Nie różniło się to znacząco w odbiorze od pierwszej części. Przedłużająca się drama i dziwne przemyślenia - ok, typowe w takich seriach więc nie ma co się dodatkowo przyczepiać. Koniec jednak jest tak nieprawdopodobny że mnie aż zszokowało że można zrobić coś takiego i chcieć być szanowanymi autorkami xD Zwrot o 180 stopni w coś zupełnie innego.

Nie różniło się to znacząco w odbiorze od pierwszej części. Przedłużająca się drama i dziwne przemyślenia - ok, typowe w takich seriach więc nie ma co się dodatkowo przyczepiać. Koniec jednak jest tak nieprawdopodobny że mnie aż zszokowało że można zrobić coś takiego i chcieć być szanowanymi autorkami xD Zwrot o 180 stopni w coś zupełnie innego.

I znów nie wiem co sądzę o tej książce. Chwilami akcja toczyła się szybko, chwilami wlokła a jeszcze kiedy indziej wiele scen moim zdaniem było tylko przeciaganiem historii żeby dobić odpowiedniej ilości stron, plus niekonczoce się opisy zajefajnej klaty Reeda - w razie jakby ktoś nie załapał poprzednich 50razy.

Na koniec jednak zostaje nam zrzucona na głowę bomba która sprawia że pierwsze co robisz to biegniesz po kolejny tom.

I znów nie wiem co sądzę o tej książce. Chwilami akcja toczyła się szybko, chwilami wlokła a jeszcze kiedy indziej wiele scen moim zdaniem było tylko przeciaganiem historii żeby dobić odpowiedniej ilości stron, plus niekonczoce się opisy zajefajnej klaty Reeda - w razie jakby ktoś nie załapał poprzednich 50razy.

Na koniec jednak zostaje nam zrzucona na głowę bomba która...

O ile pierwsza część trylogii była w miarę, nie mogę powiedzieć tego o "Przeklętym księciu". W tej części autorki to już popłynęły. Chorych akcji jest znacznie, znacznie więcej, ale to mnie niespecjalnie zdziwiło - sygnalizowały to już w "Papierowej księżniczce".
Najbardziej nudziła i wnerwiała mnie ciągnąca się przez pół książki drama Reeda i Elli. Fakt, powinna zostać umiejscowiona, ale żeby poświęcać jej tyle kartek? Można było to skrócić co najmniej o połowę.
Perspektywa Reeda nieco rozjaśnia, czym kierował się bohater, tłumaczy jego motywację już od pierwszych stron książki, jednak powoduje, że ten bohater stracił swój pazur. Jedyne, czym pozytywnie mnie zaskoczył, to jego zawziętość. Jego starania o odzyskanie Elli łapały za serducho.
Godna zapamiętania z tej części była konfrontacja Elli i Jordan. To naprawdę było coś. Naprawdę byłam zadowolona z tego, jak Ella się z nią rozprawiła. To było tak wyczekiwane i satysfakcjonujące, jak spektakularna śmierć Joffreya w Grze o tron. Jordan sama się o to prosiła i nareszcie znalazł się ktoś, kto pokazał jej, gdzie jej miejsce.
Pod koniec książki postać Calluma nabiera nowych barw. To człowiek, który był lekceważony przez swoich synów i przez Ellę również. Wszyscy sądzili, że nie wiedział, co działo się w domu Royalów, tymczasem okazało się, że nie tylko był wszystkiego świadomy, ale też podjął stosowne kroki, by chronić swoich synów i Ellę. Szkoda, że scen tego typu nie było więcej. Nadal nie mogę oprzeć się wrażeniu, że intrygi były wplatane na siłę i stanowiły tło fabuły, które przyćmiewał opis życia codziennego i szkolnego plus rozterki Elli i Reeda.
Nawet mimo plot twistu z końcówki książki jakoś nie mogę się przemóc, by sięgnąć po ostatni tom trylogii.

O ile pierwsza część trylogii była w miarę, nie mogę powiedzieć tego o "Przeklętym księciu". W tej części autorki to już popłynęły. Chorych akcji jest znacznie, znacznie więcej, ale to mnie niespecjalnie zdziwiło - sygnalizowały to już w "Papierowej księżniczce".
Najbardziej nudziła i wnerwiała mnie ciągnąca się przez pół książki drama Reeda i Elli. Fakt, powinna zostać...

