Kolejny tom z przygód Geralta z Rivii, oczywiście mnie nie zawiódł, z uśmiechem na twarzy i ulgą przewróciłam ostatnią stronę tej książki.

Przed Geraltem trudne wyzwanie, gdyż nie każdy potrafi walczyć ze swoim przeznaczeniem. Jednak wiedźmin sobie z niego drwi i wystawia siebie na ciężką próbę, ważąc na szali jak uważa tylko swoje życie, a w rzeczywistości także innych.
Historia kołem się toczy i z czasem w niektórych rozdziałach wracamy do dobrze znanych i lubianych bohaterów, nowo przeżywając ich sytuacje. Ale spotykamy także baśniowe i legendarne potwory, z którymi walecznie próbuje walczyć wiedźmin.

Któż nie kocha baśni o smokach, które żarłocznie zjadają swoje ofiary oraz zabijają tych których próbują ich mordować? W "mieczu przeznaczenia" na nowo odkrywamy motyw smoka, magii i emocji.
Jeśli nastanie zima i trafi cię okruch lodu, to czy będziesz mógł być szczęśliwy? Rozum wiedźmina wie swoje, tak samo wie swoje Yen.
Morze i syreny? A czemu nie. Kiedy wielkie morskie potwory ujawnią swoje oblicze i potężną moc, tylko wiedźmin jest w stanie stanąć z nimi do walki, ale czy uda mu się je pokonać? Czy znajdzie sojusznika? A może symbol syrenki nabierze nowego znaczenia? Być może.
Co z magicznym lasem i istotami nimi żyjącymi, które walczą o swoje istnienie jak i miejsce? Czy magia im pomoże, a może przeznaczenie, które nie odstępuje wiedźmina na krok sobie z niego zadrwi?
Z pewnością nowe znajomości i można rzec przyjaźń z Yurgą, sprawią, ze czarne barwy losu, zmieniają swoje odcienie, ale czy na lepsze?

Czy wiedźmin uniknie swojego przeznaczenia? Gdyż po jeden stronie miecza jest On - wiedźmin, a po drugiej... śmierć.

Fantastyczne historie opowiedziane na nowo z pewnością mnie nie zawiodły. Uwielbiam czytać o starych baśniach, gdzie smoki, elfy, morskie potwory, wije i inne można rzec paskudztwa nabierają nowego sensu.

Wyważeni i barwni bohaterowie, którzy ukazują na nowo swoje twarze, podejmują trudne decyzje i bawią się z losem. Z nieoczekiwanym, pamiętnym finałem w tym tomie. Gdyż przeznaczenie, to nie tylko przeznaczenie, ale także poświęcenie.

Podsumowując, jednym zdaniem...
Porywająca(!), intrygują(!), przepełniona magią, mocami, potworami i wszystkim tym, co najlepsze w fantastyce. Charakteryzująca się nietypowym stylem pisania i nie powiem zbyt długimi rozdziałami, trochę utrudniającym mi czytanie. Ale dla tej serii jest warto się poświęcić.

Z uśmiechem ją polecam.

Kolejny tom z przygód Geralta z Rivii, oczywiście mnie nie zawiódł, z uśmiechem na twarzy i ulgą przewróciłam ostatnią stronę tej książki.

Przed Geraltem trudne wyzwanie, gdyż nie każdy potrafi walczyć ze swoim przeznaczeniem. Jednak wiedźmin sobie z niego drwi i wystawia siebie na ciężką próbę, ważąc na szali jak uważa tylko swoje życie, a w rzeczywistości także innych....