Kolejna perełka tej autorki.Takie książki mogę czytać 365 dni w roku.Pani Anno McPartlin proszę o więcej.

Kolejna perełka tej autorki.Takie książki mogę czytać 365 dni w roku.Pani Anno McPartlin proszę o więcej.

Z Anną McParlin jest trochę tak, jak z Jojo Moyes – po kilku dobrych, choć niedostrzeżonych książkach, wydaje absolutną perełkę, bestseller, w którym czytelnicy się zakochują. Wtedy wydawnictwo decyduje się opublikować jej wcześniejsze tytuły, choć niektórym czytelnikom wydaje się, że to kolejne, które napisała.
W PL najpierw pojawiły się Ostatnie dni Królika, które wyszły spod pióra autorki w 2015 r., potem Gdzieś tam w szczęśliwym miejscu i kolejno To, co nas dzieli, które powstało cztery lata wcześniej. Uważam, że jeśli chce się porównywać książki jednego autora, trzeba wziąć pod uwagę kolejność ich powstawania. Nie wspominając o szerszym kontekście, o okolicznościach, inspiracjach, momencie życia pisarza. Niełatwo zagłębić się we wszystkie detale, ale chronologii nie można pominąć. Bo przecież autor rozwija się, poprawia swój warsztat, bazuje na doświadczeniu oraz na odbiorze swoich poprzednich książek. Jest mnóstwo rzeczy, które wpływają na kolejne jego dzieła. Jeśli umieścimy ocenianą książkę w odpowiednim miejscu na osi twórczości pisarza, łatwiej o właściwe wnioski.
Anna zawsze porusza trudną tematykę – pojawia się śmierć, strata bliskiej osoby, niełatwe relacje rodzinne. Ale to, co wyróżnia tę autorkę, to niezwykłe poczucie humoru i lekkość w opowiadaniu o tym, co najtrudniejsze.
Eve Hayes i Lily Brennan – niegdyś najlepsze przyjaciółki, nierozłączne. Nic nie wskazywało na to, żeby cokolwiek miało je rozdzielić. Zawsze się wspierały, pomagały sobie, zawsze blisko siebie. Nawet wtedy, gdy Lily wyjeżdża, by w czasie wakacji zarobić na studia, piszą do siebie niemal codziennie. Te listy tłumaczą czytelnikowi to co stało się w przeszłości, a co miało wpływ na życie tych dwóch fantastycznych dziewczyn. Coś, co je rozdzieliło na dwadzieścia lat.
Główną osią powieści jest czas współczesny - Eve osiągnęła zawodowy sukces i zmęczona życiem na świeczniku wraca do Dublina. Kiedy po poważnym wypadku trafia do szpitala okazuje się, że jej dawna przyjaciółka pracuje tam, jako pielęgniarka. To spotkanie po latach daje szansę na naprawienie relacji między kobietami i na to, by życie obu znowu wróciło na właściwe tory.
Fantastyczna książka. Zabawna, a jednocześnie trudna i niebanalna. Będę niecierpliwie czekała na kolejne lub poprzednie książki tej autorki, po które, mam nadzieję, sięgnie wydawnictwo HarperCollins Polska.

Z Anną McParlin jest trochę tak, jak z Jojo Moyes – po kilku dobrych, choć niedostrzeżonych książkach, wydaje absolutną perełkę, bestseller, w którym czytelnicy się zakochują. Wtedy wydawnictwo decyduje się opublikować jej wcześniejsze tytuły, choć niektórym czytelnikom wydaje się, że to kolejne, które napisała.
W PL najpierw pojawiły się Ostatnie dni Królika, które wyszły...

