Trylogię przeczytałam już kilka lat temu. Eston był moim ulubionym bohaterem, pamiętam że lubiłam jego poczucie humoru i jego relację z Ellą. Kiedy dowiedziałam się że kontynuacja serii skupi się właśnie na nim nie mogłam się doczekać aż się ukarze. Sięgam po nią dopiero teraz i jestem bardzo zawiedziona. Easton jest nijaki, tylko pije i użala się nad sobą. Postać Hartley to dramat, w ogóle nie ma charakteru, zupełnie bezbarwna.

Trylogię przeczytałam już kilka lat temu. Eston był moim ulubionym bohaterem, pamiętam że lubiłam jego poczucie humoru i jego relację z Ellą. Kiedy dowiedziałam się że kontynuacja serii skupi się właśnie na nim nie mogłam się doczekać aż się ukarze. Sięgam po nią dopiero teraz i jestem bardzo zawiedziona. Easton jest nijaki, tylko pije i użala się nad sobą. Postać Hartley...

Przyznaję, że po pierwszych trzech tomach moje oczekiwania były wysokie i... przez większość czasu byłam jednak rozczarowana. Pierwotna trylogia była popaprana, to było złe w taki wciągający sposób. A tutaj... to było takie aż za grzeczne, nijakie i w sumie pomijając końcówkę, która była naprawdę mocna (no kto widział tak książki kończyć?!) to niestety dużo nie ma do zaoferowania.

Easton był mega ciekawy jako postać drugoplanowa, ale gdy wychodzi na prowadzenie traci cały swój urok. Rozumiem, dlaczego jest przedstawiony w taki a nie inny sposaób, ale zabrakło jakiejś iskry, tego wszystkiego, co przykuwało uwagę jak w poprzednich tomach. To wszystko po prostu jest i nic poza tym. Jest nijakie, bo momentami kompletnie się wyłączałam podczas słuchania (bez szkody dla znajomości fabuły) i główne postacie jestem w stanie podsumować w dwóch słowach. Przykro...

Przyznaję, że po pierwszych trzech tomach moje oczekiwania były wysokie i... przez większość czasu byłam jednak rozczarowana. Pierwotna trylogia była popaprana, to było złe w taki wciągający sposób. A tutaj... to było takie aż za grzeczne, nijakie i w sumie pomijając końcówkę, która była naprawdę mocna (no kto widział tak książki kończyć?!) to niestety dużo nie ma do...

Dlaczego tego nie wydali w Polsce?

Easton Royal od początku „Papierowej Księżniczki” był jednym z moich ulubionych bohaterów. Dlatego kiedy tylko zobaczyłam, że kontynuacja serii o Royalach jest o nim, od razu sięgnęłam po „Fallen Heir”. I szczerze mówiąc w żaden sposób się nie zawiodłam, a nawet ta część podobała mi się bardziej od poprzednich.
Easton Royal nie ma łatwego życia. Jako „środkowe” dziecko nie może znaleźć sobie miejsca wśród pozostałych braci. Toczy walkę z uzależnieniami, obwinia się za śmierć mamy jednocześnie chowając się za maską wyrachowanego luzaka, który nie potrzebuje nikogo i niczego oprócz dobrej zabawy. Aż w końcu poznaje Hartley Wright, która swoją tajemniczością i niedostępnością wcale niczego nie ułatwia, a oboje jedynie sprawiają sobie same problemy. Czy taka relacja ma w ogóle jakiś sens?

Ta książka co chwilę wywoływała we mnie inne emocje – śmiech, łzy, złość. Jak można kończyć coś w takim momencie? Po przeczytaniu ostatniej strony od razu sięgnęłam po następny tom. Relacja Eastona i Hartley rozwijała się bardzo powoli przez co wydawała się bardziej realna. Przewijały się tu również postacie z poprzednich książek – szczególnie polubiłam jeszcze bardziej Ellę, bliźniaków i Pasha.

Jak dla mnie jest to bardzo dobra kontynuacja, jak i ogólnie cała seria. Nie sądziłam, że czytanie jej tak bardzo sprawi mi przyjemność, a bohaterowie utkwią w mojej pamięci. Podsumowując jednym zdaniem – seria o życiu, dla relaksu i refleksji.

Dlaczego tego nie wydali w Polsce?

Easton Royal od początku „Papierowej Księżniczki” był jednym z moich ulubionych bohaterów. Dlatego kiedy tylko zobaczyłam, że kontynuacja serii o Royalach jest o nim, od razu sięgnęłam po „Fallen Heir”. I szczerze mówiąc w żaden sposób się nie zawiodłam, a nawet ta część podobała mi się bardziej od poprzednich.
Easton Royal nie ma...

No nieee... Jak można kończyć książkę w takim momencie? Jako że jestem fanką serii The Royals muszę przyznać że Pani E. Watt tym razem się nie postarała. Chemia pomiędzy bohaterami taka sobie,i gdzie ta zmiana w zachowaniu Eastona? Pominąwszy wszystkie niedociągnięcia, czyta się bardzo ciekawie i płynnie, ale niestety na najciekawsze musimy poczekać i przeczytać w kolejnym tomie.

