Młode małżeństwo postanawia zatrudnić opiekunkę dla dwójki swoich dzieci. Przychodzi odpowiednia kandydatka, maluchy przywiązują się do niej, a ich rodzice ze spokojem zajmują się zawodowymi obowiązkami. Sytuacja trwa do czasu, kiedy zapadnie decyzja o posłaniu dzieci do przedszkola – wówczas niania nie jest już potrzebna rodzinie, i tym samym jej praca dobiega końca. Obecnie jest to znany schemat działania nawet w polskich rodzinach, i nikogo już nie dziwi wiadomość, że rodzina zatrudnia kogoś do pomocy w opiece nad dziećmi . Dla Leïlii Slimani, współczesnej francuskiej pisarki, właśnie ta sytuacja stała się podstawą fabuły jej najnowszej powieści, czyli „Kołysanki”.

Bohaterowie książki, Myriam i Paul Massé, są kochającym się małżeństwem z dwójką dzieci: Milą i Adamem. Kobieta postanawia wrócić do pracy w zawodzie, i razem z mężem postanawiają zatrudnić nianię. Wybór pada na tajemniczą, ale niesłychanie kompetentną Louise – kobieta nie tylko opiekuje się córką i synem państwa Massé, ale też sprząta w ich mieszkaniu, gotuje, pierze ubrania... Dla młodych małżonków obecność Louise w życiu staje się koniecznością, podobnie w przypadku opiekunki, która powoli nie wyobraża sobie życia bez Myriam, Paula, Mili i Adama. Wzajemna zależność, w jaką popadają wszyscy bohaterowie, staje się zalążkiem późniejszych, tragicznych wydarzeń w „Kołysance”...

Leïla Slimani napisała powieść obyczajową, w której wraz z rozwojem fabuły dostrzega się elementy thrillera psychologicznego. Pojawienie się Louise w życiu Myriam, Paula i ich dzieci najpierw przypomina sielankę, gdzie wszyscy są zachwyceni perfekcyjną nianią, ale później odczuwają dziwny niepokój z powodu zmiany zachowania i gry słów idealnej opiekunki. Tym samym w powieści następuje całkowita zmiana w relacji pracodawca-pracownik, gdzie warunki zaczyna dyktować Louise. Właśnie ta bohaterka staje się najważniejszą osobą w rodzinie Massé, a próby izolowania jej od życia nie należącego do niej kończą się tragicznym fiaskiem.

Co najciekawsze, schemat „Kołysanki” przypomina odwrócony kryminał, gdzie najpierw mamy pokazany czyn, jakiego dopuścił się sprawca, a wraz z dalszymi rozdziałami poznajemy motywy działania oraz przyczyny, dla który dana osoba postanawia zrobić to, co zrobiła. Dzięki temu czytelnik śledzi akcję nawet z większym zainteresowaniem niż wtedy, gdy dopiero na końcu dowiaduje się, kim jest winowajca. Wyjątkowa konstrukcja „Kołysanki”nie nudzi podczas lektury, za to doskonale pokazuje współczesny świat, gdzie wychowaniem dzieci obecnie zajmują się zupełnie obcy ludzie, a rodzice znajdują się na drugim planie.

Narracja powieści przypomina chłodne, analityczne wręcz rozumowanie. Język, powiedziałabym wręcz, że bezlitosny i bez jakichkolwiek emocji, podkreśla tragizm sytuacji oraz powolną zamianę sielankowego życia w groteskę. To „zimne” podejście narratora do całej sprawy dodaje książce mroku, idealnego dla thrillera psychologicznego.

„Kołysanka” to powieść, która trzyma w napięciu od pierwszych do ostatnich stron. Nietuzinkowi bohaterowie oraz fabuła, gdzie każdy element pasuje do siebie jak kawałki puzzli, nie pozwalają na moment oderwać się od książki. Warto tutaj wspomnieć, że właśnie za tę pozycję Leïla Slimani została laureatką prestiżowej we Francji Nagrody Goncourtów 2016. Mogę śmiało napisać, że to było zasłużone wyróżnienie.

Anna Wolak