Bardzo ciekawa i przystępnie napisana monografia o drugim cesarzu imieniem Maksymilian. Jest on potomkiem Maksymiliana I i w książce jest nawiązanie do tej dość dobrze znanej i szanowanej przez poddanych postaci. Opisując młodość Maksymiliana II, nie można pominąć osoby jego ojca Ferdynanda, króla, a potem cesarza. Przez całą książkę przeplata się postać cesarskiego kuzyna, króla hiszpańskiego Filipa II, i mamy możliwość porównania tych dwóch jednostek, o tak różnych światopoglądach. Jeden to fanatyczny katolik, drugi natomiast to władca, który chciałby prowadzić politykę pokojową, łagodzić religijne i polityczne przeciwności.
„Maksymilian II. Zagadkowy cesarz” to książka zawierająca sporo informacji historycznych dotyczących Cesarstwa Rzymskiego w XVI w., konfliktów religijnych, współpracy cesarza z Hiszpanią, czy z Watykanem. Jest poruszona także sprawa polskiej sukcesji po śmierci Zygmunta Augusta.
Na zakończenie monografii autor przedstawia nam postać Maksymiliana II jako humanistę, opiekuna sztuki i nauki.
Podsumowując, Maksymilian II to człowiek pokoju, bezkonfliktowy, różniący się od swoich kuzynów Habsburgów. Ale nie zapominajmy, że Maksymilian II był synem Anny Jagiellonki i wnukiem króla Czech i Węgier, Władysława Jagiellończyka, zwanego królem „dobrze''. :)

Bardzo ciekawa i przystępnie napisana monografia o drugim cesarzu imieniem Maksymilian. Jest on potomkiem Maksymiliana I i w książce jest nawiązanie do tej dość dobrze znanej i szanowanej przez poddanych postaci. Opisując młodość Maksymiliana II, nie można pominąć osoby jego ojca Ferdynanda, króla, a potem cesarza. Przez całą książkę przeplata się postać cesarskiego kuzyna,...

Bardzo ciekawie napisana biografia, nieszczególnie aktywnej postaci historycznej. Autorowi udało się w interesujący sposób opisać Maksymiliana II, mimo że żył w dość spokojnych czasach dla Niemiec (krótka wojna z Turkami, krótki zatarg o koronę Rzeczpospolitej, mały bunt Grumbacha w mieście Gotha, niezbyt widowiskowa, często zakulisowa, działalność bohatera książki).

Książka wydaje się najciekawsza na początku. Autor zaskakująco surowo ocenia politykę dynastyczną Maksymiliana I (dziadka tytułowej postaci),przez którą połączył Niemcy, Węgry i Hiszpanię. To zdaniem autora na długi okres wystawiło Niemcy na niebezpieczeństwo ze strony Turcji i Francji. W dalszej części autor bardzo krytycznie odnosi się do „fanatyzmu religijnego” Karola V i Filipa II, zestawiając go ze sprzyjaniem protestantom (lub co najmniej ich tolerowaniem) przez Maksymiliana II co pozwala czytelnikowi zauważyć z jakich pozycji Viktor Bibl będzie opisywał historię. Warte uwagi są opisy sporów między Ferdynandem I, a Karolem V i jego synem Filipem II o dziedzictwo niemieckie. Sprzeciwy Austrii wobec polityki dynastycznej Hiszpanii (krytyka ślubu Filipa II z Marią Tudor, potem rywalizacja o rękę Elżbiety, próby uzyskania wpływu na Niderlandy) oraz wszelkie próby uniezależnienia się od wpływów bogatszego krewnego i papieża na sprawy niemieckie (w tym religijne). Przy słabości i rozdrobnieniu Niemiec, odcięcie się od protekcji Habsburgów hiszpańskich nie do końca się udało – do elekcji cesarskiej Maksymilian II zdawał się zbawcą sprawy protestanckiej i wolności religijnej Niemiec. Dla autora zaś szansą na wzmocnienie cesarstwa. Po osiągnięciu władzy, bohater książki, wpada w tryby ścierania się interesów w Rzeszy (bojowy elektor – palatyn reński, konserwatywna Saksonia, katolicy, wpływy papieskie i hiszpańskie). Zdaniem autora wielką zasługą Maksymiliana II było uniknięcie wojen religijnych, odizolowanie się od wojny hiszpańsko-holenderskiej czy wojen religijnych we Francji). Długofalowo Maksymilian II jednak moim zdaniem niewiele osiągnął. Jego generał Schwendi już wtedy przestrzegał, że brak wspólnej, silnej armii niemieckiej, powoduje, że poszczególni władcy niemieccy wyprzedają swoich rekrutów-najemników wszelkim sąsiadom. Przewidywał, że kiedyś ich służba dla ościennych mocarstw skończy się interwencją przeciwko cesarzowi (przynajmniej I poł. XVII wieku potwierdzała obawy Schwendiego). W tym najbardziej istotnym aspekcie – zwiększenia bezpieczeństwa i/lub zgody w Rzeszy - cesarz nie zapewnił (choć czy w tamtym czasie naciskany przez dwa stronnictwa religijne było to w ogóle wykonalne). „Logika wojen XVII i XVIII wieku” wkrótce „zadziałała” przeciwko słabszym demograficznie, ekonomicznie, mniej scentralizowanym i zmilitaryzowanym władcom i państwom.

Książka została wydana w 1929 roku, więc na optykę autora pewnie silny wpływ miała nie tylko jego wiedza o XVII, XVIII czy XIX wieku, ale też niedawno zakończona I wojna światowa (w tym upadek państwa Habsburgów).

Bardzo ciekawie napisana biografia, nieszczególnie aktywnej postaci historycznej. Autorowi udało się w interesujący sposób opisać Maksymiliana II, mimo że żył w dość spokojnych czasach dla Niemiec (krótka wojna z Turkami, krótki zatarg o koronę Rzeczpospolitej, mały bunt Grumbacha w mieście Gotha, niezbyt widowiskowa, często zakulisowa, działalność bohatera książki)....

Książki historyczne, a zwłaszcza biografie możnych tego świata trudno oceniać pod względem zgodności faktów ze stanem prawdziwym. Postaci szczególnie znane zazwyczaj "obrastają" legendą już za życie i trudno właściwie ocenić co jest prawdą.

Taką postacią był Maksymilian II cesarz, król Czech, Węgier i Chorwacji. Całe swoje życie zmagał się z przeciwnościami losu, a jednocześnie sam miał problem z tym, jaka wiara najbardziej przysłuży się jego rządom. Protestantyzm, a może jednak katolicyzm? Wojna z Turkami, zmaganie się z problemami natury religijnej, ubieganie się o tron polski, który przypadł w końcu Batoremu i o wiele więcej.

Podsumowując całkiem interesująca lektura, która powinna zaciekawić nie tylko pasjonatów historią, ale i czytelników którzy po prostu poszerzają swoją wiedzą. Albo lubią wiedzieć więcej. Tak że polecam.

Książki historyczne, a zwłaszcza biografie możnych tego świata trudno oceniać pod względem zgodności faktów ze stanem prawdziwym. Postaci szczególnie znane zazwyczaj "obrastają" legendą już za życie i trudno właściwie ocenić co jest prawdą.

Taką postacią był Maksymilian II cesarz, król Czech, Węgier i Chorwacji. Całe swoje życie zmagał się z przeciwnościami losu, a...