“Historie Dziwne i Dziwniejsze” - czyli poczciwy staruszek z równie poczciwymi duchami.

Opowiadania BARDZO starej grozy o których będzie dzisiaj mowa to tak naprawdę zbiór swego rodzaju przypowieści i umornialających kazań jezuickich z XVIII wieku napisanych w “martwym języku.” Są one zebrane na zaledwie 105 stronach i przypominają bardziej szybkie zapiski kronikarskie czy też notatki zebrane ze słuchania kaznodziei (niektóre “opowiadania” zajmują ledwie kilka zdań).

Mimo tego, że dzieła te pojawiły się znacznie wcześniej niż moda na czarny romantyzm jest w niej pełno demonów, diabłów czy potępionych dusz, które mogą zaciągnąć biednych grzeszników do piekielnych bram. Cóż, można przecież powiedzieć, że literatura kościelna ma to do tego, że nie potrzebowała czerpać z gotyku aby postraszyć wiernych ogniem piekielnym. Wszystkie przypowieści miały na celu bowiem ukazać ludziom do jakich skutków może doprowadzić uprawianie czarów, praca w święta, chciwość, łakomstwo (mamy tutaj opowiadanie o zaprzedaniu duszy za pyszne pyzy w masełku!) czy brak szacunku do symboli religijnych (pamiętajcie, że krzyż może strzelić piorunami jeżeli będziecie niegrzeczni!).

Zbiorek nie kluczy jedynie wokół wątków paranormalnych ale również zawiera historie “kryminalne.” Mamy tutaj dramatyczne wręcz losy zbrodniarzy, złodziei i m0rderc0w, których spotyka zawsze ta sama kara - nie tylko z ramienia sądu ale również boga, który jest przedstawiony jako byt który drugiej szansy zdecydowanie nie daje. Na szczęście już w drugiej połowie XVIII wieku historie te były traktowane z przymrużeniem oka, a w dzisiejszych czasach powodują raczej swego rodzaju ironiczny uśmieszek przez swoją niedorzeczność.

Powiem wam szczerze, że bawiłam się przy tym zbiorku naprawdę świetnie. Pomimo swojej wiekowości język nie stanowił zbytniego problemu (w razie czego oczywiście dostajemy przypisy) a wyolbrzymione, moralizatorskie historie mimo tego, że oczywiście dreszczyku nie dawały to usatysfakcjonowały moją chrapkę na starocie!

“Historie Dziwne i Dziwniejsze” - czyli poczciwy staruszek z równie poczciwymi duchami.

Opowiadania BARDZO starej grozy o których będzie dzisiaj mowa to tak naprawdę zbiór swego rodzaju przypowieści i umornialających kazań jezuickich z XVIII wieku napisanych w “martwym języku.” Są one zebrane na zaledwie 105 stronach i przypominają bardziej szybkie zapiski kronikarskie czy...