz książki dziękuję serdecznie wydawnictwu @weneedyabooks ❤️

"Syn Nieskończoności" autorstwa Adama Silvery to pełna napięcia opowieść o dwóch braciach uwikłanych w magiczną wojnę, która toczy się od pokoleń.
💢
Dorastający w Nowym Jorku, bracia- Emil i Brighton od najmłodszych lat byli wielbicielami Iskier- grupy strażników, którzy zaprzysięgli się pozbyć niebezpiecznych widm z tego świata.
Podczas gdy Iskry i inne istoty niebiańskie rodzą się z nabytymi mocami, widma brutalnie je przejmują, poprzez kradzież krwii, zagrożonych magicznych gatunków, by przejąć ich magię.
💢
Brighton chciałby władać magią, by móc przyłączyć się do walki. Emil chce tylko, pozostać w cieniu szukającego sławy brata. Cykl przemocy wciąż zbiera żniwo, utrudniając osobom obdarzonym mocą życie w spokoju.
Gdy podczas bójki, Emil niespodziewanie przejawia własną magię- taką, która stawia go w samym sercu konfliktu i sprawia, że staje się bohaterem Iskier, którym Brighton zawsze chciał być, ich braterstwo, miłość czy chociażby lojalność zostają wystawione na próbę.
A co jeżeli całe życie, żyłeś w kłamstwie i nagle na jaw wychodzą długo skrywane tajemnice z przeszłości a każdy zaczyna oczekiwać od ciebie zakończenia niebiańskiej wojny?
💢
O "Synu nieskończoność" słyszałam jakiś czas temu na zagranicznym bookstagramie.
Szczerze przyznam, iż zaskoczył mnie widok jednego z najpopularniejszych autorów młodzieżowych ostatnich lat, w innym gatunku, niż jego dotychczasowe powieści.
Debiut Silvery w fanatastyce został gorąco przyjęty przez czytelników na całym świecie.
Ze względu na moje szerokie obeznanie w tym gatunku, automatycznie zwróciłam uwagę na pewne schematy w fabule, które jednak nie uwłaczają książce. Sporym minusem, jak dla mnie okazało się rozpoczęcie powieści. Czytelnik z marszu zostaje rzucony na głęboką wodę do świata o którym totalnie nie ma pojęcia. Gdyby nie spis postaci, do którego musiałam kilkukrotnie wracać, totalnie pogubiłabym się w fabule.
Początek powieści nie jest zachwycający lecz wraz z rozwojem wydarzeń jest coraz lepiej. Szczerze przyznam, że zakończenie książki wbiło mnie w fotel a autor zaskoczył kilkoma zwrotami akcji.
Na moje uznanie zdecydowanie zasługują bohaterowie wykreowani przez Silverę. Dwójka braci, którzy są swoim totalnym przeciwieństwem. Brighton od zawsze marzył o sławie i mocach, a tu nagle zostaje przyćmiony przez Emila, który do tej pory skrywał się w jego cieniu.
"Syn nieskończoności" to powieść która należy do gatunku urban fantasy co oznacza, iż akcja powieści rozgrywa się w świecie rzeczywistym, pełnym współczesnych technologii jednocześnie posiadając elementy magii i nieziemskich mocy. Pomysł z Iskrami jako strażnikami i brutalnymi Widmami, zdecydowanie przypadł mi do gustu.
Podsumowując po mimo kilku niedociągnięć, związanych pewnie z debiutem autora w fantastyce, uważam, że "Syn nieskończoności" jest książką wartą lektury i z pewnością przypadnie do gustu niejednemu czytelnikowi.
Ocena 6/10

"Syn nieskończoności" Adam Silvera 🔥🧡
Za egzemplarz książki dziękuję serdecznie wydawnictwu @weneedyabooks ❤️

