To nie jest książka dla wszystkich, choć napisana jest wspaniałym językiem, z ogromną znajomością tematu, barwnie, plastycznie. Taką lekturę mogą pochłaniać, w moim skromnym przekonaniu, miłośnicy przyrody, zagorzali tropiciele zwierzęcych tropów w lesie czy na polu, ludzie zainteresowani piękną, lecz nie zawsze dostrzeganą na co dzień roślinnością, drzewami, ziołami, które często traktujemy jak zwykłe chwasty.

Tymczasem Simona Kossak pokazuje nam jak bardzo cenne są ich walory, opisuje ich przeznaczenie i rolę w medycynie ludowej przed wiekami, zachęca do stosowania dziś w niektórych schorzeniach.

Mnie urzekła wciągającymi opowiastkami o zwierzętach, z którymi miała do czynienia pracując w Puszczy Białowieskiej, bo zwierzęta kochała, tak jak one ją. I nie są to tylko opowieści o żubrach, dzikach, sarnach, rysiach, borsukach czy wilkach, ale również ciekawe, a może nawet bardziej, historie o tych mniejszych mieszkańcach lasów, pól czy łąk; poznać więc możemy dzięki autorce fascynujące zwyczaje seksualne korników, dowiedzieć się czy dymówki zimują w mule na dnie zamarzniętych jezior, podejrzeć też żurawie, dzięcioły, dzikie gęsi, poobserwować rusałki pawiki, trzmiele czy wreszcie podejrzeć krety, nornice, ropuchy, żmije czy ślimaki. A wszystko to opowiedziane tak, jak byśmy sami obserwowali życie tych istot.

Polecam, zwłaszcza iż książkę można czytać jednym ciągiem, ale można się też delektować poszczególnymi opowiadaniami, bo przecież to odrębne historie z życia przyrody wokół nas.

To nie jest książka dla wszystkich, choć napisana jest wspaniałym językiem, z ogromną znajomością tematu, barwnie, plastycznie. Taką lekturę mogą pochłaniać, w moim skromnym przekonaniu, miłośnicy przyrody, zagorzali tropiciele zwierzęcych tropów w lesie czy na polu, ludzie zainteresowani piękną, lecz nie zawsze dostrzeganą na co dzień roślinnością, drzewami, ziołami, które...