"Nie ciągnij Supermana za pelerynę, nie pluj pod wiatr, nie ściągaj maski Samotnemu Jeźdźcowi, nie zadzieraj z Winem."

Czas chyba zrobić przerwę od Cobena, bo jednak siódmy tom z rzędu troszkę mnie zmęczył powtarzalnością fabuły i przez to wrażenia z bardzo dobrej lektury zostały odrobinke przyćmione.
Myron nadal jest cieniem samego siebie, chociaż jednak troszeczkę ta iskra, która była dostrzegalna w początkowych częściach powróciła. W zasadzie można go śmiało porównać do stanu jego firmy - byle jak, ale do przodu. Informacja o tym, że ma syna odżywiła go, ale wciąż tak jakby bał się być sobą. Troszkę też przeszkadzało mi, że zbyt wiele dzieje sie jednak w dość bliskim gronie głównego bohatera, ale znowu z drugiej strony nic innego nie wybudziło by go z tego letargu. Win i Esperanza jak zwykle w formie - za mało Wielkiej Cindy... zagadka - przyznaję - wyborna! Cytując Wina: "Diablo dobra!" A zakończenie juz totalnie mnie rozłożyło na łopatki. Kompletnie zapomniałam o przecież tak ważnych kwestiach! Wstyd!

Panie Coben, niech się pan nie obraża, ja wrócę do pana, jak tylko sobie mózg odświeżę i tak jak pan ładnie prosi z tomem ósmym "Obiecaj mi" - obiecuję! Wrócę!

"Nie ciągnij Supermana za pelerynę, nie pluj pod wiatr, nie ściągaj maski Samotnemu Jeźdźcowi, nie zadzieraj z Winem."

Czas chyba zrobić przerwę od Cobena, bo jednak siódmy tom z rzędu troszkę mnie zmęczył powtarzalnością fabuły i przez to wrażenia z bardzo dobrej lektury zostały odrobinke przyćmione.
Myron nadal jest cieniem samego siebie, chociaż jednak troszeczkę ta...