Spotkanie z meduzą? Raczej spotkanie z mistrzem. Najsłabsze opowiadania oceniam na 6!
Przepełnione głębią, dobrym warsztatem literackim (logiczne),naukowymi problemami, dramaturgią, po prostu wciągające.
Prawie wszystkie opowieści są jakby moralizatorskie – wręcz zastanawiające czytelnika nad przedstawionymi problemami moralnymi, egzystencją oraz sensem zdobywania kosmosu.

Przebudzenie 8/10
Lekcja historii 7/10
Lew z Comarre 10/10
Przemijanie 6/10 – jakby to był wstęp powieści lub epilog (odpowiednio dopasowany do rozwinięcia powieści) wtedy z pewnością dałbym wyższą ocenę bo to coś w tym było, ale też i brak realnej akcji jeśli oceniać samo opowiadanie.
Droga przez ciemność 7/10
Droga do morza 6/10 – długie, obyczajowe i dopiero pod koniec następuje zaskakujący zwrot akcji.
Posterunek 6/10
Cały czas świata 8/10
Napięcie 9/10 – mroczne, ale jak dobrze napisane
Nie będzie jutra – 6/10
Wyprawa na Księżyc 7/10
Pieśni dalekiej Ziemi – 9/10
Lato na Ikarze – 9/10
Wiatr od Słońca – 8/10
Tranzyt Ziemi 7/10
Spotkanie z meduzą 8/10
Średnia : 7,56 ale i tak daję 8

Spotkanie z meduzą? Raczej spotkanie z mistrzem. Najsłabsze opowiadania oceniam na 6!
Przepełnione głębią, dobrym warsztatem literackim (logiczne),naukowymi problemami, dramaturgią, po prostu wciągające.
Prawie wszystkie opowieści są jakby moralizatorskie – wręcz zastanawiające czytelnika nad przedstawionymi problemami moralnymi, egzystencją oraz sensem zdobywania...

Zbiór tych opowiadań podobał mi się znacznie bardziej niż tych zebranych w "Gwieździe". Pomysły tu przedstawione w dużej mierze nadal tworzą ciekawe narracje ze świetnie budowanym klimatem i tematyką egzystencjalną cywilizacji ludzkiej. Szczególnie dłuższe formy wyróżniają się wciągającym sposobem opowiadania historii oraz na prawdę porządnym językiem, opisami, które rzucają nas w prezentowane lokacje a to wszystko okraszone motywami przemijania, długowieczności wszechświata i małości losów człowieka wobec niego, roli kultury i sztuki jako artefakty istnienia cywilizacji oraz wizji tworzenia przyszłych struktur społecznych i licznych tajemnic, jakie przed sobą skrywa bezmiar kosmosu.

