Trzeci tom ma w sobie najwięcej z thrillera, ale nim nie jest. Wciąż to serialowa fabuła, z wątkami kryminalno-sensacyjnymi. Jednakże czyta się go dobrze, choć samo zakończenie jak dla mnie mocno niezadawalające.

Trzeci tom ma w sobie najwięcej z thrillera, ale nim nie jest. Wciąż to serialowa fabuła, z wątkami kryminalno-sensacyjnymi. Jednakże czyta się go dobrze, choć samo zakończenie jak dla mnie mocno niezadawalające.

Co za przeskok czasowy.
Zmiana na głównym planie.
Musze przyznać ze na poczatku mocno raził styl.
A moze własnie tak ma być!
Powinien być innych. Bo jak ktos chce czytać Mroza to czyta Mroza, a jak Leśmiana to bierze Leśmiana.

Dwa tomy kupiłam od ręki, na trzeci czekałam ponad rok.
Mi pomysł sie podoba.
Co do wykonania- uznaję go za oryginalny autorki sie przyzwyczaiłam.
Pani Leno słyszałam że debiutanci maja jakoś pod górkę. Ja czekam na kolejne Pani ksiażki.

Co za przeskok czasowy.
Zmiana na głównym planie.
Musze przyznać ze na poczatku mocno raził styl.
A moze własnie tak ma być!
Powinien być innych. Bo jak ktos chce czytać Mroza to czyta Mroza, a jak Leśmiana to bierze Leśmiana.

Dwa tomy kupiłam od ręki, na trzeci czekałam ponad rok.
Mi pomysł sie podoba.
Co do wykonania- uznaję go za oryginalny autorki sie...

Myśłałem,że będzie lepiej. Finał taki smętny.

Myśłałem,że będzie lepiej. Finał taki smętny.

Myślałem że trzecie część będzie najlepsza, ale jednak się nie udało. Niby na końcu dobro zwyciężyło ale tak bez "jaja".

Myślałem że trzecie część będzie najlepsza, ale jednak się nie udało. Niby na końcu dobro zwyciężyło ale tak bez "jaja".

Ostatnia część sagi jest lepsza niż pierwsza, ale gorsza niż druga. Fajnie, że Paweł poszedł po rozum do głowy i odpowiednio ułożył sobie życie prywatne, bo naprawdę go polubiłem. Mati z kolei to taki typowy Mati - duży chłopiec, który nawet po urodzeniu syna nie zdołał się wreszcie ustatkować. Miejscami jego zachowanie irytowało, ale pewnie tak miało być. Kwaśniak z kolei pnie się w górę i zdobywa coraz większą władzę. Trochę chyba zbyt dużą jak na kogoś jego pokroju. Za tę jego łatwą i prostą drogę na szczyt daję małego minusa, bo wydaje mi się jednak trochę zbyt oderwana od rzeczywistości.

Podsumowując dość poprawne zakończenie trylogii, choć bez wielkich fajerwerków.

Ostatnia część sagi jest lepsza niż pierwsza, ale gorsza niż druga. Fajnie, że Paweł poszedł po rozum do głowy i odpowiednio ułożył sobie życie prywatne, bo naprawdę go polubiłem. Mati z kolei to taki typowy Mati - duży chłopiec, który nawet po urodzeniu syna nie zdołał się wreszcie ustatkować. Miejscami jego zachowanie irytowało, ale pewnie tak miało być. Kwaśniak z kolei...

Rozczarowanie. Po poprzednich tomach czekałam na kolejny i niestety - słabo. Autorka jakby straciła impet, akcja tempo a postacie wyrazistość.
Męczyłam się czytając , można spokojnie pominąć tę pozycję.

Rozczarowanie. Po poprzednich tomach czekałam na kolejny i niestety - słabo. Autorka jakby straciła impet, akcja tempo a postacie wyrazistość.
Męczyłam się czytając , można spokojnie pominąć tę pozycję.

“Rozgrywka”

Trzecia część trylogii o rodzinie Wencli i jak poprzednie części trzymająca w napięciu. To dobre połączenie lekkiej romantycznej dramy i trzymającego w napięciu thrillera.
Trochę mi zeszło dokończenie powieści jednak wynikał o to raczej z nakładu pracy i innych „pilniejszych” lektur.

Kiedy znalazłem czas na „Rozgrywkę” poszło jak z płatka i oczywiście się nie zawiodłem. Niestety treść książki przypomina to, co od czasu do czasu spotykamy w życiu politycznym współczesnej Polski. Przez to czasem ma się wrażenie, że czyta się literaturę faktu a nie fikcję literacką. Chociaż z tą fikcją to bym podchodził ostrożnie, bo nie za bardzo nie wiadomo kiedy autorka korzysta ze swojej wyobraźni, a kiedy korzysta ze wspomnień i doświadczeń.

