Dublin. 1990 rok. Eve i Lily, przyjaciółki od najmłodszych lat piszą do siebie listy podczas wakacji, ponieważ Lily pracuje w odległej miejscowości, by zarobić na czesne do college'u. Eve spędza lato z przyjaciółmi w rodzinnym mieście. W listach ze szczegółami opisują wydarzenia kolejnych dni, dzielą się spostrzeżeniami i przeżywanymi emocjami. Lato 1990 roku było pełne nadziei i emocji, ale wydarzyło się coś, co zniszczyło przyjaźń dziewczyn i rozdzieliło je na dwadzieścia lat.

Dublin. 2010 rok. Po latach sukcesów zawodowych w Londynie, Paryżu i Nowym Yorku Eve przenosi się do rodzinnego miasta. Odnawia dawne kontakty z przyjaciółmi i Benem, który był jej pierwszą miłością. Stara się też dowiedzieć czegoś o Lily, ale nikt nie ma z nią kontaktu od wielu lat. Dopiero kiedy Eve z Benem trafiają do szpitala po wypadku samochodowym okazuje się, że Lily pracuje jako pielęgniarka. Dawne przyjaciółki mają szansę pomóc sobie nawzajem i wyjaśnić to, co je przed laty poróżniło.

Anna McPartlin stworzyła ciekawe postacie głównych bohaterek i pokazała przemiany w ich życiu na przestrzeni dwudziestu lat. Młode dziewczyny stojące u progu dorosłości podejmują decyzje, które wpłyną na całe ich życie. Eve Hayes zawsze chciała zostać projektantką mody. Szyła od dwunastego roku życia. Uwielbiała wynajdywać różne materiały, rysować wzory i szyć ubrania, które później nosiła Lily. Eve była coraz lepsza w tym co robiła i jeszcze przed egzaminami końcowymi miała zaklepane miejsce w londyńskim St Martin's College of Design, wyłącznie na podstawie swojego portfolio. Po pierwszym roku przeniosła się jednak na projektowanie biżuterii i to był strzał w dziesiątkę. Dokonała trafnego zawodowego wyboru i po latach stała się znaną, cenioną projektantką. Lily Brenan miała najlepsze wyniki w klasie, nie przepracowując się zbytnio. Była bardzo inteligentna i sugerowano jej, by studiowała medycynę. W wyniku własnych wyborów Lily szybko stała się dorosła. W wieku osiemnastu lat wyszła za mąż za Declana, urodziła dwoje dzieci. Pracowała i pomagała mężowi skończyć studia medyczne. Starała się być doskonałą pielęgniarką, sąsiadką, kucharką, matką i żoną. Wszyscy mogli na niej polegać. Lubiła się śmiać, dobrze dogadywała się z mężczyznami, którzy za nią przepadali, ale u niektórych kobiet budziła niechęć. Nie mogła się zaprzyjaźnić z żadną kobietą po Eve. Lily nie sprawdzała się jako plotkara, a kobiety nie chciały, żeby pojawiała się w pobliżu ich mężczyzn. Brakowało jej prawdziwych przyjaciół. ,,Mimo ciężkiej pracy czuła się jak outsiderka we własnym życiu."

Autorka poruszyła w powieści dużo ważnych tematów. Jeden z nich dotyczy toksycznych relacji partnerskich i małżeńskich. Lily od szesnastego roku życia spotykała się z Declanem, który był jej pierwszym chłopakiem, a później został mężem. Kiedy jej rówieśnicy pili, wygłupiali się i poszerzali horyzonty, ona karmiła piersią, nie dosypiała i była kobietą przy mężczyźnie, który pewnego dnia miał zostać kardiochirurgiem. Po wspólnie spędzonych latach z mężem Lily uświadomiła sobie, że ,,Declan czerpał siłę z jej akceptacji, miłości i wsparcia, a ona odnajdywała miłość w jego zależności od niej. Rozpaczliwie potrzebowali się nawzajem. Pasowali do siebie. Stworzyli własny mały świat, do którego nie miał wstępu nikt inny." Odizolowali się od rodziny i dawnych przyjaciół, ale ich układ po latach przestał się sprawdzać. Declan cierpiał na paranoję i miał obsesję na punkcie kontroli. Nie umiał radzić sobie ze złożonymi emocjami. Jego smutek, niepokój lub dezorientacja zamieniały się w gniew, a kiedy był wściekły, stawał się nieprzewidywalny i podły. Kontrolował Lily na każdym kroku, dokładał obowiązków, sprawdzał telefon, czytał esemesy, gmerał w koszu na brudną bieliznę, by znaleźć dowody zdrady, izolował ją od ludzi, deprecjonował. Na przyjęciach obserwował ją z pewnej odległości i gdy tylko podszedł do niej nieznajomy mężczyzna natychmiast wołał ją do siebie. Jeśli spóźniła się z pracy do domu pięć minut zaczynał jej szukać. Lily przeżywała osobisty dramat. Litość i zrozumienie, które latami trzymały ją przy Declanie, nikły z każdym zdaniem, z każdym okrutnym słowem, które wypowiadał, z każdym zadaniem, które dla niej wymyślał.

,,To, co nas dzieli" to piękna i życiowa opowieść o przyjaźni, dorastaniu, pierwszych miłościach i doznaniach erotycznych oraz podejmowaniu trudnych decyzji, które mają wpływ na dalsze życie. Autorka pod lekkim stylem porusza ważne i bolesne tematy związane z przemocą domową, trudnymi relacjami partnerskimi, życiem jedynaków pozbawionych rodzicielskiej miłości, zaniedbaniem emocjonalnym dzieci, biseksualizmem. Pokazuje, że warto naprawiać błędy nawet po wielu latach i przepraszać za wyrządzone krzywdy. Trudna przeszłość nie jest usprawiedliwieniem dla znęcania się nad innymi osobami. Jeśli interesują Was takie tematy śmiało sięgajcie po książkę:)
https://magiawkazdymdniu.blogspot.com

Dublin. 1990 rok. Eve i Lily, przyjaciółki od najmłodszych lat piszą do siebie listy podczas wakacji, ponieważ Lily pracuje w odległej miejscowości, by zarobić na czesne do college'u. Eve spędza lato z przyjaciółmi w rodzinnym mieście. W listach ze szczegółami opisują wydarzenia kolejnych dni, dzielą się spostrzeżeniami i przeżywanymi emocjami. Lato 1990 roku było pełne...