Pierwszy i drugi tom Odrodzonego królestwa były rewelacyjne. Niestety w Płomiennej koronie było nieco gorzej. Trochę to wszystko za bardzo rozwleczone. Autorka napisała, że rekompensuje długie oczekiwanie na trzecią część dodatkowymi stronami (około 300 stron więcej niż w poprzednich tomach). Myślę, że akurat bez tej rekompensaty byłoby lepiej. Dialogi też wydają się gorsze, miejscami sztuczne, miejscami jałowe. Zmienił się też mój stosunek do niektórych bohaterów, przykładowo, taka Rikissa zamiast zachwytu, w pewnym momencie zaczyna wywoływać u mnie mdłości. Jeżeli chodzi o kwestie fantastyczne w powieści, to w trzeciej części Cherezińska odleciała zupełnie. Nie wiem co paliła, ale musiało to być coś naprawdę mocnego. Dobrze, że skończyła na koronacji Władka, bo inaczej, przy takim tempie rozwoju wątku fantastycznego, Kazimierz Wielki miałby za poddanych jaszczuroludzi.

Nie mogę powiedzieć, że było jakoś bardzo źle, ale spokojnie można wyciąć jakieś ćwierć tekstu z tej książki i choć trochę okiełznać wyobraźnię autorki, żeby było lepiej.

Reasumując, polecam tę książkę, podobniej jak poprzednie tomy. To w gruncie rzeczy całkiem fajna opowieść, nawet jeśli nie zasługuje do końca na miano książki historycznej.

Pierwszy i drugi tom Odrodzonego królestwa były rewelacyjne. Niestety w Płomiennej koronie było nieco gorzej. Trochę to wszystko za bardzo rozwleczone. Autorka napisała, że rekompensuje długie oczekiwanie na trzecią część dodatkowymi stronami (około 300 stron więcej niż w poprzednich tomach). Myślę, że akurat bez tej rekompensaty byłoby lepiej. Dialogi też wydają się...