Zacznę od tego, że mam uczulenie na poradniki. Zawsze irytuje mnie, że ktoś przemawia do mnie z pozycji autorytetu. Do tego większość wydawnictw to seryjna produkcja przepełnionych słodkimi fotkami i miałką treścią dzieł chwilowych celebrytów. Tę książkę poleciła mi przedszkolna psycholog i rzeczywiście na tle znanych mi dotąd pozycji wypada bardzo dobrze. Raz, autorki zachowały autodystans. To cenię. Metody, które wypróbowywali na nich samych w dzieciństwie ich opiekunowie, teraz - jako matki - konfrontują podczas wychowywania własnego potomstwa. A bunt 2-latka, 4-latka itd. (buntów jest sporo, czasami jeden przechodzi płynnie w drugi) to sytuacje kryzysowe, z którymi zmaga się wielu rodziców. Mnie ta książka pomogła. Wypróbowałam w żywiole kilka z opisanych metod i w większości przypadków działały. "Jak mówić, żeby maluchy nas słuchały..." przedstawia konkretne sytuacje z życia rodziców i różne formy propozycje reakcji. Po każdym dziale, tzw. zestawie narzędzi, następuje podsumowanie, by czytelnik mógł podsumować, utrwalić zdobytą wiedzę. To bardzo pomocne. Dodatkowy plus za poczucie humoru.

Zacznę od tego, że mam uczulenie na poradniki. Zawsze irytuje mnie, że ktoś przemawia do mnie z pozycji autorytetu. Do tego większość wydawnictw to seryjna produkcja przepełnionych słodkimi fotkami i miałką treścią dzieł chwilowych celebrytów. Tę książkę poleciła mi przedszkolna psycholog i rzeczywiście na tle znanych mi dotąd pozycji wypada bardzo dobrze. Raz, autorki...