No nieee... Jak można kończyć książkę w takim momencie? Jako że jestem fanką serii The Royals muszę przyznać że Pani E. Watt tym razem się nie postarała. Chemia pomiędzy bohaterami taka sobie,i gdzie ta zmiana w zachowaniu Eastona? Pominąwszy wszystkie niedociągnięcia, czyta się bardzo ciekawie i płynnie, ale niestety na najciekawsze musimy poczekać i przeczytać w kolejnym...

Długo i z niecierpliwością na tę część czekałam, a kiedy już się doczekałam i zaczęłam czytać to mój zapał powoli gasł. Połowa książki jest tak naprawdę o niczym, Easton albo pije, albo wdaje się w bójki, no i jeszcze rozmyśla nad przeszłością. A wątek romantyczny ?? On po prostu sobie .. był i nie wzbudził u mnie ani pozytywnych ani negatywnych emocji. Czyta się szybko, co jest zasługą stylu autorek, no i zakończenie daje nadzieje na lepszą kontynuację. Można przeczytać jako wstęp do mam nadzieję lepszej kontynuacji.

Długo i z niecierpliwością na tę część czekałam, a kiedy już się doczekałam i zaczęłam czytać to mój zapał powoli gasł. Połowa książki jest tak naprawdę o niczym, Easton albo pije, albo wdaje się w bójki, no i jeszcze rozmyśla nad przeszłością. A wątek romantyczny ?? On po prostu sobie .. był i nie wzbudził u mnie ani pozytywnych ani negatywnych emocji. Czyta się szybko, co...

To było takie SŁABE.

Jest mi odrobinę przykro to pisać, bo widzę, że jestem na razie pierwszą osobą oceniającą tę powieść na LC i wiem, że moja opinia może zniechęcić czytelników. Tym bardziej mi przykro, bo trzy pierwsze części tej serii - pisane z punktu widzenia Elli - to moje prawdziwe guilty pleasure. Niby wiem, że "Paper Princess" i jej kontynuacje mają swoje wady i to takie niezbyt wyjątkowe New Adult, ale jednak świetnie się bawiłam podczas ich czytania. Naprawdę wciągnęłam się w rozterki bohaterów i polubiłam Ellę. Natomiast teraz autorki zdecydowały - za namową fanów - poświęcić dwie następne części Estonowi, jednemu z braci Royals i... no właśnie. Klops. Easton jest świetną postacią drugoplanową, naprawdę. Niestety, kiedy nadszedł czas poprowadzenia akcji i przejęcia narracji, wszystko jest w "Fallen Heir" takie... nudne. Ella miała ten charakter, ikrę, które autorki potrafiły przynieść też na jej narrację, dzięki czemu odbiór opisywanych wydarzeń był ciekawszy. Easton natomiast ma swoje demony; jest skomplikowaną postacią, ale jednak autorkom nie udało się tak dobrze oddać, jak przy Elli.

No i jest jeszcze Harper. Harper przez większość książki jest bohaterką bardzo tajemniczą, a przez to też nieciekawą. O ile w "Paper Princess" narratorką była jedynie Ella, to jednak nie mogłabym powiedzieć, że Reed na tym cokolwiek stracił. Autorki potrafiły coś z niego wydobyć i przekazać na tyle dobry sposób, że później, kiedy Reed był współ-narratorem kolejnych dwóch części, była to zmiana bardzo płynna i w sumie niezauważalna. Harper natomiast chyba miała być przede wszystkim zagadką, ale autorkom udało się tak niezgrabnie zarysować jej postać, że nawet jak poznajemy już te jej wielkie sekrety z przeszłości, to jedyny komentarz, jaki ciśnie się na usta to: "Eh, no dobra, i co z tego?". Już nawet nie wspominając, że Easton i Harper wydają mi się takim niedobranym duetem... nie ma pomiędzy nimi żadnej chemii. Żadnej.

Przeszłam przez "Fallen Heir" jak burza, niczego z tego nie wynosząc, nawet kilku godzin dobrej zabawy z czytania czegoś niewymagającego, ale jednak przyjemnego. Przykro mi to pisać, ale nawet dramatyczna końcówka nie zrobiła na mnie wrażenia. To po prostu nie to samo. Autorki zapowiedziały, że będzie jeszcze jedna książka o Eastonie i Harper, a potem może o bliźniakach i znowu o Elli i Reedzie. Cóż, pozostaje czekać i mieć nadzieję.

To było takie SŁABE.

Jest mi odrobinę przykro to pisać, bo widzę, że jestem na razie pierwszą osobą oceniającą tę powieść na LC i wiem, że moja opinia może zniechęcić czytelników. Tym bardziej mi przykro, bo trzy pierwsze części tej serii - pisane z punktu widzenia Elli - to moje prawdziwe guilty pleasure. Niby wiem, że "Paper Princess" i jej kontynuacje mają swoje wady i...