Opinia jest w dużej mierze porównaniem do filmu. Zawiera też spojlery.

Bardzo zawiodłam się na filmie. Miałam nadzieję, że książka wyjaśni mi koniec filmu, co Ty i Mae ujawnili. Niestety… Książka a film to dwie różne rzeczy. Właściwie dziś doceniam pracę scenarzystów, że chociaż starali się wykorzystać pomysł zawarty w książce, ale i jednocześnie go udoskonalić. Oczywiście nie przedstawili wszystkich pomysłów autora i firmy The Circle, ale właściwie wyszło to filmowi na dobre. Wiecie, utopia, utopią, ale zbudowanie statku, by jeden z Mędrców (czyli założycieli firmy) mógł zbadać Rów Mariański i co więcej przywiózł stamtąd zwierzęta? Wymyślenie PastPerfect, by móc odszukać przodków wiele pokoleń wstecz, ba, wiele stuleci wstecz? I że udało się to osiągnąć, dowiedzieć się tak wiele o jednej rodzinie? Autor trochę zapędził się w swoich utopijnych pomysłach. Prawdę mówiąc wolę filmową historię.

Mae. Główna bohaterka, której oczami poznajemy firmę. W opinii o filmie na moim blogu pisałam, że po wypadku nie byłam w stanie jej zrozumieć. Nie wiedziałam, czy ona wierzy Mędrcom, czy tylko udaje, żeby zdemaskować firmę. Miałam nadzieję, że książka pomoże mi ją zrozumieć… Niestety nie pomogła. Znaczy się, w książce wiemy doskonale, po której stronie Mae stoi. To jest oczywiste, jasne, bo widzimy jak bardzo jest zaślepiona, zachwycona tym światem, wiele razy myślałam o niej: co za krótkowzroczna idiotka. Tam od początku do końca jest jasne, że ona uważa firmę za świętość i kiedy Ty próbuje jej otworzyć oczy, co ona robi? Udaje, że mu wierzy, że jest tak, jak on twierdzi, po czym leci do pozostałych Mędrców i mówi im, że Ty chce udaremnić „Domknięcie Kręgu”. Skutki jej zachowania zostały opisane w… dwóch zdaniach. Koniec książki. Najbardziej wstrząsające jest to, że nawet to, co się stało z Anne, przyjaciółką Mae, nie otwiera jej oczu, wręcz przeciwnie, wpada na kolejny, absurdalny, utopijny pomysł. Jestem wdzięczna twórcom filmu, że starali się wykreować mądrzejszą Mae. Na początku były podobnie naiwne, ale filmowej Mae po wypadku wyraźnie otwierały się oczy. Chociaż jak pisałam, trudno w tych scenach zrozumieć, co ona naprawdę myśli, to na końcu mamy 100% pewność, że dziewczynie otworzyły się oczy.

Chyba nie ma sensu pisać więcej o tej książce. Tu mamy dodatkowego bohatera Francisa, który był irytujący. Cieszę się, że nie było go w filmie. Mercer został też tak przedstawiony… że nie dało się polubić książkowej wersji. Jasne, chłopak był mądry, wiedział, do czego doprowadza firma Mae, ale filmowego Mercera lubiłam dużo bardziej.

Pomysł na książkę był świetny. Szkoda, że główna bohaterka była tak irytująca i ślepa (choć to ostatnie można jej wybaczyć – podejrzewam, że duża część ludzkości korzystająca z social media również byłaby tak ślepa), właściwie większość bohaterów była antypatyczna. Twórcy filmu starali się wycisnąć więcej z tej książki: Udało im się sprawić, że film jest znacznie lepszy od książki. Szkoda, że nie potrafili w pełni wykorzystać jej potencjału i nie wyjaśnili zakończenia. Jednak z „dwojga złego”, wybierzcie film. Oczywiście jak kiedyś będzie w TV… Dziś oceniam książkę na 4/10

Opinia jest w dużej mierze porównaniem do filmu. Zawiera też spojlery.

Bardzo zawiodłam się na filmie. Miałam nadzieję, że książka wyjaśni mi koniec filmu, co Ty i Mae ujawnili. Niestety… Książka a film to dwie różne rzeczy. Właściwie dziś doceniam pracę scenarzystów, że chociaż starali się wykorzystać pomysł zawarty w książce, ale i jednocześnie go udoskonalić. Oczywiście...