Paul Celan

Paul Celan
Źródło: http://panathinaeos.wordpress.com/2010/06/14/ingeborg-bachmann-and-paul-celan-herzzeit/
Znany jako: Paul Antschel
12
7,5/10
Urodzony: 23.11.1920Zmarły: 20.04.1970
7,5/10średnia ocena książek autora
196 przeczytało książki autora
565 chce przeczytać książki autora
27fanów autora
Zostań fanem autora
Sprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas

Książki i czasopisma

  • Wszystkie
  • Książki
  • Czasopisma
Natręctwo światła. Lichtzwang
2022
Natręctwo światła. Lichtzwang
Paul Celan
7,0 z 3 ocen
7 czytelników 1 opinia
2022
Psalm i inne wiersze
2012
Psalm i inne wiersze
Paul Celan
9,0 z 46 ocen
212 czytelników 7 opinii
2012
Czas serca. Listy
2010
Czas serca. Listy
Paul Celan, Ingeborg Bachmann
7,8 z 58 ocen
300 czytelników 10 opinii
2010
Snow Part / Schneepart and Other Poems, 1968-1969
2007
Snow Part / Schneepart and Other Poems, 1968-1969
Paul Celan
3,0 z 1 ocen
1 czytelnik 0 opinii
2007
Glottal Stop. 101 Poems
2004
Glottal Stop. 101 Poems
Paul Celan
0,0 z ocen
1 czytelnik 0 opinii
2004
Utwory wybrane.
2003
Utwory wybrane.
Paul Celan
8,5 z 17 ocen
135 czytelników 2 opinie
2003
Wiersze
1988
Wiersze
Paul Celan
6,4 z 5 ocen
39 czytelników 4 opinie
1988
Wybór poezji
1973
Wybór poezji
Paul Celan
7,0 z 1 ocen
5 czytelników 2 opinie
1973

Popularne cytaty autora

  • W zatraconych oczach – czytaj w nich: / orbity słońc, serc, / szumiąco-piękna nadaremność. / Śmierci i wszystko / co z nich zrodzone. Łańcuc...

    W zatraconych oczach – czytaj w nich: / orbity słońc, serc, / szumiąco-piękna nadaremność. / Śmierci i wszystko / co z nich zrodzone. Łańcuch / pokoleń, / który leży tu pogrzebany i / który jeszcze tu wisi, w eterze, / okalając przepaści. Pismo / tych wszystkich twarzy, w jakie, świszcząc, / wwiercał się piasek słów - krótkowieczność, / sylaby. / Wszystko, / nawet najcięższe, było / ulotne, nic / nie chciało się zatrzymać.

    2 osoby to lubią
  • Jesień zjada mi z ręki swój liść: jesteśmy przyjaciółmi. / Wyłupujemy czas z orzechów i uczymy go chodzić: / czas wraca do skorupy. / W lust...

    Jesień zjada mi z ręki swój liść: jesteśmy przyjaciółmi. / Wyłupujemy czas z orzechów i uczymy go chodzić: / czas wraca do skorupy. / W lustrze jest niedziela, / we śnie się śpi, / usta mówią prawdziwie. / Moje oko zstępuje do płci ukochanej: / spoglądamy na siebie, / mówimy sobie to, co ciemne, / kochamy się jak mak i pamięć, / śpimy jak wino w muszlach, / jak morze w krwawiącym promieniu księżyca. / Stoimy objęci w oknie, przyglądają się nam z ulicy: / już czas, żeby się dowiedzieli! / Już czas, żeby kamień raczył zakwitnąć, / żeby w sercu zabił niepokój. / Już czas, żeby nadszedł czas. / Już czas.

    2 osoby to lubią
Zobacz więcej cytatów

Najnowsze opinie o książkach autora