Trzeci tom powstał prawie dekadę po poprzednich i wyszło to na dobre. Świat jest bardziej rozbudowany, fabuła sensowniejsza, autor odważniej prezentuje odmienne fizjologie, nie jest to jeszcze poziom "Życia Wyobrażonego", ale postęp jest zauważalny.

Trzeci tom powstał prawie dekadę po poprzednich i wyszło to na dobre. Świat jest bardziej rozbudowany, fabuła sensowniejsza, autor odważniej prezentuje odmienne fizjologie, nie jest to jeszcze poziom "Życia Wyobrażonego", ale postęp jest zauważalny.

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

Są książki, które smakują tak samo, nawet jeśli czyta się je kilka razy. Przypominają ulubione danie, do którego chętnie się wraca. Zawsze tak mam z serią o szpitalu kosmicznym z Sektora Dwunastego. Mam swoich ulubionych bohaterów, cenię tę lekką narrację, kapkę inteligentniejszego humoru i nie przeszkadza mi w tym nawet trącący myszką seksizm autora, który uznał kobiety wszelkich ras kosmicznych za intelektualnie niezdolne do przyswajania hipnotaśm z zapisami osobowości nieziemców (wszelako dla równowagi na ogół tymże osobnikom płci żeńskiej przydawał wiele zalet, także intelektualnych, więc nie jest tak źle).

Nieszkodliwa jest też optymistyczna naiwność bijąca z samych założeń serii. W tym świecie każdy problem ma swój szczęśliwy finał dzięki współpracy i inteligencji, wszyscy koniec końców okazują się sobie życzliwi, racjonalnie wzajemnie doceniając swoje motywy, a za wszelkie ofiary i straty nikt nie ma do nikogo pretensji; widać były konieczne. Mosty porozumienia przerzucane są ponad galaktycznymi barierami we wszystkie strony, pośród wszystkich ras, niezależnie od ich wierzeń, metabolizmu czy biologicznej konstrukcji.

A jeśli trzeba wyleczyć chorą planetę albo jej mieszkańców wielkości kontynentu, to się ich leczy – i nikt nie pyta o pieniądze. Cudowna utopia. Polecam dla odprężenia i sam będę co jakiś czas do niej wracał.

Są książki, które smakują tak samo, nawet jeśli czyta się je kilka razy. Przypominają ulubione danie, do którego chętnie się wraca. Zawsze tak mam z serią o szpitalu kosmicznym z Sektora Dwunastego. Mam swoich ulubionych bohaterów, cenię tę lekką narrację, kapkę inteligentniejszego humoru i nie przeszkadza mi w tym nawet trącący myszką seksizm autora, który uznał kobiety...

Buszując w antykwariacie natrafiłam na małą książeczkę, cienką, w czarnej niczym się nie wyróżniającej okładce. Po otwarciu autograf na wklejce. Hmm.. autora nie kojarzyła, ale opis z tyłu był interesujący. Pod koniec lat 70 - tych nie mieliśmy zbyt wielu autorów "zachodnich". Nabyłam za kieszonkowe.
Przeczytałam i zaczęłam pożądać reszty. Przeczytałam powoli w mękach w oryginale ze 4 tomy, a potem po kilku latach, gdy wyszła po polsku reszta serii to ja nabyłam. Stoi sobie na półce, a ja czasem sięgam po nią by nostalgicznie powspominać.
Nie wszystkie tomy serii trzymają poziom, ale warto zapoznać się z każdym.

Buszując w antykwariacie natrafiłam na małą książeczkę, cienką, w czarnej niczym się nie wyróżniającej okładce. Po otwarciu autograf na wklejce. Hmm.. autora nie kojarzyła, ale opis z tyłu był interesujący. Pod koniec lat 70 - tych nie mieliśmy zbyt wielu autorów "zachodnich". Nabyłam za kieszonkowe.
Przeczytałam i zaczęłam pożądać reszty. Przeczytałam powoli w mękach w...