"Syn Nieskończoności" autorstwa Adama Silvery to pełna napięcia opowieść o dwóch braciach uwikłanych w magiczną wojnę, która toczy się od pokoleń.
💢
Dorastający w Nowym Jorku, bracia- Emil i Brighton od najmłodszych lat byli wielbicielami Iskier- grupy strażników,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dlaczego warto sięgnąć po książki Adam Silvera ? Bo to był zwyczajny chłopak z Bronxu, który był m. in. recenzentem książek młodzieżowych, a teraz czyta go cały świat. Bo chciał zostać aktorem, a został pisarzem, bo pisarstwo było dla niego mniej stresujące, niż aktorstwo. I w końcu także dlatego, że spełnił swoje marzenie i napisał książkę fantasy, a główny bohater tej książki nie jest jakimś odrealnionym superbohaterem, a poza tym jest gejem.
.
A dlaczego warto sięgnąć akurat po "Syna nieskończoności" ? Bo to pierwsza książka autora z gatunku urban fantasy, a urban fantasy brzmi intrygująco i magicznie. Bo okładka jest tak piękna, że trudno oderwać wzrok, a żadne, nawet najlepsze zdjęcie, nie oddaje tych błysków i tego połysku. A co najważniejsze - bo dzięki tej książce czujesz się tak, jakbyś miał znowu 18 lat, posiadał supermoc i był panem swojego losu.
.
Oj, przyjemnie było zatopić się w ten magiczny świat, gdzie walczą ze sobą Niebiańscy, Widma, Posocznicy, gdzie istnieją Hydry, Feniksy i Bazyliszki. I gdzie do walki służą klejnoty- granaty oraz czary, czyli pociski stworzone z krwi niebiańskich, a także różdżki naładowane w/w czarami... Ten świat wykreowany był FANTASTYCZNIE. Było ciekawie, dynamicznie, było po prostu EPICKO. Tego się nie da opowiedzieć, to trzeba przeżyć i sobie WYOBRAZIĆ.
.
Tak, poczułam się, jakbym miała znowu 18 lat. Tak, poczułam w sobie SUPER MOC - taką, że potrafię kompletnie oderwać się od rzeczywistości przy książce autora i że mogę tym strasznie MOCNO wkurzyć otoczenie. Fajnie było choć na chwilę oderwać się od świata rzeczywistego i poczuć SUPER BOHATERKĄ.
I chociaż końcówka książki pozostawia ogromny niedosyt, to ja czekam na WIĘCEJ. Bo to dopiero początek. Polecam wszystkim fanom skończoności i nieskończoności oraz pozostałym miłośnikom magii oraz magicznych istot ❤️- https://www.instagram.com/ananke144_czyta/

Dlaczego warto sięgnąć po książki Adam Silvera ? Bo to był zwyczajny chłopak z Bronxu, który był m. in. recenzentem książek młodzieżowych, a teraz czyta go cały świat. Bo chciał zostać aktorem, a został pisarzem, bo pisarstwo było dla niego mniej stresujące, niż aktorstwo. I w końcu także dlatego, że spełnił swoje marzenie i napisał książkę fantasy, a główny bohater tej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie wiem jak Wy, ale ja cały czas uważam, że sowa z Hogwartu zgubiła się gdzieś po drodze, a Hagrid nie może wyszukać mojego domu i może te piwo kremowe za bardzo weszło mu do głowy. Pewnie takich osób jak ja czekających na list jest więcej. Ale co się dziwić, duża część dzisiejszych już dorosłych zaczęła czytać serię Harrego w podstawówce.

Tak jak ja czekam na list to głowni bohaterowie książki Adama Silvery czekają na moc niebiańskich.

Emil i Brighton to bliźniaki, poznajemy ich kilka minut przed "18" urodzinami. A to przecież idealny czas na uzyskanie mocy. Coś co jest ich marzeniem od dzieciństwa, u Brightona jest jak sens życia. On chce tej mocy, pragnie jej, natomiast jego brat woli być normalnym chłopakiem, który ukryje się w tłumie.

Niby bracia bliźniacy, ale są różni. Różni ich nie tylko wygląd, ale i sposób bycia, ubrania i charakter. Są różni. Emil pracuje w sklepiku w muzeum i fascynuje się feniksami. Tak feniksami, w tej książce one istnieją tak samo jak magia. A Brighton ma swój kanał na youtubie, na którym zamieszcza walki niebiańskich, jakieś wywiady czy też filmiki. Fascynuje się tym i marzy aby być jednym z nich.

Ta książka to pokazanie NY w wersji fantasy. Niby jest normalnie bo są komputery, telefony, instagram, ale jest też magia i moce. To jak połączenie świata magii Harrego Pottera z X-menami. Są ludzie z mocą feniksa, są osoby latające, silne, albo takie od których odbijają się zaklęcia. Można powiedzieć, że tego jest dużo, ale przede wszystkim jest to książka o braciach. I to się widzi.

