Natsuo Kirino to japońska pisarka, która dotychczas napisała trzy powieści: „Ostateczne wyjście”, „Prawdziwy świat” i „Groteska”. Każda z jej książek dotyczy morderstwa, któremu towarzyszy szybki zwrot akcji, typowo psychologiczne podłoże postępowania oraz myślenia bohaterów. Cóż, przyznam, że zakochałam się w utworach pani Kirino. Są trzy minuty po drugiej, a ja kilka godzin temu skończyłam czytać „Groteskę”.

O czym jest „Groteska”? Tym razem Kirino już na samym początku informuje, że dwie główne bohaterki zostały zamordowane. Yuriko i Kazue były prostytutkami, które niestety nie dożyły czterdziestu lat. Powieść głównie składa się z kartek z pamiętnika kobiet oraz relacji siostry Yuriko, a licealnej znajomej Kazue, która cały czas obserwowała życie swoich znajomych. Do końca nie wiadomo, kto postanowił pozbawić życia te ulicznice, jednak jak się okazuje – dokonał tego jeden z ich klientów, któremu również poświęcony jest jeden rozdział.

Yuriko od dzieciństwa była piękna. Ludzie zahaczali ją i jej matkę na ulicy, podziewając jej urodę, co budziło zazdrość w oczach jej siostry. Relacje dziewczyn były napięte i nie utrzymywały ze sobą zbyt większych kontaktów. Starsza siostra zawsze żywiła urazę do Yuriko, która dzięki swojemu zewnętrznemu pięknu mogła osiągnąć wszystko, a ona – aby cokolwiek zdobyć musiała błysnąć inteligencją i wiedzą. Nawet dostanie się do najlepszego liceum Q przyszło Yuriko bez problemu – dyrektor pokochał jej twarz. Pierwszy stosunek Yuriko odbyła w wieku 15 lat z bratem swojego ojca. W szkole znalazła „menadżera”, który załatwiał jej klientów. Od samego początku była przekonana, że oddawanie się mężczyznom jest jej zadanie. Nie odmawiała sprzedaży swojego ciała nikomu. Po wyrzuceniu z liceum, pracowała jakiś czas jako modelka, jednak fakt, że spała z prawie każdą osobą, która z nią współpracowała spowodował, że straciła to stanowisko. Początkowo, kiedy jej uroda nadal była podziwiana, potrafiła żyć w luksusie. Później wylądowała na ulicy, stając się zwykłą prostytutką. Mogła osiągnąć wszystko, stać się kimś ważnym, sławnym, a ona wybrała zupełnie inny świat. Ubzdurała sobie, że musi to robić. Już w wieku 15 lat była pewna, że tak skończy. Wiedziała też, że zostanie zabita przez swojego klienta. Tak też się stało.

Kazue – wiecznie ambitna oraz zazdrosna absolwentka tego samego liceum, do którego uczęszczała Yuriko. Zawzięcie walczyła o bycie najlepszą w każdej kategorii oraz starała się znaleźć przyjaciół za wszelką cenę. Dostała dobrze płatną pracę w znanej japońskiej firmie na stanowisku zastępcy kierownika. Mogłoby się wydawać, że jest kobietą spełnioną zawodowo. Jednak za każdym razem, gdy nadeszła noc, Kazue wychodziła na ulicę i sprzedawała własne ciało. Początkowo pracowała w agencji towarzyskiej, jednak w efekcie musiała zmienić „miejsce pracy”. Była poniżana, bita, obrażana. Kobieta sukcesu, inteligentna. Dlaczego chciała zostać ulicznicą? Po przeczytaniu „Groteski” mogę powiedzieć, że szukała uwagi. Przez całe życie żyła w cieniu, wszyscy szczędzili jej pochwał i będąc prostytutką mogła w końcu być w centrum zainteresowania. Wolała, aby ludzie nią gardzili niż przechodzili obok niej obojętnie. Nie robiła tego dla pieniędzy – miała ich pod dostatkiem. Robiła to, bo lubiła swoją pracę. Sprzedawała się nieraz za marne grosze, ponieważ nie potrafiła się odnaleźć we własnym świecie. Nieraz pokazywała swoim klientom identyfikator ze swojej firmy, mówiąc, że nie jest zwykłą dziwką. Wszyscy byli w szoku, kiedy okazało się, że posiada wykształcenie. Wszyscy, tylko nie ona.
Kazue szukała miłości. Chciała być kochaną oraz podziwianą w oczach innych, czego nigdy nie osiągnęła. Nie satysfakcjonowała ją praca w biurze, gdzie pomimo wszelkich starań i tak nikt nie zwracał na nią uwagi. W swoich oczach była marną kreaturą, która zasługuje na poniżenie. Została całkowicie zniszczona i nawet w oczach matki uchodziła jedynie za osobę, która może zarobić pieniądze. Oczywiście, swoją nocną pracę utrzymywała w sekrecie. Śmierć zabrała jej duszę, pozostawiając jedynie marne ciało.