Ulubione opowiadania (uszeregowane względem występowania w tekście)
1. Przebudzenie - facet chce zobaczyć, do czego zmierza pogrążona w stagnacji cywilizacja więc poddaje się hibernacji aby obudzić się w odległej przyszłości.
2. Lew z Comaree - mój ulubiony tekst. Prawdopodobnie dlatego, że jest to opowiadanie, na którego kanwie powstała później pełnometrażowa powieść "Miasto i Gwiazdy". W tym ponownie skostniałym świecie, gdzie nauka już nie ma prawa bytu, bo wszystkie potrzeby człowieka zaspokajają maszyny, by ten nie musiał już więcej trudzić się ani marzyć o gwiazdach, nasz główny bohater postanawia się udać do ukrytego miasta Comaree, gdzie ludzie pogrążeni są na zawsze w cybernetycznych marzeniach sennych. Nasza postać wierzy, że jego daleki przodek - architekt owego miasta - znalazł przed swoim zniknięciem klucz do przerwania statusu quo i popchnięciu ludzkości w ramiona Trzeciego Renesansu, niestety Rada Światowa przeszkodziła mu w jego wprowadzeniu. Co jest tą tajemnicą i co jeszcze kryje się za murami Comaree? Świetna, wciągająca narracje. Raz jeszcze zachęcam do przeczytania powieści "Miasto i Gwiazdy".
3. Droga do morza - Chłopak udaje się do jednego z ostatnich, jeszcze nie obróconych w pył miast, aby znaleźć tam coś, co podbije serce jego wybranki. Jest to świat, w których miasta straciły racje bytu, a człowiek całkowicie wycofał się do życia w małych społecznościach wiejskich. Jego wizyta w mieści zmieni jego spojrzenie na wszystkie aspekty życia. Świetna, wciągająca historia.
4. Napięcie - w statku transportowym między Wenus a Ziemią kończy się tlen (mikrometeoryt uszkadza zbiorniki). Na statku jest dwoje ludzi. Tlenu starczy tylko dla jednej. Ktoś będzie musiał zginąć... Psychologiczne i interesujące. Czy mężczyźni posuną się do morderstwa czy załatwią sprawę w bardziej cywilizowany sposób?
5. Pieśni dalekiej Ziemi - o artefaktach kultury, przemijaniu, ekspansji czasu i przestrzeni i miejsca człowieka w tym nieskończonym dominium. I o zranionym sercu. Bardzo atmosferyczny utwór.
6. Wiatr od Słońca - tutaj moja wyobraźnia oszalała ponieważ opisuje nam wyścig 7 żagli słonecznych (kilkukilometrowej długości!) z Ziemi na Księżyc. Piękne opisy tych cudownych konstrukcji i ciekawe pomysły na zasady funkcjonowania takiego wyścigu, wzięte niekiedy prosto z typowego, ziemskiego żeglarstwa. Zakończenie jest meh i nic większego nie wynika z tej historii ale sam opis wyścigu - Cool!
7. Spotkanie z Meduzą - misja eksploracji wnętrza Jowisza. Piękne opisy pobudzające wyobraźnię, dobry utwór na zakończenie antologii!

Jeśli masz zabrać się za jakiś zbiór Arthura C. Clarke'a to polecam właśnie ten. Jest na prawdę wciągający i oprócz może 2-3 tekstów nie uświadczymy tu słabych opowiadań (a i to będzie pewnie kwestią gustu). WARTO przeczytać!

Zbiór tych opowiadań podobał mi się znacznie bardziej niż tych zebranych w "Gwieździe". Pomysły tu przedstawione w dużej mierze nadal tworzą ciekawe narracje ze świetnie budowanym klimatem i tematyką egzystencjalną cywilizacji ludzkiej. Szczególnie dłuższe formy wyróżniają się wciągającym sposobem opowiadania historii oraz na prawdę porządnym językiem, opisami, które...

Dawniej czytałem kilkanaście powieści science-fiction, przeczytałem całe „Kroniki Diuny” Franka Herberta a obecnie czytam „Czerwie Diuny” czyli drugi tom uzupełnienia Kronik, napisany wspólnie przez Briana Herberta oraz Kevina J. Andersona. Więc można powiedzieć, że byłem fanem S-F.
Niedawno (tj. 27 lutego br.) zacząłem czytać coś z klasyki SF czyli „Spotkanie z meduzą” Artura C. Clarka. Tytuł ten to zbiór 16 opowiadań, które w zbiorze zostały umieszczone w kolejności ich powstawania (tj. w latach 1950-1972). Z tego ostatniego roku jest tytułowe opowiadanie.
Antologia ta została wydana w Polsce w 1988 czyli prawie 33 lata temu przez Wydawnictwo ALFA. Książka ta bardzo różni się od tych wydawanych obecnie czyli 285 stron ściśle zadrukowanych, bez odstępów, co mi bardzo utrudniało czytanie. Na dodatek wszystkie te opowiadania są o wiele starsze ode mnie. W czasie czytania tego zbioru miałem wrażenie, że ja już wyrosłem z książek o tematyce S-F, że ta tematyka jest już nie dla mnie. Być może te opowiadania nie trafiły w moje gusta, chociaż trudno jest się w nich do czegoś przyczepić.
Zbiór ten przeczytałem w ciągu ośmiu dni oraz dziesięciu posiedzeń. Daje to średnio 29 stron na posiedzenie oraz 36 stron na dzień. Wyniki te plasują tę pozycję na bardzo odległym miejscu wśród książek przeczytanych na Tronie. Jednak to, że ja się nie potrafiłem przez te historie przebić nie znaczy wcale, że komuś z Was się one nie spodobają. Sprawdźcie sami.