Pomagają sobie, są razem, choć to ostatnie godziny przed wyjazdem Brightona do LA. Często razem imprezują i chodzą na strajki i wiece.

Pewnego dnia będąc w parku widzą widma, które idą za nimi do pociągu. W czasie walki Emil widząc, że jego brat może wypaść za tory ujawnia moc feniksa. Jest tym zaskoczony, jego brat również i dodatkowo zazdrości mu. Uważa, że Emil nie zasługuje na tę moc, bo to on powinien ją mieć. A jeszcze większa zazdrość jest w momencie, gdy w progu ich domu pojawiają niebiańscy i chcą zabrać Emila do swojej kryjówki. Obaj bracia i ich mama i przyjaciółka udają się tam razem.

Tak jak wspomniałam, ta książka to walka dobra ze złem, pokazanie relacji braci i tego, że każdy ma swoje tajemnice. To też pokazanie jak zazdrość i chęć władzy wpływa na nasze życie. Troszkę to brzmi jak chęć władzy u Voldemorta, ale czasami czytając książkę miałam w głowie chęć przeczytania czegoś głosem Dumbledora. Wydaje mi się, że jakiś wpływ ta seria miała na autora.

Od pierwszych stron książka jest wciągająca, szybko się ją czyta, jest ciekawa i jest połączeniem świata magii i rzeczywistości. Te światy żyją razem, ale jest wojna. Widma kontra niebiańscy a dokładniej kontra Iskry. Nikt nie wie czy będzie mieć moc, albo czy nie zażyje wywaru aby stać się widmem. Są ludzie, którzy od tego uciekają, oraz tacy którzy pragną magii w swoim życiu.

Ta książka to również fajne połączenie walki i relacji ludzi. Gdzie relacje z ludźmi są o wiele ważniejsze. Gdy skończyłam ją czytać zastanawiałam się, czy ktoś nie wyrwał kolejnych kartek. Zakończenie? Genialne i już czekam na kolejny tom.

Nie wiem jak Wy, ale ja cały czas uważam, że sowa z Hogwartu zgubiła się gdzieś po drodze, a Hagrid nie może wyszukać mojego domu i może te piwo kremowe za bardzo weszło mu do głowy. Pewnie takich osób jak ja czekających na list jest więcej. Ale co się dziwić, duża część dzisiejszych już dorosłych zaczęła czytać serię Harrego w podstawówce.

Tak jak ja czekam na list to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Najnowsza książka Adama Silvery, którą jest "Syn Nieskończoności" opowiada o życiu braci, którzy wychowywali się w Nowym Jorku, Miasto jest pełne magicznych stworzeń oraz niebiańskich, których moce od zawsze intrygowały chłopaków.
Chciałabym zacząć od pozytywnych stron tej książki, ponieważ nie była ona zła, lecz nie zostanie moją faworytką. Uważam, że autor opowieści miał naprawdę dobry pomysł na historię, jednakże wykonanie nie wyszło mu już tak dobrze. Podobał mi się fakt, iż rozdziały były pisane z perspektywy różnych postaci, dawało to większy obraz sytuacji. Samo wydanie jest bardzo estetyczne, co sprawia, że z przyjemnością patrzy się na okładkę, która od razu przyciąga wzrok czytelnika. Niestety w czytaniu nie okładka jest najważniejsza, prawda?
Do treści mam kilka zastrzeżeń, głównie dlatego, iż akcja, której oczekuję od książek tego typu zaczyna rozkręcać się dopiero pod koniec.
Wiedziałam, że social media będą miały swój udział w historii, lecz nie spodziewałam się, iż tak bardzo będzie mnie to denerwować. Uważam, że bez nich mogło być o wiele ciekawiej.
Ogólnie mówiąc, książka jest przyjemna, ale nie można oczekiwać od niej nie wiadomo czego. Chociaż tak jak już pisałam, końcówka jest naprawdę ciekawa, a zakończenie ogromnie mnie usatysfakcjonowało i dzięki niemu nie mogę doczekać się kolejnej części, aby dowiedzieć się co wydarzyło się dalej.

