Bardzo mi się ta książka podobała, gdyż omówione zostały w niej rzeczy nie spotykane gdzie indziej, jak choćby kwestia erozji gleby.
Autor pisze ze znawstwem o przyrodzie i działających w niej relacjach, choć niekiedy, jak na mój gust, potrafi się trochę zagalopować z poradami typu „wprowadzić wilki i niedźwiedzie do naszych lasów”. Z jednej strony świadom jest tego, że nie odtworzymy pierwotnych relacji natury, bo człowiek jak zaczął ingerować, to ingerować będzie nadal, a z drugiej strony sugestie o niedźwiedziach i wilkach sprawiają wrażenie, jakby o tym zapominał na chwilę. Jestem gotów się spierać o to, że nasze lasy nie potrzebują wilków ani niedźwiedzi, a przynajmniej ja nie chcę ich w odległości 300 km od mojego miejsca zamieszkania, a zwłaszcza niedźwiedzi, barbarzyńskich niszczycieli, które są zwierzętami bezużytecznymi, wręcz szkodliwymi w pobliżu siedzib ludzkich. Jeśli chodzi o zachowanie tych gatunków, to są miejsca bezludne czy to na Alasce czy gdzieś na Syberii, a w ostateczności w rezerwatach, gdzie mogą sobie te zwierzęta żyć z dala od ludzkich siedzib. Wprowadzenie ich zbyt blisko cywilizacji moim zdaniem prowadzi do patologicznych zachowań u nich, co widać na przykładzie choćby niedźwiedzi buszujących w śmietnikach. W Polsce na dobrą sprawę od dłuższego czasu praktycznie nie ma ani niedźwiedzi, ani wilków, a nasze lasy mimo tego radzą sobie całkiem dobrze, a wiem, o czym piszę, bo mieszkam w zasadzie w lesie: sarny czy dziki chodzą wokół mojego domu, a z okna widać późnym latem prawdziwki czy podgrzybki kilka metrów dalej, pod rosnącymi blisko dębami. Chodząc na spacery z psem obserwuję dość wnikliwie przyrodę, w tym siewki buków, jodeł, sosen czy klonów i jak dotąd stwierdzam, że sarny szkodzą im umiarkowanie. Jest tych saren dużo, skoro codziennie spotykam ich kilka podczas niezbyt długiego spaceru. Aż strach pomyśleć, ile tych saren musi biegać po niemieckich lasach, skoro potrafią tam wyżreć wszystkie siewki wspomnianych drzew. Tamtejsi myśliwi tak kiepsko strzelają?
Książka warta polecenia i mimo tego, że wyrażam swą opinię w nieco marudnym tonie - oceniam ją bardzo wysoko.

Bardzo mi się ta książka podobała, gdyż omówione zostały w niej rzeczy nie spotykane gdzie indziej, jak choćby kwestia erozji gleby.
Autor pisze ze znawstwem o przyrodzie i działających w niej relacjach, choć niekiedy, jak na mój gust, potrafi się trochę zagalopować z poradami typu „wprowadzić wilki i niedźwiedzie do naszych lasów”. Z jednej strony świadom jest tego, że nie...

Choć zawiera wiele niezwykle ciekawych informacji, wydaje mi się jednocześnie, że jest to najprostsza i najbardziej przystępna z publikacji tego autora. Mimo zatem, że ostatnia, myślę że najlepiej od niej zacząć. Jeśli jednak ma się trochę wiedzy z biologii czy leśnictwa, odbiera się ją nieco bardziej jako zbiór ciekawostek niż publikację popularnonaukową.
Niemniej, myślę że warto poszerzyć swoją wiedzę o otaczającej nas naturze dzięki jej treści.

Choć zawiera wiele niezwykle ciekawych informacji, wydaje mi się jednocześnie, że jest to najprostsza i najbardziej przystępna z publikacji tego autora. Mimo zatem, że ostatnia, myślę że najlepiej od niej zacząć. Jeśli jednak ma się trochę wiedzy z biologii czy leśnictwa, odbiera się ją nieco bardziej jako zbiór ciekawostek niż publikację popularnonaukową.
Niemniej, myślę...