https://www.facebook.com/czytamnatronie

Dawniej czytałem kilkanaście powieści science-fiction, przeczytałem całe „Kroniki Diuny” Franka Herberta a obecnie czytam „Czerwie Diuny” czyli drugi tom uzupełnienia Kronik, napisany wspólnie przez Briana Herberta oraz Kevina J. Andersona. Więc można powiedzieć, że byłem fanem S-F.
Niedawno (tj. 27 lutego br.) zacząłem czytać coś z klasyki SF czyli „Spotkanie z meduzą”...

Przeczytana "okazyjnie" - dla fanów retro-fantastyki z tytułowym opowiadaniem Spotkania z meduzą.

Przeczytana "okazyjnie" - dla fanów retro-fantastyki z tytułowym opowiadaniem Spotkania z meduzą.

Clark to prawdziwy mistrz SFu. Ten zbiór opowiadań jest naprawdę rewelacyjny. Jest ich 16 z czego ostatnie, które jest zarazem tytułem zbioru po prostu fantastyczne! Z całego zbioru 2 opowiadania Wiatr od słońca i Tranzyt z ziemi są słabe, ale cała reszta miodzio. Problem z opowiadaniami jest taki, że czytając ich wiele można trafić na powtórki z rozrywki, jednak tutaj wszystkie były dla mnie swieżynkami. Zbiór jest spójny i bardzo Clarkowy w swym wydźwięku humanistycznym i naukowym, zwłaszcza Spotkanie z meduzą, te ostatnie a zarazem tytułujące zbiór. Naprawdę polecam!

Clark to prawdziwy mistrz SFu. Ten zbiór opowiadań jest naprawdę rewelacyjny. Jest ich 16 z czego ostatnie, które jest zarazem tytułem zbioru po prostu fantastyczne! Z całego zbioru 2 opowiadania Wiatr od słońca i Tranzyt z ziemi są słabe, ale cała reszta miodzio. Problem z opowiadaniami jest taki, że czytając ich wiele można trafić na powtórki z rozrywki, jednak tutaj...

Zbiór szesnastu opowiadań SF. Ułożone chronologicznie, pierwsze powstało w 1942, ostatnie (tytułowe, jedno z dłuższych) — w 1971. Raczej nie powiązane ze sobą, chociaż mogą rozgrywać się we wspólnym uniwersum. Zdarza się, że miasto, które w jednym opowiadaniu jest całkiem nowe i żywe, w innym staje się obiektem badań archeologów. W dużym skrócie — przyszłość rodzaju ludzkiego. Raz bliższa, raz dalsza. Z ciekawostek: jeden z kosmonautów nazywa się Armstrong. Tekst napisany w 1950. Jednak prorok...

No dobrze, bez przesady z tym wizjonerstwem. Niektóre rzeczy wydawały mi się naciągane i nieprawdopodobne. Gdzie się człowiek nie ruszy — napotyka życie. Na Księżycu, na Jowiszu... Wszędzie, na najbardziej skalistym i nieprzychylnym globie. A jeśli nawet życie nie wykiełkuje samo z siebie, to wspaniały biolog w kilka tygodni na Księżycu wyhoduje rośliny, które mogą przetrwać na zewnątrz. Autor nie wyjaśnia, czym one tam się żywią, skąd biorą wodę i dwutlenek węgla. IMO, życie to nie żaden imperatyw i obowiązek planety, tylko splot mnóstwa wydarzeń i warunków. Szansa jedna na cholernie wiele.

