Marie Benedict w ubiegłym roku napsuła mi trochę krwi swoją debiutancką powieścią, «Panią Einstein». Ta beletrystyka historyczna miała jednak w sobie to coś, co sprawiło, że byłam bardzo ciekawa kolejnej książki pisarki.

Nie wiem, jak wy, ale ja jestem strasznie łatwowierna i bardzo łatwo wcisnąć mi nawet oczywiste kłamstwo. Dlatego tak mocno przeżyłam lekturę «Pani Einstein» i w głos pomstowałam na niegodziwego Alberta. Do «Pokojówki miliardera» podeszłam dużo spokojniej, wiedząc, że tutaj taka bulwersacja raczej mnie nie czeka.

Clara Kelley pochodząca z biednej irlandzkiej rodziny chłopów zostaje wysłana do Nowego Świata, aby znaleźć tam ratunek dla siebie i bliskich. Przypadkowo trafia do Carnegiech i dostaje pracę jako osobista pokojówka matki rodu. Towarzyszenie jej pani w różnych spotkaniach oraz rozmowy z najstarszym synem, Andrew, pozwalają jej nabyć wiedzę, która może zaowocować nie tylko lepszym życiem dla niej, ale również pomóc jej sprowadzić do Ameryki swoją rodzinę i uratować ją od klęski głodu. Jej plany mąci jednak sam Andrew i uczucie, które zaczyna ich łączyć.

XIX wiek to zdecydowanie moja ulubiona epoka historyczna i zawsze chętnie sięgam po powieści, w których akcja rozgrywa się właśnie w tym czasie. Dodajmy jeszcze do tego amerykański sen i love story i mamy przepis na książkę idealną. Marie Benedict ponownie sięga po postać historyczną, ale tym razem wiemy, że ta historia to wytwór wyobraźni autorki, zainspirowany tajemniczym listem Carnegiego i jego późnym ożenkiem. Bardzo mi ulżyło, że tym razem pisarka postanowiła nieco mniej namieszać w życiu bohaterów, bo lekturę «Pani Einstein» przypłaciłam nerwami i małą nienawiścią do samego Alberta. Musiałam nieco ochłonąć i dopiero wtedy udało mi się włączyć logiczne myślenie - to tylko beletrystyka i nie wiadomo, ile w niej prawdy. Ale co się nadenerwowałam to moje.

W «Pokojówce miliardera» Benedict przybliża nam postać jednego z najbogatszych amerykanów swoich czasów, imigranta ze Szkocji, o którym nigdy wcześniej nie słyszałam, a po tej powieści wnioskuję, że to pasjonująca postać. Carnegie dorobił się fortuny własną ciężką pracą i zamiast pławić się w niej, postanowił zrobić coś dobrego dla ludzi, którzy kiedyś byli w takiej samej sytuacji, jak on, fundując około 2500 bibliotek publicznych. Skąd jednak taki pomysł? To próbuje w swojej książce wyjaśnić pisarka, tworząc postać Clary - skromnej, ale ambitnej dziewczyny, która pragnie nie tyle godnego życia dla siebie, co przede wszystkim dla swojej rodziny. Podoba mi się, w jaki sposób Benedict przedstawia historię imigrantki, jej kontaktów z rodziną, jej początków w Nowym Świecie i początków nowego, lepszego życia. Z jednej strony to mało oryginalna powieść - american dream biednego imigranta plus romans między służącą a jej bogatym pracodawcą, z drugiej zaś to urocza historia, poruszająca ważne tematy, umożliwiająca poznanie nam w jakiś sposób realia fabrycznych miast, brudu, biedy, ale również walki o lepsze życie. Podoba mi się też, że wątek miłosny nie dominuje w tej powieści, a gra raczej rolę drugoplanową. Pierwszą jest właśnie ten amerykański sen.

Podsumowując: «Pokojówka miliardera» to bardzo przyjemna powieść i podobała mi się znacznie bardziej niż «Pani Einstein». Cieszę się też, że dzięki niej mogłam poznać postać Carnegiego.

Marie Benedict w ubiegłym roku napsuła mi trochę krwi swoją debiutancką powieścią, «Panią Einstein». Ta beletrystyka historyczna miała jednak w sobie to coś, co sprawiło, że byłam bardzo ciekawa kolejnej książki pisarki.

Nie wiem, jak wy, ale ja jestem strasznie łatwowierna i bardzo łatwo wcisnąć mi nawet oczywiste kłamstwo. Dlatego tak mocno przeżyłam lekturę «Pani...