Obozy koncentracyjne - dwa słowa, opisujące miejsca, w których ludzie byli pozbawiani pierwiastka człowieczeństwa, w których normy moralne mogły mieć czysto iluzorycznie wyznaczone granice, gdzie czysta, ludzka bezinteresowność praktycznie nie miała miejsca bytu. Miejsca, w których przetrwać mogły tylko jednostki o ogromnej chęci życia i wytrwałości, nie tylko psychicznej, ale i fizycznej. Ale, ale... Grzesiuk w swojej książce ukazuje drugą stronę medalu, pokazując kilka dodatkowych cech, bez których ciężko byłoby wyobrazić sobie przetrwanie w obozach śmierci. Spryt, cwaniactwo, inteligencja, a także ogromne pokłady humoru i dobre kontakty (odchodząc od ateizmu autora i jego niechęci do kleru) gdzieś tam na górze, cokolwiek możemy przez to rozumieć. Książka uczy też tego, że wszędzie można zachować ludzką twarz i - co brzmi może nieco śmiesznie i naiwnie - pogodę ducha. Jeżeli ten Pan potrafił przeżyć piekło na ziemi i nie stracić przy tym swojej unikalności, to bierzmy z niego przykład i nie zrażajmy się porażkami, które w porównaniu do jego przeżyć wydają się śmieszne. I ponadto, liczmy na siebie, ale potrafmy zauważyć i docenić życzliwość ludzką i czerpmy z życia pełnymi garściami, bo nigdy nie wiemy, co czeka za rogiem.

Obozy koncentracyjne - dwa słowa, opisujące miejsca, w których ludzie byli pozbawiani pierwiastka człowieczeństwa, w których normy moralne mogły mieć czysto iluzorycznie wyznaczone granice, gdzie czysta, ludzka bezinteresowność praktycznie nie miała miejsca bytu. Miejsca, w których przetrwać mogły tylko jednostki o ogromnej chęci życia i wytrwałości, nie tylko psychicznej,...