Z twórczością Pani Kasi Michalak jest tak, że albo się ją kocha albo nienawidzi. Do tej pory słyszałam same skrajne opinie na temat powieści tej autorki, a samej jakoś nie po drodze mi było do obyczajówek wychodzących spod pióra Pani Kasi. Szczerze? Nie przepadam za tym gatunkiem, bo wydaje mi się taki trochę nijaki, ale doskonale rozumiem, że może się to podobać. Leśna trylogia to najnowsza seria w której skład wchodzi Leśna Polana, Czerwień jarzębin i Błękitne sny, które swoją premierę będą miały dopiero w wakacje. Chcecie wiedzieć, co sądzę o dwóch pierwszych tomach tej serii? Zapraszam na moją opinię.

Z lekturą Leśnej polany nieco zwlekałam, gdyż bałam się, że potem będę musiała czekać na kolejną część, a bardzo tego nie lubię. Dlatego też, gdy otrzymałam przesyłkę z Czerwienią jarzębin, to od razu wzięłam się za lekturę obu części i wiecie co? Teraz żałuję jeszcze bardziej, bo zakończenie drugiego tomu pozostawiło mnie w zawieszeniu i kompletnie nie wiem, co wydarzy się w Błękitnych snach.



Historia opowiada o trzech przyjaciółkach i braciach, którzy naznaczeni są piętnem przeszłości. Kobiety poznały się podczas leczenia psychiatrycznego, by poradzić sobie z tym, co spotkało je w życiu, a mężczyźni to przyrodni bracia, których ojczym sadysta nigdy nie oszczędzał. Los sprawia, że drogi tej szóstki zostają splecione i wydawać by się mogło, że marzenia i miłość mają tak ogromną moc, że wszystko już będzie dobrze. Niestety, w tym przypadku tak nie jest i nie wiem, jak wygląda to w poprzednich powieściach tej autorki, ale tutaj mamy dużo sensacji, wiele brutalnych wręcz scen, mnóstwo dramatu i emocji od których aż puchnie głowa. I przyznaję szczerze, że całkiem mi się to podobało.

Jestem zaskoczona tym, że seria z tak pięknymi, delikatnymi i subtelnymi okładkami skrywa w sobie tyle zła. Wszystko jest tutaj intensywne, mocne, ale w tym wszystkim znalazło się także miejsce na romantyzm, miłość, prawdziwą przyjaźń i jestem przekonana, że fanki literatury kobiecej na pewno znajdę w tych powieściach coś dla siebie. Bądź co bądź, Pani Kasia pisze dla kobiet, a wiele czytelniczek mimo że wydarzenia w książce wydają się być chwilami dość nieprawdopodobne, to utożsamiają się z bohaterami Leśnej trylogii. Życie przecież nie jest usłane różami, a lektura tej serii jest naprawdę lekka i przyjemna.



Specyficzny styl Pani Kasi sprawia, że z przyjemnością pochłaniałam kolejne strony i choć niektóre opisy i metafory były chwilami dla mnie dziwne, nieco niezrozumiałe, a sploty wydarzeń bardzo nieprawdopodobne, to całość wypadła naprawdę nieźle. Autor ma ten komfort, że to on kreuje świat jaki chce przedstawić czytelnikowi i choć nie każdemu może się to podobać, to Pani Kasia Michalak jest jedną z tych autorek, która ma ogromną rzeszę fanek i ja osobiście bardzo ją podziwiam i szanuję za to co robi.

Spędziłam naprawdę miłe chwile z dwoma tomami Leśnej trylogii i z przyjemnością przeczytam ostatnią część,bo ogromnie ciekawa jestem tego, jak zakończy się historia Gabrysi, Majki, Julii oraz Wiktora, Marcina i Patryka. Kibicuję im z całych sił i liczę na to, że po tylu huraganach, burzach z piorunami i licznych dramatach odnajdą szczęścia w swojej Leśnej Polanie.

Serdecznie polecam!

Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu Znak.
Link do recenzji
http://kobiecerecenzje365.blogspot.com/2017/05/lesna-polana-czerwien-jarzebin.html

Z twórczością Pani Kasi Michalak jest tak, że albo się ją kocha albo nienawidzi. Do tej pory słyszałam same skrajne opinie na temat powieści tej autorki, a samej jakoś nie po drodze mi było do obyczajówek wychodzących spod pióra Pani Kasi. Szczerze? Nie przepadam za tym gatunkiem, bo wydaje mi się taki trochę nijaki, ale doskonale rozumiem, że może się to podobać. Leśna...