Wiersze bardzo różne. Niektóre przepiękne, trafiające w miękkie; inne - absolutnie niestrawne. Jakie by nie były, podziw dla tłumacza pozostaje niezmiernie głęboki. Nie wchodź łagodnie do tej dobrej nocy...

Wiersze bardzo różne. Niektóre przepiękne, trafiające w miękkie; inne - absolutnie niestrawne. Jakie by nie były, podziw dla tłumacza pozostaje niezmiernie głęboki. Nie wchodź łagodnie do tej dobrej nocy...

Fantastyczna antologia cudownej poezji. Idealna w wolnej chwili, coś dla poszukiwaczy inspiracji w literaturze.

Fantastyczna antologia cudownej poezji. Idealna w wolnej chwili, coś dla poszukiwaczy inspiracji w literaturze.

Baranczak znany i lubiany tłumacz, Frost znany i lubiany poeta, reszta twórców, poza jednym - o czym zaraz - dla mnie nieciekawa. 9 gwiazdek przyznaje za odkrycie dekady czyli poezje Thomasa Hardy, bez tego zbioru nie sięgnęłabym po nie nigdy, znam jego poczciwe powieści. A tak, totalne olśnienie, nie ukrywam ze w drobnym % spowodowane tym ze wyobrażam sobie ze autor wyglądał jak Tom Hardy xD Przezgrabne, polecam

Baranczak znany i lubiany tłumacz, Frost znany i lubiany poeta, reszta twórców, poza jednym - o czym zaraz - dla mnie nieciekawa. 9 gwiazdek przyznaje za odkrycie dekady czyli poezje Thomasa Hardy, bez tego zbioru nie sięgnęłabym po nie nigdy, znam jego poczciwe powieści. A tak, totalne olśnienie, nie ukrywam ze w drobnym % spowodowane tym ze wyobrażam sobie ze autor...

Antologię „444 wierszy poetów języka angielskiego XX wieku” przełożonych przez Stanisława Barańczaka czyta się powoli, smakując piękno zawarte w tych wierszach. Antologia składa się z twórczości poetów anglojęzycznych, których twórczość została pokazana w kolejności tworzenia. I choć Thomas Hardy zaczął tworzyć w XIX w. otwiera zbiór wierszy, jako poeta bardzo ceniony przez S. Barańczaka. Należy wymienić pozostałych poetów, takich jak; Robert Frost, E.E. Cummings, W.H. Auden, Elizabeth Bishop, Dylan Thomas, James Merrill, Philip Larkin, Charles Simic oraz Seamus Heaney którego czas tworzenia przypada na XXI wiek.

Dzięki S. Barańczakowi mamy możliwość zapoznania się z twórczością tych poetów w naszym ojczystym języku, którzy stanowią kanon współczesnej poezji anglojęzycznej. Są to wiersze mówiące o życiowych rozterkach, ważnych wydarzeniach, przeżyciach dnia codziennego.

Moją ulubioną poetką jest Elizabeth Bishop. Jej twórczość znam od dawna. Natomiast Seamus Heaney, to moje nowe odkrycie.

Dla polskiego czytelnika wiele wierszy będzie trudnych w zrozumieniu klimatu, ponieważ przywoływane są bardzo często miejsca znane tylko tym poetom, wydarzenia historyczne, które były natchnieniem do napisania wiersza. Osoby znające twórczość S. Barańczaka poczują w tych tłumaczeniach również ducha poezji autora. Powiedzieć, że wiersze są przetłumaczone, to zbyt mało. Te wiersze otrzymały za sprawą kunsztu poetyckiego S. Barańczaka wspaniałą oprawę.

Zastanawia mnie, dlaczego S. Barańczak poświęcał tyle czasu, patrząc na ilość przekładów, na tłumaczenia, nie dając nam do czytania zbyt często własnej poezji.
Cóż, każdy ma prawo do swoich wyborów.

Antologię „444 wierszy poetów języka angielskiego XX wieku” przełożonych przez Stanisława Barańczaka czyta się powoli, smakując piękno zawarte w tych wierszach. Antologia składa się z twórczości poetów anglojęzycznych, których twórczość została pokazana w kolejności tworzenia. I choć Thomas Hardy zaczął tworzyć w XIX w. otwiera zbiór wierszy, jako poeta bardzo ceniony przez...

https://niesamapraca.wordpress.com/2018/01/03/jak-byc-genialnym-tlumaczem-444-wiersze-wedlug-stanislawa-baranczaka/

w tej książce złej poezji nie znajdziecie. Ja jej zresztą interpretować nie zamierzam, bo po pierwsze w książce są sami znani poeci i wyważać otwartych drzwi nie będę a po drugie uważam, że poezję należy przede wszystkim czuć. A jej jedyny właściwy odbiór, którego nijak i nikomu przekazać nie można, to ten, „co ten wiersz ze mną robi”. Jak się czuję czytając? Po przeczytaniu? Czy podoba mi się rytm, melodia, a może żart? W tym tomie dla mnie jest ważne, że jest tam kilku moich ulubieńców, na przykład Robert Frost, E.E. Cummings, W. H. Auden i Dylan Thomas. Różni, choć bynajmniej ta antologia nie wyczerpuje historii XX-wiecznej poezji angielskiej (gdyby miała wyczerpywać, byłaby znacznie grubsza, a i tak jest to solidne tomiszcze). Zresztą nie o to chyba chodziło, a o swoisty dialog czy też może raczej utwór na orkiestrę, w której każdy z twórców, ze swoim własnym słownym instrumentem odgrywa własną linię melodyczną, wzbogacając i podkreślając pozostałych.

https://niesamapraca.wordpress.com/2018/01/03/jak-byc-genialnym-tlumaczem-444-wiersze-wedlug-stanislawa-baranczaka/

w tej książce złej poezji nie znajdziecie. Ja jej zresztą interpretować nie zamierzam, bo po pierwsze w książce są sami znani poeci i wyważać otwartych drzwi nie będę a po drugie uważam, że poezję należy przede wszystkim czuć. A jej jedyny właściwy odbiór,...