Najnowsza książka Adama Silvery, którą jest "Syn Nieskończoności" opowiada o życiu braci, którzy wychowywali się w Nowym Jorku, Miasto jest pełne magicznych stworzeń oraz niebiańskich, których moce od zawsze intrygowały chłopaków.
Chciałabym zacząć od pozytywnych stron tej książki, ponieważ nie była ona zła, lecz nie zostanie moją faworytką. Uważam, że autor opowieści miał...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Od jakiegoś czasu ciągle natykam się na reklamy i recenzję tej książki. Po rozczarowaniu jakim okazał się "Gołąb i Wąż" autorstwa Shelby Mahurin, zeszłoroczna sensacja (nie mam na myśli gatunku) od We need YA, planowałam unikać gwiazdeczek młodzieżowego firmamentu. "Syn Nieskończoności" jednak mnie skusił. Jest to książka z rodzaju, który określiłabym mianem superbohaterskiego urban fantasy. Historia kręci się wokół perypetii dwóch nastoletnich braci, Emila i Brightona. W owym duecie Emil sprawia wrażenie zrównoważonego i poukładanego. Brighton to postrzeleniec, prowadzi kanał na yt, można by powiedzieć, że hobbystycznie zajmuje się dziennikarstwem, dla dobrego materiału gotów jest filmować w prawdziwie ekstremalnych warunkach i wciągnąć w całą sprawę niechętnego jakiemukolwiek niebezpieczeństwu Emila. Pod wpływem pewnych perturbacji w Emilu budzą się zdolności, wyznaczające mu szczególną rolę do odegrania w wojnie pomiędzy Iskrami (odłamem Niebiańskich) i Widmami.

Wykreowany przez autora świat stanowi alternatywną wersję Stanów Zjednoczonych, największą różnicą w stosunku do rzeczywistości są Niebiańscy – ludzie w naturalny sposób obdarzeni nadnaturalnymi mocami – i Widma – jednostki, które weszły w posiadanie ponadprzeciętnych zdolności, wykorzystując krew magicznego stworzenia np. Hydry – oraz powszechna świadomość istnienia zjawisk paranormalnych. Na początku książki znajduje się słownik tłumaczący zawiłości uniwersum – z jednej strony jest to zabieg ograniczający konieczność poświęcenia niemałej części książki na ekspozycję i obniżający próg wejścia, z drugiej wydaje mi się trochę pójściem na łatwiznę i odebraniem czytelnikowi radości powolnego odkrywania wykreowanego przez autora świata.

Szczególne wrażenie zrobiło na mnie ukazanie braterskiej przyjaźni pomiędzy Emilem i Brightonem – to piękne, że chłopaki potrafili wznieść się ponad różnice i małostkową zazdrość, i mimo nieporozumień się wspierać. Liczyłam jednak na to, że więź ta zostanie poddana trudniejszym próbom, myślałam, że pojawi się moment, w którym Brighton dostanie szanse zyskania upragnionych mocy kosztem Emila i będziemy mogli wstrzymać oddech w oczekiwaniu na to, jaką podejmie decyzję. Ale się przeliczyłam. Miałam też nadzieje na pojawienie się bardzo przeze mnie lubianego motywu zwykłego człowieka dzięki determinacji, pasji i sprytowi walczącego z obdarzonymi nadnaturalnymi zdolnościami złoczyńcami, wzmocnionego jeszcze przez kontrast z wybrańcem, który ani nie chce nim być, ani za bardzo się do tego nie nadaje. A to wszystko doprawione faktem, że jeden i drugi bohater kocha brata i obydwu zżera zazdrość, że ten drugi ma (i tego nie docenia) coś czego on pragnie – normalność, wyjątkowość. Cóż... obeszłam się smakiem. Ogranie schematów wyszło niestety tak sobie.

Już bez zastrzeżeń plus za bardzo subtelne, do tego stopnia, że prawie niezauważalne wątki romantyczne – w tym przypadku mniej zdecydowanie znaczy więcej. Ciekawe było również poruszenie problematyki kompleksów związanych z wyglądem w kontekście bohatera płci męskiej – można odnieść wrażenie, że problem braku samoakceptacji dotyczy tylko żeńskiej części społeczeństwa, a przecież wszyscy jesteśmy ludźmi, skąd przekonanie, że to co spędza sen z powiek jednej części populacji (hiperbola), zupełnie nie dotyka drugiej?

"Syn Nieskończoności" w całości napisany jest w pierwszej osobie, pan Silvera nie ogranicza się jednak do jednego punktu widzenia. Narracja pierwszoosobowa prowadzona z wielu perspektyw bywa dezorientująca, tutaj jednak ten problem rozwiązano poprzez umieszczenie przed każdą sceną imienia bohatera, z którego POV jest ona ukazana. Rozdziały nie są długie, po kilka, kilkanaście stron – sprawia to, że książkę szybko i łatwo się czyta.