Zadziwiają mnie wysokie oceny tej książki.. ja z nudów ją dokończyłam, ponieważ jest niesamowicie nudna - pozbawiona zwrotów akcji. Ot, taka zwykła powieść o dwóch przyjaciółkach. Niestety opisy postaci są tak wyczerpujące i nudne..przebrnąć przez nie żeby w końcu poczuć jakąś akcję to było nie lada wyzwanie. Nie podoba mi się sposób w jaki jest napisana - jakby pisała to 18-latka. Za dużo tu wszystkiego i niczego.

Zadziwiają mnie wysokie oceny tej książki.. ja z nudów ją dokończyłam, ponieważ jest niesamowicie nudna - pozbawiona zwrotów akcji. Ot, taka zwykła powieść o dwóch przyjaciółkach. Niestety opisy postaci są tak wyczerpujące i nudne..przebrnąć przez nie żeby w końcu poczuć jakąś akcję to było nie lada wyzwanie. Nie podoba mi się sposób w jaki jest napisana - jakby pisała to...

Po opisie można się domyślić, że jest to smutna książka, na szczęście nie aż tak, jak się obawiałam. Chociaż przy końcówce można nieźle się wzruszyć, ale wcześniej też.

Po opisie można się domyślić, że jest to smutna książka, na szczęście nie aż tak, jak się obawiałam. Chociaż przy końcówce można nieźle się wzruszyć, ale wcześniej też.

Nie mogłam się jakoś wkręcić w tę książkę, a fabuła wydawała mi się naprawdę fajna plus czytałam jedną pozycję od tej autorki i byłam zachwycona. A tutaj przez to, że nie potrafiłam się wkręcić, to jakoś nie wyczułam tego zachwytu. Może po prostu czytałam ją w złym okresie.

Nie mogłam się jakoś wkręcić w tę książkę, a fabuła wydawała mi się naprawdę fajna plus czytałam jedną pozycję od tej autorki i byłam zachwycona. A tutaj przez to, że nie potrafiłam się wkręcić, to jakoś nie wyczułam tego zachwytu. Może po prostu czytałam ją w złym okresie.

Książka trochę nierówna, ponieważ początek trochę się dłuży, a autorka tylko trzaska ekspozycje i opowiada o bohaterach. Kiedy jednak dopuści ich do głosu i pozwoli ich śledzić, robi się ciekawiej ze strony na stronę. Im dalej od początku książki tym wszystko lepsze, bardziej intrygujące i wciągające. Bardzo się cieszę, że poznałam tę historię. Było warto przemęczyć ten początek dla tego wszystkiego, co się tam wydarzyło.

Książka trochę nierówna, ponieważ początek trochę się dłuży, a autorka tylko trzaska ekspozycje i opowiada o bohaterach. Kiedy jednak dopuści ich do głosu i pozwoli ich śledzić, robi się ciekawiej ze strony na stronę. Im dalej od początku książki tym wszystko lepsze, bardziej intrygujące i wciągające. Bardzo się cieszę, że poznałam tę historię. Było warto przemęczyć ten...

Ta książka niesie za sobą cały wachlarz emocji. Czytając uśmiechałam się równie często co wzruszałam.
Jest to opowieść o dwóch kobietach- Eve oraz Lilly - które jako dzieci, a później nastolatki były nierozłączne, jednak los sprawił, ze ich drogi rozeszły się i każda poszła w swoją stronę zaprzepaszczając przyjaźń, która była dla nich sensem życia.
Spotykają się po dwudziestu latach w dość nieoczekiwanych okolicznościach, udowadniając, że prawdziwa więź jest w stanie wszystko przetrwać i wszystko wybaczyć.
Polecam serdecznie.

