Do tej pory wszystkie książki autorstwa pani Sheridan budziły we mnie wiele emocji. Wzruszały, zachwycały i wywoływały uśmiech na mojej twarzy. "Bez uczuć" to książka, którą bardzo chciałam przeczytać. Niestety, gdy teraz już jestem po tej lekturze, czuję rozczarowanie. Autorka "przedobrzyła" tę książkę. Jest pełna schematów i tak przewidywalna, banalna, że czułam złość bo początek zapowiadał się naprawdę ciekawie. Dzieje się w niej dużo nieprawdopodobnych rzeczy. Od zemsty, mafii, śmierci do miłości. Jedyną emocję jaką we mnie wzbudziła ta książka, to złość. Na bohaterów, a w szczególności na Lydię. Bo Brogana nie polubiłam. Zabrakło tu wyrazistego bohatera. Bo ta dwójka wypadła jakoś tak nijak, mdło. I jeszcze, to, że Brogan w ciągu siedmiu lat zdobywa taką fortunę, że nie musi pracować. Serio?
Historia, która ma swój początek, gdy główni bohaterowie są nastolatkami. Lydia, bogata, otoczona luksusem od dziecka, wydawać by się mogło, że pieniędzy już jej w życiu nie zabraknie. Brogan jest biedny, nie ma łatwego życia z ojcem pijakiem i chorą siostrą. Jest pracowity, zdystansowany. Po burzliwym rozstaniu ponownie spotykają się po siedmiu latach. A życie każdego z nich zmienia się o 180 stopni, ale czy oni się zmieniają? Czy ich przyjaźń da się odbudować? Okaże się, że los bywa przewrotny.
Może i tak książka jest ciekawa (ale tylko momentami), ale ciągnie się tak, że robi się nudno. Nie tego oczekiwałam.

Do tej pory wszystkie książki autorstwa pani Sheridan budziły we mnie wiele emocji. Wzruszały, zachwycały i wywoływały uśmiech na mojej twarzy. "Bez uczuć" to książka, którą bardzo chciałam przeczytać. Niestety, gdy teraz już jestem po tej lekturze, czuję rozczarowanie. Autorka "przedobrzyła" tę książkę. Jest pełna schematów i tak przewidywalna, banalna, że czułam złość bo...