"Syn Nieskończoności" nie wywarł na mnie szczególnego wrażenia, był przyjemny i w sumie tyle. Myślę, że autor za bardzo opiera się na dorobku innych twórców. Nie powiem, że książka jest pozbawiona własnej duszy, wyraźnie czuć jednak inspirację twórczością Cassandry Clare (bardziej jej mniej znaną serią, napisaną wspólnie z Holly Black "Magisterium", niż "Nocnymi Łowcami"), Victorii Schwab, czy Leigh Bardugo. I prawda autor nie kryje się z tym, że osoby te są dla niego w jakiś sposób idolami, nie jest to też aż tak wyraźne, żeby nosiło znamiona plagiatu, po skończeniu "Syna Nieskończoności" mam jednak uczucie jakbym przeczytała dobry fanfic, nie niezależną historię. Odnoszę wrażenie, że niektóre elementy są cokolwiek, naciągane. Pojawiają się też drobne niespójności i nielogiczności, dobrze mi się czytało, bohaterowie mnie za bardzo nie irytowali, więc na ogół przymykałam oko na niedociągnięcia, ale nie potrafiłam nie skrzywić się przykładowo na to, że trening Emila trwał coś koło tygodnia, a potem bach, misja. Ja wiem, że tego rodzaju utwory rządzą się swoimi prawami, a liga superbohaterów boryka się z brakami kadrowymi, ale kurcze... jeśli bohater nie miał wcześniej ani psychicznych, ani fizycznych predyspozycji i nagle z minimalnym przeszkoleniem świetnie radzi sobie na placu boju, to coś tu zalatuje garystuizme. Nawet, a może zwłaszcza jeśli typ miota ogniem.

Podsumowując, jest ok, ale moje odczucia w porównaniu z innymi przeczytanymi książkami w podobnych klimatach, jak "Visious", Victori Schwab, czy trylogia "Mściciele", Brandona Sandersona, są letnie. Czytało się lekko, szybko i przyjemnie, obawiam się jednak, że wspomnienie o "Synu Nieskończoności" nie zostanie ze mną na dłużej. Pozycja ma w sobie pokłady potencjału, niestety niewykorzystanego. Nie skreślam twórczości autora z mojego książkowego radaru, może nawet sięgnę po kolejny tom "Infinity Cycle", jednak nie ubolewam nad tym, że nie ma jeszcze kontynuacji, , mimo cliffhangerowego zakończenia nie będę czekać na nią z zapartym tchem. "Syna Nieskończoności" ani nie polecam, ani nie odradzam.

Od jakiegoś czasu ciągle natykam się na reklamy i recenzję tej książki. Po rozczarowaniu jakim okazał się "Gołąb i Wąż" autorstwa Shelby Mahurin, zeszłoroczna sensacja (nie mam na myśli gatunku) od We need YA, planowałam unikać gwiazdeczek młodzieżowego firmamentu. "Syn Nieskończoności" jednak mnie skusił. Jest to książka z rodzaju, który określiłabym mianem...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Współczesny świat, rozwinięta technologia, social media, Funko POPy (bo jak mogłoby ich tu zabraknąć!), a wokół szalejąca magia. Co powiecie na takie połączenie?

Centrum Nowego Yorku i rodzeństwo dorastające w cieniu świata wypełnionego potężną mocą. Emil to ten, który marzy o spokojnym, normalnym życiu, pozbawionym dziwnych wydarzeń, natomiast Brighton to zupełne przeciwieństwo. Fantazjuje o heroicznych wyczynach, życiu w świetle reflektorów lub chociaż sławie jako gwiazda Youtube. Co roku czeka, aż w końcu tajemnicze moce i w nim się objawią. Jednak przewrotny los ma inne plany i to właśnie jego brat, Emil, zostaje obdarzony potężną, morderczą siłą.

Tym co mnie urzekło w najnowszej powieści Adama Silvery jest niesztampowy pomysł na fabułę. To niecodziennie połączenie X-Menów, “Instytutu” K.C. Archer oraz “Śmiertelnego oczyszczenia” Agaty Polte i jednocześnie pierwsze zetknięcie z fantastyką autora. Czy sprostał zadaniu?

