Gdy pracownicy amerykańskiej korporacji lądują w irańskim więzieniu, jej właściciel rozpoczyna szeroko zakrojone działania aby ich uwolnić. I tak się ciekawie składa, że prawie wszyscy naokoło niego to byli wojskowi, którzy znają się na wojowaniu i do tego chcą wojować na własną rękę. A to wszystko z budzącą się rewolucją Ajatollahów w tle. No właśnie w tle, bo cierpienia Irańczyków, motywacje Irańczyków, sytuacja Irańczyków w kraju rządzonym przez ustanowionego przez Amerykanów szacha wespół z założoną przez Amerykanów tajną policją SAWAK jest tylko tłem. O ile z książki dowiemy się np. o kolorach sukienek żon pracowników amerykańskiej korporacji, to nie dowiemy się za wiele o machinie opresji i przemocy zorganizowanej w Iranie przez Amerykanów między innymi po to aby trzymać rękę na tamtejszej ropie. Całość więc wypada dość nieprzekonująco, bo z jednej strony są miłujący pokój, rodziny i wygodne życie Amerykanie i mgliści, ogarnięci gorączką rewolucyjną Irańczycy podpalający swój prymitywny kraj. Mało przekonujące.

Gdy pracownicy amerykańskiej korporacji lądują w irańskim więzieniu, jej właściciel rozpoczyna szeroko zakrojone działania aby ich uwolnić. I tak się ciekawie składa, że prawie wszyscy naokoło niego to byli wojskowi, którzy znają się na wojowaniu i do tego chcą wojować na własną rękę. A to wszystko z budzącą się rewolucją Ajatollahów w tle. No właśnie w tle, bo cierpienia...

Prawda często jest ukryta bardzo głęboko pod ziemią...

Prawda często jest ukryta bardzo głęboko pod ziemią...

Dla mnie Follett jest rewelacyjny. To moja jego 8. książka i zalicza się do jednych z najlepszych. Od samego początku potrafi zainteresować czytelnika. Opis sytuacji i bohaterów na plus, akcja od razu rusza z kopyta. Dla mnie Follett to gwarancja naprawdę dobrej rozrywki. Najmniej z jego dotychczasowych książek podobał mi się Uciekinier. Reszta lepsza a najlepsze to właśnie Na skrzydłach orłów, Zabójcza pamięć, Zamieć i Papierowe pieniądze. Czytając Folletta przypominają mi się moje początki z książkami. Wtedy jednak czytałem Higginsa i przyznać muszę że mają podobny styl pisania. Jak to z książkami bywa, znowu człowiek nauczył się czegoś nowego. Warto poczytać o rewolucji w Iranie no i sama postać Zbigniewa Brzezińskiego. W szoku jestem ze mieliśmy w Białym Domu tak wysoko postawionego polityka. Podobała mi się akcja. Pokazywanie sytuacji naprawdę beznadziejnych ale mimo to jednak nie poddawali się i szukali rozwiązań. Taki opis wydarzeń mocno wciąga. Zaimponowała mi mocno postawa Perota. Sądziłem że jego rola będzie tylko marginalna i ograniczała się do dowodzenia z Teksasu. A tu proszę jaka niespodzianka. Walczył o swoich pracowników. Co najlepsze w tym że to na faktach więc tym bardziej szacunek. Gdyby to była fikcja literacka, taka akcja nie podobałaby by mi się bo bym twierdził że to mocno naciągane. Okazuje się jednak że mocno bym się pomylił. Na plus na pewno dla mnie postać Rashida. Taka niespokojna dusza która to tam coś załatwi, tam zakombinuje i bez której sukces operacji wydawałby się bardzo mało prawdopodobny. Choć oczywiście każdy dołożył cegiełkę, o tym nie można zapominać.

Dla mnie Follett jest rewelacyjny. To moja jego 8. książka i zalicza się do jednych z najlepszych. Od samego początku potrafi zainteresować czytelnika. Opis sytuacji i bohaterów na plus, akcja od razu rusza z kopyta. Dla mnie Follett to gwarancja naprawdę dobrej rozrywki. Najmniej z jego dotychczasowych książek podobał mi się Uciekinier. Reszta lepsza a najlepsze to właśnie...

Dobra rozrywka.

