Do tej powieści trzeba podejść zupełnie inaczej iż do większości książek Folletta. Tu bowiem osądzać można jedynie styl i formę. Treści – w żadnym wypadku, choćby nie wiem jak nam się nie podobała. A wszystko dlatego, że wydarzenia, opisane w tej pozycji, są autentyczne. Zrozumiałe więc, że autor nie miał na nie żadnego wpływu i opisał po prostu to, co wydarzyło się naprawdę, w Iranie, podczas rewolucji.
A wydarzyło się wiele. Oto bowiem monarchia konstytucyjna, z szachem Mohammadem Pahlawim na czele, została obalona przez zwolenników państwa islamskiego, pod przywództwem ajatollaha Ruhollaha Chomeiniego. I to nie w sposób pokojowy! Cóż więc może na tym tle znaczyć los garstki pracowników amerykańskiego koncernu? Zwłaszcza, że Amerykanie to naturalni wrogowie islamskich fundamentalistów. Aż dziw, że nie zamordowano ich na samym początku…
Szef koncernu, po wyczerpaniu wszelkich możliwości dyplomatycznych, postanowił odbić swoich ludzi. W tym celu zorganizował specjalną wyprawę, złożoną z pracowników koncernu, pod dowództwem wynajętego byłego komandosa – starego wiarusa.
Świadomość, że czyta się o prawdziwych wydarzeniach, bardzo pomaga w czasie lektury. Pozwala bowiem cierpliwie znieść konieczne dłużyzny i miejscami mało wciągającą akcję. Życie bowiem to nie film i nie ulega ambitnym i widowiskowym scenariuszom. Duża część powieści poświęcona jest uwięzionym pracownikom. Bo też los spotkał ich nie do pozazdroszczenia. Odcięci od świata, rodzin, niepewni jutra, nie wiedzą, co się z nimi stanie, w obcym świecie. W dodatku nikt zdaje się nie przejmować ich losem.
W sumie, bardzo dobra powieść. Chyle czoła przed Autorem, że nie próbował na siłę uatrakcyjnić jej jakimiś wtrętami z własnej wyobraźni. Po pokusa na pewno była spora, aby tę drogę wygładzić i ruszyć z kopyta. Autor oparł się jednak pokusie i pozostał na szutrowej drodze, pełnej dziur, ale za to autentycznej.

Do tej powieści trzeba podejść zupełnie inaczej iż do większości książek Folletta. Tu bowiem osądzać można jedynie styl i formę. Treści – w żadnym wypadku, choćby nie wiem jak nam się nie podobała. A wszystko dlatego, że wydarzenia, opisane w tej pozycji, są autentyczne. Zrozumiałe więc, że autor nie miał na nie żadnego wpływu i opisał po prostu to, co wydarzyło się...