Czytelnik od początku jest wrzucony na głęboką wodę. Zabrakło mi jakiegoś wstępu, który pomógłby mi zrozumieć przedstawiony świat i, niestety, ale wielu aspektów nie zrozumiałam do samego końca. Jeszcze przed pierwszym rozdziałem autor serwuje nam “słowniczek”, który ma ułatwić zrozumienie grup społecznych. Niestety w moim odczuciu był to strasznie nietrafiony pomysł, ponieważ odczułam to tak, jakby autor nie do końca potrafił wyjaśnić pewne aspekty, więc po prostu pominął wyjaśnienie i rzucił słownikiem (który swoja drogą nie jest jakoś szczególnie rozbudowany). Choć koncepcja podziału obdarzonych mocami na widma i Iskry była dla mnie interesująca, to jednocześnie nie była do końca zrozumiała.

Styl jest niezwykle lekki i widać, że powieść jest skierowana do młodszego czytelnika. Sama fabuła dość intrygująca, ale wciąż - chaotyczna i pełna luk. Największy problem miałam ze scenami walk, w których tyle się działo, że nie do końca rozumiałam co się wydarzyło lub jak do tego doszło.

Powieść nasycona jest akcją aż po brzeg. Z jednej walki zaraz jesteśmy wrzuceni w kolejną i mogłoby się to wydawać dużym plusem, to jednak tak nie jest. Bohaterowie postępują w sposób bardzo nieprzemyślany i działając impulsywnie pakują się w tarapaty, lecą na oślep, tylko po to, żeby wpakować się w jeszcze większe szambo. I główną zasługę tutaj możemy zawdzięczać Emilowi, który przy okazji jest postacią… niezwykle oryginalną. Z dnia na dzień spadła na niego ogromna odpowiedzialność i każdy oczekuje, że zostanie bohaterem, a w rzeczywistości jest ostatnią osoba, która nadawałaby się na to stanowisko. Niezwykle strachliwy, niepewny, empatyczny, pomimo skończonych 18 lat, mentalnie jest o kilka lat młodszy. Jednak pomimo tego (i choć nieraz zdarzyło mi się przewracać oczami patrząc na jego zachowanie) to skradł moją sympatię, pomieszaną nieco z politowaniem. Zdecydowanie nie zabrakło mu oryginalności, ale większość podejmowanych przez niego decyzji była dla mnie totalnie niezrozumiała. Jednocześnie to właśnie jego wady czynią go bardziej ludzkim. Pokazuje, że to normalne, że możemy się bać, nie chcemy rzucać się na pierwszy ogień i ryzykować życiem swoim czy bliskim. Przewrotnie, Emil posiada wiele cech, których innym książkowym bohaterom brakuje.

Bezkompromisowo za to kradną serce postacie drugoplanowe. Mimo że jest ich na prawdę wiele, są wykreowane w przemyślany i ciekawy sposób. Każda z nich to istne indywiduum. Zwłaszcza postać Ness wyjątkowo mnie zaintrygowała. Chociażby dla niego mogłabym sięgnąć po drugi tom i żałuję, że niektóre wątki nie zostały zamknięte, ponieważ jestem ich ogromnie ciekawa.

Podsumowując. Uważam, że jest to nieco zmarnowany potencjał. Powieść czyta się niezwykle szybko, a lekki styl autora sprawia, że pochłaniamy rozdział za rozdziałem. Pomysł ogromnie mi się podoba, bohaterowie skradli moją sympatie, wątek LGBT i dyskryminacji grup społecznych został przedstawiony niezwykle trafnie i intrygująco, poruszając wrażliwą naturę w czytelniku, ale... część “odpowiedzialna” za fantastykę jest strasznie chaotyczna. Brakuje gruntownego wyjaśnienia przedstawionego świata, rozwinięcia wielu aspektów jego funkcjonowania czy nawet super-mocy i niezwykłych umiejętności. Mamy tutaj dość krótką książkę, a fabuły w niej jak na co najmniej dwa tomy.

Za to ostatnie zdanie? Najciekawsze z całej książki, które aż wymusza żeby sięgnąć po kontynuacje! Jak tak można…

Współczesny świat, rozwinięta technologia, social media, Funko POPy (bo jak mogłoby ich tu zabraknąć!), a wokół szalejąca magia. Co powiecie na takie połączenie?

