Książka o trudnych stosunkach polsko-ukraińskich. Samych rozmów z wysiedlonymi w czasie akcji „Wisła” bardzo mało. Spodziewałem się więcej, ale rozumiem, że większość nie żyje, a żyjący nadal nie chcą (boją się) rozmawiać. Z tego jednak powodu książka jest bardziej o obozie w Jaworznie, Świerczewskim niż o samych wysiedleniach.
Autor w miarę rozsądnie rozważa różne racje tej skomplikowanej polsko-ukraińskiej układanki, aż dochodzimy do informacji o majorze Szpontaku ps. „Zalizniak”.
„Odpowiadał – tu nie ma sporu – za zbrodnię w Wiązownicy na Pogórzu Tarnogrodzkim. Jego partyzanci zabili ponad dziewięćdziesięciu Polaków i spalili kilkadziesiąt gospodarstw.
Ale też „Zalizniak” bronił ukraińskich wsi przed wysiedleniem i wojennym prawem karał morderstwa na Ukraińcach”. I teraz najważniejsze: „Można było go wypuścić o wiele wcześniej – nie był bandytą, tylko więźniem politycznym, którego wizja świata rozsypała się w pył”.
Naprawdę??? Facet odpowiedzialny za śmierć ok. stu osób (nieważne: Polaków, Żydów, czy Japończyków), nie jest bandytą tylko więźniem politycznym? No żart.
Warto przeczytać, choć za ten cytat obniżam ocenę o jedną gwiazdkę.

Książka o trudnych stosunkach polsko-ukraińskich. Samych rozmów z wysiedlonymi w czasie akcji „Wisła” bardzo mało. Spodziewałem się więcej, ale rozumiem, że większość nie żyje, a żyjący nadal nie chcą (boją się) rozmawiać. Z tego jednak powodu książka jest bardziej o obozie w Jaworznie, Świerczewskim niż o samych wysiedleniach.
Autor w miarę rozsądnie rozważa różne racje...