Chyba najgorsza ze wszystkich części. Choć też bardzo ciekawa, otwiera oczy na wiele nieoczywistych "więzi natury"

Chyba najgorsza ze wszystkich części. Choć też bardzo ciekawa, otwiera oczy na wiele nieoczywistych "więzi natury"

Niesamowita książka, otwierająca oczy na świat w sposób, w jaki na niego nie patrzyliście. Można odebrać tylko na poziomie dosłownym, wtedy zyskacie nieco ciekawostek o świecie, można iść o krok dalej, wtedy pozostaje z nami przemyślenie na temat tego jaką rolę odgrywamy w tej idealnej machinie my sami i czy czasem nie przestaliśmy grać do wspólnej bramki ze światem, który nas żywi i daje nam dom.

Niesamowita książka, otwierająca oczy na świat w sposób, w jaki na niego nie patrzyliście. Można odebrać tylko na poziomie dosłownym, wtedy zyskacie nieco ciekawostek o świecie, można iść o krok dalej, wtedy pozostaje z nami przemyślenie na temat tego jaką rolę odgrywamy w tej idealnej machinie my sami i czy czasem nie przestaliśmy grać do wspólnej bramki ze światem, który...

Wielki szacun dla autora i jego wiedzy o tym, co pisze. Każde zdanie wprawiało mnie w zaskoczenie, że istnieją takie zależności w przyrodzie, o które człowiek nigdy by jej nie podejrzewał i to dziejące się bez udziału człowieka lub z jego udziałem nieświadomym. Książkę trzeba czytać powoli i zastanawiać się nad każdym zdaniem, tyle treści zawiera.

Wielki szacun dla autora i jego wiedzy o tym, co pisze. Każde zdanie wprawiało mnie w zaskoczenie, że istnieją takie zależności w przyrodzie, o które człowiek nigdy by jej nie podejrzewał i to dziejące się bez udziału człowieka lub z jego udziałem nieświadomym. Książkę trzeba czytać powoli i zastanawiać się nad każdym zdaniem, tyle treści zawiera.

Peter Wohlleben, niemiecki leśnik i popularyzator nauki powraca. Autor opowiada o tym, jak rośliny i zwierzęta żyją, współpracują i komunikują się ze sobą, używając przy tym licznych anegdot i metafor. Książka jest napisana lekkim i przystępnym językiem, z pasją. Wohlleben wyraża swoją miłość do natury i apeluje o jej ochronę i szacunek.
Tyle pozytywów. Nie trzeba być naukowcem, aby ocenić że Pan Peter koloryzuje i przedstawia świat przyrody w sposób zbyt uproszczony, antropomorficzny i nierzetelny. Warto posłuchać głosów środowiska naukowego, które zarzucają autorowi, że nie opiera się na aktualnej wiedzy naukowej, lecz na własnych przekonaniach i emocjach. Twierdzą, że Wohlleben nadużywa terminu “komunikacja” w odniesieniu do roślin i zwierząt, a także że nie rozróżnia pojęć “las pierwotny” i “las naturalny”. Ponadto krytykują go za to, że przedstawia las jako harmonijną wspólnotę, w której wszystkie organizmy współpracują ze sobą, pomijając aspekty konkurencji i konfliktu.

Peter Wohlleben, niemiecki leśnik i popularyzator nauki powraca. Autor opowiada o tym, jak rośliny i zwierzęta żyją, współpracują i komunikują się ze sobą, używając przy tym licznych anegdot i metafor. Książka jest napisana lekkim i przystępnym językiem, z pasją. Wohlleben wyraża swoją miłość do natury i apeluje o jej ochronę i szacunek.
Tyle pozytywów. Nie trzeba być...

