Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeczytałam zbyt wiele podobnych książek, przez co "Sekret Amishy" nie zrobił na mnie wrażenia. Nie jest zaskakująca ani też emocjonalna. Ma w sobie wartość, jednakże lekcja, którą niesie, ginie pod otoczką utkaną ze słabych decyzji autorki, jej fantazyjnego podejścia do tematu i małych błędów, które pojawiają się tu i ówdzie i wybijają czytelnika z rytmu. Nie potrafię powiedzieć, czy kobieta żyjąca w 1940 roku w Indiach, w małej wiosce, umiałaby tak perfekcyjnie komunikować się po angielsku, żeby wejść w relację romantyczną i rozmawiać na tak wiele trudnych tematów, jednakże wydaje mi się to średnio realne. Skandaliczne wybory Amishy (godzinne rozmowy sam na sam z brytyjskim oficerem, zatrudnienie nietykalnego z którym również spędza się dużo czasu, lekcje pisania opowiadań z dziećmi w klasie na tematy tabu, w wyniku czego dochodzi do krzywdy jednego z nich) przechodzą całkowicie bez echa, tak jakby w okolicy nie było nikogo, kto mógłby spojrzeć na jej czyny, skrytykować je albo przekazać to w postaci plotki komuś innemu. Wszyscy żyją w błogiej nieświadomości, a mąż Amishy latami przymyka oko na wszystko, co robi jego żona. Nie powiem, żebym się nudziła, bo przebrnęłam przez tę książkę do końca, ale gdybym wiedziała, że jest tak nijaka i sztampowa, zapewne bym po nią nie sięgnęła.