Dobra rozrywka.

Dobra.

Dobra.

Dużym plusem powieści jest to, że opisana jest w niej prawdziwa historia. Mnie za bardzo nie porwała. Po prostu wypełnienie czasu na kilka wieczorów, nic poza tym.

Dużym plusem powieści jest to, że opisana jest w niej prawdziwa historia. Mnie za bardzo nie porwała. Po prostu wypełnienie czasu na kilka wieczorów, nic poza tym.

To nie jest typowa powieść Folleta - raczej reporterski zapis prawdziwych wydarzeń, bez absurdalnych zwrotów akcji i romansów (dobry, zły i kobieta między nimi). Dla koneserów i miłośników literatury opartej na faktach.

To nie jest typowa powieść Folleta - raczej reporterski zapis prawdziwych wydarzeń, bez absurdalnych zwrotów akcji i romansów (dobry, zły i kobieta między nimi). Dla koneserów i miłośników literatury opartej na faktach.

Świetna, oparta na faktach historia, zdecydowanie polecam w przeciwieństwie do filmowej adaptacji!

Świetna, oparta na faktach historia, zdecydowanie polecam w przeciwieństwie do filmowej adaptacji!

Znakomita powieść, do końca trzymająca w napięciu. Życie pisze najbardziej nieprzewidywalne scenariusze. Szacunek dla wszystkich bohaterów tej historii.

Znakomita powieść, do końca trzymająca w napięciu. Życie pisze najbardziej nieprzewidywalne scenariusze. Szacunek dla wszystkich bohaterów tej historii.

Dostałem taki prezent w 1990 r. Nowe prywatne wydawnictwo, kolorowa okładka, powiew zachodu. Autor znany z sensacyjnej „Igły”. I tylko temat mnie zdziwił – myślałem, że będzie o nieudanej akcji odbicia amerykańskich zakładników w Teheranie. Ale jak Amerykanie ponieśli dużą porażkę, to chwalą się małymi sukcesami, czasami sztucznie i przeinaczając fakty („Operacja Argo”).
Książka podobała mi się w warstwie drugoplanowej. Opis rewolucji islamskiej, degrengolada w końcówce rządów szacha, realia po przejęciu władzy przez Chomeiniego i jego ludzi. Wątek główny podobał mi się mniej. Może dlatego, że nie lubię idealizacji z jednej i potępiania w czambuł po drugiej stronie.
Książka robi wrażenie, jakby była napisana na zamówienie Rossa Perota (ciekawostka - lewicowiec pracował dla konserwatysty). W związku z tym pokazuje biznesmena i przyszłego polityka oraz jego ludzi wyłącznie w pozytywnym świetle. Tymczasem aż się prosi o pytanie, skoro rządy szacha były tak skorumpowane, to jak Amerykanie dostali lukratywny kontrakt? Dlaczego Irańczycy ścigali przedstawicieli prywatnej firmy amerykańskiej? Tego w powieści (fabularyzowanym reportażu?) brak. Jest za to sprawność warsztatowa Folleta, ciekawa akcja i postać emerytowanego pułkownika „Bulla” Simonsa.
Jednym słowem pozycja niezła, ale od np. „Igły” słabsza.
Ale każda książka żyje wśród swoich czytelników drugim życiem. Niedługo po przeczytaniu przeze mnie powieści okazało się, że Ross Perot kandydował w wyborach prezydenckich w USA, odbierając wiele głosów Bushowi seniorowi.
Za to sporo lat później udało mi się obejrzeć dwuczęściowy film czy też mini-serial będący ekranizacją „Na skrzydłach orłów” pod tym samym tytułem, ze świetnie pokazaną atmosferą przed i porewolucyjnego Iranu oraz bardzo dobrą rolą Burta Lancastera jako pułkownika Simmonsa.

Dostałem taki prezent w 1990 r. Nowe prywatne wydawnictwo, kolorowa okładka, powiew zachodu. Autor znany z sensacyjnej „Igły”. I tylko temat mnie zdziwił – myślałem, że będzie o nieudanej akcji odbicia amerykańskich zakładników w Teheranie. Ale jak Amerykanie ponieśli dużą porażkę, to chwalą się małymi sukcesami, czasami sztucznie i przeinaczając fakty („Operacja Argo”)....