Natura funkcjonuje w sposób jaki człowiek dopiero odkrywa. Wszystko współgra za sobą perfekcyjnie i zależności sięgają głęboko i szeroko - świetnie oddają to podtytuły rozdziałów książki.
Autor jest pasjonatem, miłośnikiem otaczającego nas wspaniałego świata natury i darzy ją ogromnym szacunkiem.
Po przeczytaniu pozostałam z wrażeniem, że człowiek w tym wszystkim nie jest niezbędny.

Natura funkcjonuje w sposób jaki człowiek dopiero odkrywa. Wszystko współgra za sobą perfekcyjnie i zależności sięgają głęboko i szeroko - świetnie oddają to podtytuły rozdziałów książki.
Autor jest pasjonatem, miłośnikiem otaczającego nas wspaniałego świata natury i darzy ją ogromnym szacunkiem.
Po przeczytaniu pozostałam z wrażeniem, że człowiek w tym wszystkim nie jest...

Wielka wiedza, pasja i miłość do przyrody poparte ogromnym doświadczeniem i gawędziarskim talentem. Są osoby, które nie znoszą zbytniego antropomorfizowania procesów i zjawisk zachodzących w naturze, u tego autora nie przeszkadza mi to zupełnie. Nie dość, ze w trakcie lektury mamy szansę poznać całą masę subtelnych zależności między żywymi istotami w ekosystemach, to jeszcze pozostajemy z nadzieją, że siły przyrody są silniejsze niż wpływ człowieka; wystarczy dać im czas. Ważne też, że zanim nie poznamy dogłębnie przyczyn i kierunków zmian w środowisku, nie powinniśmy go uzdrawiać na siłę.

Wielka wiedza, pasja i miłość do przyrody poparte ogromnym doświadczeniem i gawędziarskim talentem. Są osoby, które nie znoszą zbytniego antropomorfizowania procesów i zjawisk zachodzących w naturze, u tego autora nie przeszkadza mi to zupełnie. Nie dość, ze w trakcie lektury mamy szansę poznać całą masę subtelnych zależności między żywymi istotami w ekosystemach, to...

Nie pochłonęła mnie tak jak dwie poprzednie części (a szczególnie "Sekretne życie drzew"),ale pojawiło się tutaj trochę ciekawych, niekiedy nieoczywistych przykładów zależności między gatunkami. Przez całą książkę pojawia się ważny, choć dobrze znany wniosek - jak najmniej ingerować w naturę. Obowiązkowa pozycja może to nie jest, ale warto przeczytać.

Nie pochłonęła mnie tak jak dwie poprzednie części (a szczególnie "Sekretne życie drzew"),ale pojawiło się tutaj trochę ciekawych, niekiedy nieoczywistych przykładów zależności między gatunkami. Przez całą książkę pojawia się ważny, choć dobrze znany wniosek - jak najmniej ingerować w naturę. Obowiązkowa pozycja może to nie jest, ale warto przeczytać.

Pan leśnik po raz kolejny wprowadza nas w arkana wiedzy o przyrodzie. Tym razem rzecz ma się o współpracy i wzajemnym wpływie na siebie roślin i zwierząt. Do tego mnóstwo ciekawostek, jak choćby wyjaśnienie czemu ćmy lecą do światła, dlaczego niektóre ćmy są puchate i co to ma wspólnego z nietoperzami. Jest też historia pewnej żaby atakowanej przez larwy owadów. Gratka dla przyrodników w łatwo strawnej i dowcipnej formie.

Pan leśnik po raz kolejny wprowadza nas w arkana wiedzy o przyrodzie. Tym razem rzecz ma się o współpracy i wzajemnym wpływie na siebie roślin i zwierząt. Do tego mnóstwo ciekawostek, jak choćby wyjaśnienie czemu ćmy lecą do światła, dlaczego niektóre ćmy są puchate i co to ma wspólnego z nietoperzami. Jest też historia pewnej żaby atakowanej przez larwy owadów. Gratka dla...