Rok 1929. Osiemnastoletnia Clara Cartwright, córka właściciela największego banku na Manhattanie zakochuje we włoskim emigrancie. Ojciec Clary nie akceptuje związku z ubogim Bruno. Zabrania nauki gry na fortepianie, zakazuje czytania „nieodpowiednich” książek wypożyczonych z biblioteki, i jakby tego wszystkiego było mało zaaranżował małżeństwo z mężczyzną, którego sam wybrał dla swojej córki. Żelazna ręka Cartwrighta sprawia, że Clara buntuje się przeciw tyranii ojca. Nieposłuszeństwo skutkuje wysłaniem jej do zakładu dla obłąkanych.
Rok 1995. Osiemnastoletnia Isabelle Stone trafia do kolejnej rodziny zastępczej. Izzy jako kilkuletnie dziecko doświadczyła rodzinnej tragedii, w której matka z broni myśliwskiej zastrzeliła jej ukochanego tatusia. Kobietę uznano za niepoczytalną i odesłano do zakładu psychiatrycznego. Zawsze pamięta o córeczce wysyła listy i kartki świąteczne. Opieka nad siedmioletnią wówczas Izzy przypadła babci z czasem kobieta umiera, a dziewczynka tuła się od jednej rodziny zastępczej do drugiej.
To, co zostawiła - to opowieść rozgrywająca się na dwóch płaszczyznach czasowych, podzielona na rozdziały „Izzy” i „Clara”, pozwala to na dokładne śledzenie znajomości głównych bohaterek. Narracja jest trzecioosobowa i może dziwić nieco, ale czyta się naprawdę z zainteresowaniem. Nie będę owijał w bawełnę i powiem szczerze, że opowieść ta sprawiła, iż nie mogłem zasnąć. Musiałem przeczytać do końca i dopiero wtedy mogłem spokojne zagasić lampę. Kochani nie ma nic okrutniejszego jak to, że osoba młoda, całkowicie zdrowa na umyśle zostaje zamknięta w szpitalu psychiatrycznym. Nie będę opisywał przez co Clara musiała przejść, bo tego nie da się opisać, to trzeba przeczytać. Autorka podkreśla, że nie jest to powieść historyczna, że wszystkie postacie są fikcyjne jednak państwowy szpital psychiatryczny w Willard istniał naprawdę.
Te dwie różne historie Ellen Marie Wiseman w sposób przemyślany łączy się ze sobą. Powieść zawiera wątki typowo kobiece, zaskakuje zwrotami akcji. Rozdziały kończą się w takim momencie, że nie sposób jej odłożyć, a co najważniejsze dzieje obu kobiet biegną równolegle i przedstawiają historię pełną tajemnic. Historię, która wywarła na mnie ogromne wrażenie i skłoniła do wielu refleksji. Koniecznie przeczytajcie opowieść o ludziach, którzy nie mieli nigdy okazji opowiedzieć swojej historii poza murami szpitala psychiatrycznego. Razem z Isabelle Stone możemy spróbować zrozumieć, co im się przydarzyło. Na zakończenie dodam jedynie, że historia Izzy, dziewczyny, która w głębi duszy miała nadzieję, iż nadejdzie taki dzień, kiedy jej mama zostanie wyleczona lub zarzuty zabójstwa zostaną obalone ma swoje racjonalne wyjaśnienie.

Rok 1929. Osiemnastoletnia Clara Cartwright, córka właściciela największego banku na Manhattanie zakochuje we włoskim emigrancie. Ojciec Clary nie akceptuje związku z ubogim Bruno. Zabrania nauki gry na fortepianie, zakazuje czytania „nieodpowiednich” książek wypożyczonych z biblioteki, i jakby tego wszystkiego było mało zaaranżował małżeństwo z mężczyzną, którego sam...