Centrum Nowego Yorku i rodzeństwo dorastające w cieniu świata wypełnionego potężną mocą. Emil to ten, który marzy o spokojnym, normalnym życiu, pozbawionym dziwnych wydarzeń, natomiast Brighton to zupełne...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Syn nieskończoności" Adama Silvery to historia o dwóch braciach bliźniakach. Historia o magii w świecie rzeczywistym.

Zacznę od tego, że nie jest to książka dla każdego, ponieważ zaliczam ją do gatunku urban fantasy. Mamy świat teraźniejszy, rozwiniętej technologii połączony ze światem magii i magicznych stworzeń.
Dość mocno w pierwszej części pojawia się wątek YouTuba, Instagrama, co dla mnie było trochę wybiciem z rytmu. Kiedy wkręcałam się w świat magii, pojawiał się ten wątek z social mediami i wyrzucało mnie to z tej aury fantasy. Na szczęście im dalej tym mniej tego.
Świat, który Adam Silvera stworzył jest dość chaotyczny, jesteśmy od razu wrzucani na głęboką wodę. Na początku książki jest słowniczek wyjaśniający co z czym się "je". Dla mnie to minus ponieważ miałam wrażenie, że jeśli się tego nie wyuczę na pamięć to się pogubię. Trochę tak jak z tabliczką mnożenia.
Kilka słów o bohaterach. Mamy ich dość sporo, historia jest prowadzona z kilku perspektyw, co jest bardzo na plus.
Moją ulubioną postacią jest Ness, a znienawidzoną (jedną z głównych postaci) Brighton, brat Emila. Oh, ten Brighton tyle krwi mi napsuł. Nie lubię go z powodu jego myślenia ale muszę oddać pokłon w jego stronę, bo jest chyba najbardziej charakterystyczną postacią w całej książce. Mamy jeszcze Emila, który jest bardzo empatyczny, jest homoseksualistą i czasami opowiada nam o jego sytuacjach z tym związanych. Emil to ciepła klucha ale lubię go, liczę na jego przemianę w kolejnym tomie, na bardziej odważnego i wierzącego w siebie.
Zakończenie było zupełnie takie jakiego się nie spodziewałam co podsyciło moją ciekawość.

Mimo, minusów tej książki, jestem zaintrygowana dalszymi losami bohaterów. Nie mogę się doczekać kolejnej części.

"Syn nieskończoności" Adama Silvery to historia o dwóch braciach bliźniakach. Historia o magii w świecie rzeczywistym.

Zacznę od tego, że nie jest to książka dla każdego, ponieważ zaliczam ją do gatunku urban fantasy. Mamy świat teraźniejszy, rozwiniętej technologii połączony ze światem magii i magicznych stworzeń.
Dość mocno w pierwszej części pojawia się wątek YouTuba,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

👀Niesamowicie zaskoczyła mnie ta książka. Zaznaczam, że uwielbiam Adama, do dziś pamiętam złamane serce po przeczytaniu „Zostawiłeś mi tylko przeszłość”, ale nie jestem pewna czy bawienie się w fantasy wyjdzie mu na dobre. Dlaczego mnie zaskoczyła? Cóż, miałam ją w końcu odłożyć, ale wymęczyłam początek i środek, a już im bliżej końca tym więcej możemy z niej wyciągnąć, było coraz lepiej, ciekawiej i przyjemniej, muszę przyznać że uradowało mnie także pare zwrotów akcji.

👀 Dwaj bracia, z których jeden jest wybrańcem, a drugi musi zdecydować kim chce się stać. Silvera stworzył świat, w którym dobro walczy ze złem, wszędzie można spotkać magiczne istoty, a to do jakiego gatunku należysz okazuje się gdy kończysz 18 lat i gdy twoje moce się ujawniają lub nie. Trochę wątków młodzieżowych, sporo magii i problemów szczególnie z szukaniem swojego własnego „ja”

👀Niesamowicie zaskoczyła mnie ta książka. Zaznaczam, że uwielbiam Adama, do dziś pamiętam złamane serce po przeczytaniu „Zostawiłeś mi tylko przeszłość”, ale nie jestem pewna czy bawienie się w fantasy wyjdzie mu na dobre. Dlaczego mnie zaskoczyła? Cóż, miałam ją w końcu odłożyć, ale wymęczyłam początek i środek, a już im bliżej końca tym więcej możemy z niej wyciągnąć,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to