Ta książka niesie za sobą cały wachlarz emocji. Czytając uśmiechałam się równie często co wzruszałam.
Jest to opowieść o dwóch kobietach- Eve oraz Lilly - które jako dzieci, a później nastolatki były nierozłączne, jednak los sprawił, ze ich drogi rozeszły się i każda poszła w swoją stronę zaprzepaszczając przyjaźń, która była dla nich sensem życia.
Spotykają się po...

wspaniała podróż przez życie która dotknęła nawet i mnie, bo działa się w latach kiedy i ja miałam tyle samo lat co bohaterowie. Przygoda która toczy się w latach beztroskiej (chciałoby się wydawać) młodości, pełnej zagadek i nie dopowiedzianych słów, a która przenosi się dwadzieścia lat do przodu i wyjaśnia niedokończone sprawy, spotyka na swoich drogach tych samych ludzi i konfrontuje ich ze sobą a także doświadcza. Jest w niej dużo przyjaźni, miłości, lojalności ale też okrucieństwa, bo świat nie jest tylko kolorowy. A cytując za autorką:"Co zrobiłabyś, gdybyś wiedziała, że wkrótce nie będzie cię już na świecie?"

wspaniała podróż przez życie która dotknęła nawet i mnie, bo działa się w latach kiedy i ja miałam tyle samo lat co bohaterowie. Przygoda która toczy się w latach beztroskiej (chciałoby się wydawać) młodości, pełnej zagadek i nie dopowiedzianych słów, a która przenosi się dwadzieścia lat do przodu i wyjaśnia niedokończone sprawy, spotyka na swoich drogach tych samych ludzi...

Jest to moje kolejne spotkanie z twórczością Pani Anny i zaliczam je do jak najbardziej udanych. Autorka ma coś niesamowitego w swoim stylu pisania. Dociera do najgłębszych skrywanych emocji, które w nas siedzą. Potrafi poruszyć i zmusić do myślenia i zastanowienia się nad swoim życiem. Może dla innych jest to psychologiczny banał, ale jak dla mnie Pani Anna ma dar, dar, który uzmysławia nam, że życie bez takich historii było by nudne i banalne.

Jest to moje kolejne spotkanie z twórczością Pani Anny i zaliczam je do jak najbardziej udanych. Autorka ma coś niesamowitego w swoim stylu pisania. Dociera do najgłębszych skrywanych emocji, które w nas siedzą. Potrafi poruszyć i zmusić do myślenia i zastanowienia się nad swoim życiem. Może dla innych jest to psychologiczny banał, ale jak dla mnie Pani Anna ma dar, dar,...

"To, co nas dzieli”Anny McPartlin to wspaniała książka.
Trzeba być wybitnym pisarzem, żeby tematy poważne umieć przedstawić dowcipnie i z humorem. Anna McPartlin jest w tej kwestii doskonała.
"To, co nas dzieli” to kolejna jej książka wydana w Polsce. Kolejna poruszająca istotne tematy, poważne problemy dotyczące człowieka.
Bohaterowie książek Anny McPartlin kochają, zmagają się z chorobami, uzależnieniami. Cierpią na skutek przemocy domowej. Zanurzając się w życie bohaterów czytelnik przeżywa ich losy, niemal doświadcza ich cierpienia. Tyle, że przy tym wszystkim uśmiecha się. Często przez łzy. Bywa też, że serce czytelnika ściska się z żalu. W następnej chwili natomiast nie może on pohamować rozbawienia.
"To, co nas dzieli” to powieść przede wszystkim o przyjaźni, która została poddana próbie. Po dwudziestu latach okazuje się być prawdziwą, taką na całe życie. Książka mądra. Fabuła intrygująca. Dialogi błyskotliwe. Powieść doskonała pod każdym względem. Prawdziwa przyjemność czytania. GORĄCO POLECAM!

"To, co nas dzieli”Anny McPartlin to wspaniała książka.
Trzeba być wybitnym pisarzem, żeby tematy poważne umieć przedstawić dowcipnie i z humorem. Anna McPartlin jest w tej kwestii doskonała.
"To, co nas dzieli” to kolejna jej książka wydana w Polsce. Kolejna poruszająca istotne tematy, poważne problemy dotyczące człowieka.
Bohaterowie książek Anny McPartlin kochają,...