Dotychczas sądziłam, że powodem, dla których dziewczyny stają się prostytutkami, jest fakt, że albo potrzebują pieniędzy albo są do tego zmuszane. W tym przypadku jest zupełnie inaczej. Kazue i Yuriko chciały pracować jako ulicznice i nie wyobrażały sobie własnej egzystencji bez obranych przez siebie działań. Społeczeństwo je całkowicie zniszczyło, a nikt nie potrafił pokazać ani też pomóc wydostać się z tego padołu, w który się znalazły. W końcu umarły.
Yuriko całe życie była prostytutką. Umarła jak prostytutka.
Kazue całe życie szukała akceptacji. Śmierć ją zaakceptowała.

Nie mogę się otrząsnąć po przeczytaniu tej lektury. Natsuo Kirino stworzyła arcydzieło. „Groteska” raczej thrillerem nie jest, jednak idealnie ukazuje odczucia głównych bohaterów, którzy po prostu się pogubili. Nie potępia prostytucji, lecz pozwala spojrzeć czytelnikowi na ten brutalny świat zupełnie innymi oczami. Co prawda, książka w niektórych momentach nuży, jednak ogólnie całkowicie jest niepowtarzalna oraz rewelacyjna. Autorka posiada wspaniały styl oraz lekkie pióro, dzięki czemu bez problemu można wgłębić się w tą niezwykłą powieść, która pokazuje, że w oczach ulicznic ich działalność nie jest zła. Uznają to za pracę, taką jak chociażby wykonuje się w biurze. Tylko one sprzedają swoje ciało, a inni – wiedzę. Również zauroczyło mnie zakończenie. Nie spodziewałam się, że działanie innych może mieć aż taki wpływ na życie dotychczas uczciwych ludzi.

Nie mogłam zasnąć po przeczytaniu tej książki. Na zegarku jest za piętnaście trzecia, a ja nadal przed oczami mam Kazue. Jest mi jej tak strasznie szkoda, że całkowicie zrujnowała sobie życie. I zadaję sobie pytanie: ile jest osób takich jak ona? Ile osób szuka akceptacji, pochwały, tego, że KTOŚ je zauważy? Ile osób nie radzi sobie z własnym życiem i nienawidzi samego siebie? Mam idiotyczne porównanie w tej kwestii: osoby, które zawsze są chętne do pomocy. Co byście nie zrobili, one i tak Wam pomogą. Sprzedaż własnej wiedzy, próba odnalezienia znajomości, pragnienie bycia wykorzystanym, brak akceptacji, brak siebie, brak własnego odbicia w oczach innych.
Świat jest podły, zdecydowanie jest podły.

Chyba żadna książka tak mną wstrząsnęła.
Powiem jedynie, że polecam tak, jak żadną inną książkę dotąd.

Natsuo Kirino to japońska pisarka, która dotychczas napisała trzy powieści: „Ostateczne wyjście”, „Prawdziwy świat” i „Groteska”. Każda z jej książek dotyczy morderstwa, któremu towarzyszy szybki zwrot akcji, typowo psychologiczne podłoże postępowania oraz myślenia bohaterów. Cóż, przyznam, że zakochałam się w utworach pani Kirino. Są trzy minuty po drugiej, a ja kilka...