W jednej chwili znikają wszyscy dorośli, bez względu na wykonywany zawód czy specjalizację, bez względu na to, czy mają dzieci czy też nie. Oprócz nich w powietrzu rozpływają się wszyscy powyżej 15 roku życia. Na świecie zostają dzieci, a wśród nich noworodki, niemowlęta, i osoby, które nie ukończyły jeszcze 15 roku życia. Taką wizję świata maluje przed czytelnikami Michael Grant, autor cieszącej się ogromną popularnością serii znanej na całym świecie zatytułowanej Gone. Niebanalny pomysł, ciekawie rozwinięta akcja i lekki styl – to zdecydowane atuty powieści.

Oryginalny pomysł to coś, co zwróciło moją uwagę już po zapoznaniu się z opisem serii. Niesamowicie przerażająca wizja - dla nastolatków dotąd zależnych od rodziców, a teraz postawionych w sytuacji posiadającej w zasadzie tylko jedno rozwiązanie – przystosowanie się do nowych warunków i nauczenie życia. Nastolatkowie muszą zaopiekować się młodszymi dziećmi, również niemowlętami, opatrzyć rany, zadbać o pożywienie i dach nad głową. Pozostawieni są sami sobie - nie działają telefony, nie ma prądu, Internetu, żadnego kontaktu ze światem. Kiedy uświadamiają sobie, że mogą liczyć jedynie na siebie, zaczynają działać. Uwielbiam ten psychologiczny element, który wykorzystał w swojej powieści autor. W sytuacjach ekstremalnych człowiek zdolny jest do zrobienia rzeczy, o które sam by siebie nie podejrzewał. Wola przetrwania jest tak silna, że wielu bohaterów Gone dojrzewa w ułamku sekundy.

Powieść charakteryzuje lekki styl, ułatwiający czytanie. Powieść po prostu się pochłania, a szybko mknąca akcja absorbuje na całego. Nieprzewidywalność to kolejny walor Gone. Pogrążona w lekturze nie umiałam domyśleć się, jakie sytuacje będą miały miejsce głębiej w powieści. Nowe, zaskakujące fakty, które wychodzą na jaw pozwalają tylko na uporządkowanie zdarzeń i stworzenie obrazu tamtejszego świata z większą precyzją. Ujawnione tajemnice nie pomogły mi odgadnąć biegu wydarzeń. To wielki plus. Dzięki temu książkę czytałam z jeszcze większym zaciekawieniem.

W Gone znajdziemy wiele postaci. Obawiałam się, że podczas lektury pogubię się i pomieszam bohaterów, ale jakże wielkie było moje zaskoczenie, kiedy tak się nie stało. Nie miałam z tym najmniejszego kłopotu, a zwykle kiedy sięgam po powieść, w której występuje liczne grono bohaterów pierwszo bądź drugoplanowych dość szybko porzucam książkę, bo nie jestem w stanie określić kto jest kim. W przypadku Gone nawet nie przeszło mi przez myśl, by odłożyć lekturę na półkę. Bohaterowie dzięki swoim indywidualnym cechom są wyraziści. Niepodważalna jest też zasługa autora – dzięki zastosowanej technice przedstawienia czytelnikowi bohaterów Gone sprawił, że każdy z nich jest łatwo rozpoznawalny.

Gone. Zniknęli to początek serii, która zdobyła rzesze fanów na całym świecie. Nie dziwi mnie to. Gone to oryginalny pomysł na fabułę, galopująca akcja, nieoczekiwane zdarzenia i interesujący bohaterowie. Takie książki lubię. Polecam.

W jednej chwili znikają wszyscy dorośli, bez względu na wykonywany zawód czy specjalizację, bez względu na to, czy mają dzieci czy też nie. Oprócz nich w powietrzu rozpływają się wszyscy powyżej 15 roku życia. Na świecie zostają dzieci, a wśród nich noworodki, niemowlęta, i osoby, które nie ukończyły jeszcze 15 roku życia. Taką wizję świata maluje przed czytelnikami Michael...