W opisach ostatniej części trylogii (wcześniej ukazały się „Wspólnik” oraz „Układ”) spotkać można słowa o thrillerze politycznym i rzeczywiście takim ta część bez wątpienia jest. To wszystko dzieje się w scenerii burzliwych miłości, korporacyjnego wyścigu szczurów i relacji z tym związanych, życia ponad stan i braku zrozumienia pomiędzy „panem w garniturze od Armaniego” a „laską z dredami”. I może „Rozgrywka” to nie jest rodzimy „House of Cards” czy inny „Designated Survivor” ale wcale do tego ta powieść nie aspiruję, chociaż zapewniam, że emocje nie mniejsze.

Całość „Rodziny Wenclów” to miła i inteligentnie napisana fabuła, gotowa na realizację dobrego filmu fabularnego, jeśli nie mini serialu, który z powodzeniem mógłby trafić na dobre platformy filmowe jak HBO czy Netflix.

Polecam.

“Rozgrywka”

Trzecia część trylogii o rodzinie Wencli i jak poprzednie części trzymająca w napięciu. To dobre połączenie lekkiej romantycznej dramy i trzymającego w napięciu thrillera.
Trochę mi zeszło dokończenie powieści jednak wynikał o to raczej z nakładu pracy i innych „pilniejszych” lektur.

Kiedy znalazłem czas na „Rozgrywkę” poszło jak z płatka i oczywiście się nie...

Czy dzięki władzy człowiek może stać się bezwzględną istotą zapominającą o uczuciach innych? Obserwując poczynania głównego bohatera "Rozgrywki" Leny Najdeckiej możemy z całą pewnością stwierdzić, że tak! Ale czy wobec tylu pokus i możliwości, jakie dają nam władza i pieniądze, każdy z nas potrafiłby zachować zimną krew?

Zagłębiając się w thriller polityczny, jakim jest "Rozgrywka" poznajemy tajniki życia senatorów, znanych prawników i innych ważnych osób. Chyba każdy z nas czasami zastanawia się, jakie przekręty rządzą sceną polityczną. W "Rozgrywce" jest ich pełno! I choć postacie ukazane w powieści nie są odpowiednikami prawdziwych osób, to czy na pewno nie mogłyby pojawić się w rzeczywistości?



Paweł Wencel to bogaty prawnik, który dzięki licznym mafijnym układom awansuje ze zwykłego człowieka do rangi ministra. Korupcja i zastraszanie to jeden z najpopularniejszych sposobów, by osiągnąć swój cel i zdobyć władzę. Jednak co się stanie, jeśli te przekręty zauważy najgroźniejsza mafia w kraju? Z pewnością nie skończy się to dobrze dla rodziny Wencla i dla samego ministra. Problemy z mafią, ale i sama świadomością władzy skutkują obłędem i problemami z psychiką.
Autorka zagłębia się w tajniki polityki, ale nie pomija też obrazu uczuć bohaterów.

Książkę czyta się szybko i przyjemnie. Poza tym Lena Najdecka wykazała się dobrym wyczuciem stylu i nie bała się odważnie pisać nawet o największych przekrętach.
Dlatego jeżeli macie chwilę wolnego czasu to dajcie się wciągnąć do świata polityki!

Czy dzięki władzy człowiek może stać się bezwzględną istotą zapominającą o uczuciach innych? Obserwując poczynania głównego bohatera "Rozgrywki" Leny Najdeckiej możemy z całą pewnością stwierdzić, że tak! Ale czy wobec tylu pokus i możliwości, jakie dają nam władza i pieniądze, każdy z nas potrafiłby zachować zimną krew?

Zagłębiając się w thriller polityczny, jakim jest...

Słabo, słabiutko. Po dwóch ,świetnych tomach czekałam na wielkie bum !!! Niestety autorka nie utrzymała poziomu i stylu poprzednich części. Szkoda. Nie polecam.

Słabo, słabiutko. Po dwóch ,świetnych tomach czekałam na wielkie bum !!! Niestety autorka nie utrzymała poziomu i stylu poprzednich części. Szkoda. Nie polecam.

Jedna z najgorszych książek, jaką kiedykolwiek przyszło mi przeczytać. Nieco ponad 400 stron ciągnęło się w nieskończoność. Historia naiwna, zakończenie oczywiste. Przez pierwsze 300 stron nic się nie dzieje, kilka luźno ze sobą powiązanych, nudnych i stereotypowych historii. Bardzo irytujące są imiona i nazwiska bohaterów oraz ich nagminne wrzucanie do tekstu. Trzeci tom serii o rodzinie Wenclów można przeczytać w oderwaniu od pierwszych dwóch. Szkoda na tę książkę czasu i pieniędzy. Z całą pewnością nigdy nie przeczytam nic więcej tej autorki.

Jedna z najgorszych książek, jaką kiedykolwiek przyszło mi przeczytać. Nieco ponad 400 stron ciągnęło się w nieskończoność. Historia naiwna, zakończenie oczywiste. Przez pierwsze 300 stron nic się nie dzieje, kilka luźno ze sobą powiązanych, nudnych i stereotypowych historii. Bardzo irytujące są imiona i nazwiska bohaterów oraz ich nagminne wrzucanie do tekstu. Trzeci tom...