Więcej szczegółów tutaj: https://finklaczyta.blogspot.com/2020/06/spotkanie-z-meduza-zbior-opowiadan.html

Zbiór szesnastu opowiadań SF. Ułożone chronologicznie, pierwsze powstało w 1942, ostatnie (tytułowe, jedno z dłuższych) — w 1971. Raczej nie powiązane ze sobą, chociaż mogą rozgrywać się we wspólnym uniwersum. Zdarza się, że miasto, które w jednym opowiadaniu jest całkiem nowe i żywe, w innym staje się obiektem badań archeologów. W dużym skrócie — przyszłość rodzaju...

Znakomita antologia - oczywiście opowiadania prezentują różny poziom - stąd powinienem obniżyć ocenę - ale trzy opowiadania wystarczą, żeby na tę dziesiątkę u mnie uczciwie "zarobić" - mianowicie:
"Napięcie" - znakomity thriller w kosmosie. Dwójka załogantów postawiona przed prostym ale morderczym wyborem, który musi się dokonać ze względu na awarię i genialna puenta na końcu.
"Tranzyt Ziemi" - monolog człowieka skazanego na śmierć przez awarię urządzeń. Spokój monologu naukowca, który rozważa sposób popełnienia samobójstwa, ale nie zapomina o swoich obowiązkach - rewelacja.
"Spotkanie z meduzą" - tytułowe spotkanie obcych w zupełnie inny sposób niż byśmy myśleli - zaskakujący, starannie opisany. Nieomal doskonały.
Oczywiście w zbiorku nie zabrakło opowiadań trącących myszką - w szczególności "Wyprawa na Księżyc" realizowana przez trzy zgodnie działające ekipy - ZSRR, USA i Wielkiej Brytanii... - no cóż, na rząd światowy z prawdziwego zdarzenia przyjdzie jeszcze poczekać, a pragnienia co niektórych naukowców o wspólnej pracy dla dobra całej planety - no cóż, nawet tacy Pisarze jak Artur C. Clarke potrafili wpaść w pułapkę komunistycznej propagandy ( widać tego typu wtręty nawet wśród nowszej literatury - dla przykładu w "Drodze na Marsa" ZUbrin podaje możliwość wspólnej wyprawy USA/ZSRR - Rosja nazywając to metodą Sagana, ale poddając ją w wątpliwość ).Są też dobre opowiadania w stylu "Lata na Ikarze" czy "Nie będzie jutra". Warto sięgnąć po tą antologię bo jest naprawdę świetna.

Znakomita antologia - oczywiście opowiadania prezentują różny poziom - stąd powinienem obniżyć ocenę - ale trzy opowiadania wystarczą, żeby na tę dziesiątkę u mnie uczciwie "zarobić" - mianowicie:
"Napięcie" - znakomity thriller w kosmosie. Dwójka załogantów postawiona przed prostym ale morderczym wyborem, który musi się dokonać ze względu na awarię i genialna puenta na...

Nie wszystkie opowiadania na równym poziomie, ale ogólna moja ocena bardzo dobra. Jest kilka perełek.

Nie wszystkie opowiadania na równym poziomie, ale ogólna moja ocena bardzo dobra. Jest kilka perełek.

Stare dobre science-fiction. "Cały czas świata" i "Jutra nie będzie" to prawdziwe małe perełki. Antologia nie starzeje się źle jak na literaturę SF i może spodobać się nie tylko fanom klasyki.

Stare dobre science-fiction. "Cały czas świata" i "Jutra nie będzie" to prawdziwe małe perełki. Antologia nie starzeje się źle jak na literaturę SF i może spodobać się nie tylko fanom klasyki.

i "Gwiazda"

i "Gwiazda"