O mój boże, to było złe. Pierwsza połowa była stosunkowo nudna, potem zrobiło się mega dziwnie, aż zaczęłam podziwiać fantazję autorek. A potem przychodzi zakończenie i mam takie: chcę kolejny tom na już. Kurde, aż mnie samej jest sobie szkoda, serio.

O mój boże, to było złe. Pierwsza połowa była stosunkowo nudna, potem zrobiło się mega dziwnie, aż zaczęłam podziwiać fantazję autorek. A potem przychodzi zakończenie i mam takie: chcę kolejny tom na już. Kurde, aż mnie samej jest sobie szkoda, serio.

Książka lepsza niż pierwsza część! Było co prawda pare dłużyzn, ale każdą z nich rekompensowała postać Eastona, która została najciekawiej zarysowana przez autorkę. Trzymająca w napięciu fabuła, nieprzewidywalne zwroty akcji i fantastyczny koniec nakazujący wręcz przystąpienie do kolejnej części. Na pewno będę kontynuować!!!

Książka lepsza niż pierwsza część! Było co prawda pare dłużyzn, ale każdą z nich rekompensowała postać Eastona, która została najciekawiej zarysowana przez autorkę. Trzymająca w napięciu fabuła, nieprzewidywalne zwroty akcji i fantastyczny koniec nakazujący wręcz przystąpienie do kolejnej części. Na pewno będę kontynuować!!!

Przemęczam się bo szkoda kasy mi I czytam

Przemęczam się bo szkoda kasy mi I czytam

Kolejna część za mną i znowu zakończyła się tak, że od razu mam ochotę sięgnąć po ostatni tom.

Kolejna część za mną i znowu zakończyła się tak, że od razu mam ochotę sięgnąć po ostatni tom.

Autorki i tym razem mnie nie zawiodły.
Tą część, jak i pierwszą czytało mi się świetnie, wciągnęła mnie jeszcze zanim na dobre się zaczęła (już przy zakończeniu pierwszego tomu podejrzewałam, że tak będzie ;p). Chciałabym coś powiedzieć o fabule, ale to byłby taki spojler, że sama bym sobie nie wybaczyła, że to zrobiłam. Powiem jedynie, że relacja Elli i Reeda pokomplikowała się, ba! ona została zniszczona, znowu pojawiła się nienawiść, ale i złamane serca, przez co wszystko było skomplikowane jak jeszcze nigdy wcześniej. Nie tylko życie naszej dwójki głównych bohaterów się skomplikowało, bo życie całej rodziny Royalów pokomplikowało się po raz drugi.
Zakończenie nie wryło mnie w siedzenie - wykopało mnie z niego, żeby od razu pochwycić trzecią część serii w swoje łapska. Po takiej książce to ja się nie spodziewałam takiego zakończenia :| I to było genialne! Tym po raz kolejny autorki mnie kupiły swoim stylem :D chciałoby się tylko więcej i więcej.

Autorki i tym razem mnie nie zawiodły.
Tą część, jak i pierwszą czytało mi się świetnie, wciągnęła mnie jeszcze zanim na dobre się zaczęła (już przy zakończeniu pierwszego tomu podejrzewałam, że tak będzie ;p). Chciałabym coś powiedzieć o fabule, ale to byłby taki spojler, że sama bym sobie nie wybaczyła, że to zrobiłam. Powiem jedynie, że relacja Elli i Reeda...

Erin Watt ponownie zaskakuje nas dobrą pozycją. Przeklęty książę jest drugim tomem Królewska. Ponowne przedstawia historię rodziny Royal.
Reed był księciem, władał swoim królestwem aż pojawiła się Ella, jego przyszywana siostra. Którą zniszczył. Jednak to on nie może się pozbierać po jej odejściu. Ella ucieka z pałacu rodziny Royal o wszyscy wiedzą czyja jest to wina, to Reed był jej księciem z koszmaru, a teraz nie jest w stanie jej znaleźć. Reed jest złym chłopakiem do szpiku kości, który w końcu poznał kogoś dla kogo postanowił się zmienić. Jednak karma zawsze wraca, a Ella nakrywa w łóżku Reeda jego przyszłą teściową. I oczywiście swoje tłumaczenia musi zacząć od pogrążenia się jeszcze bardziej. Ella załamana i rozbita przez Reeda postanawia porzucić nową rodzinę. Reed nie dosyć ze stracił dziewczynę może do tego być też ojcem. Książę którego cały świat się zawalił, przeklęty książę którego teraz ktoś inny szantażuje.
Kolejna wspaniała część o miłości, która potrafi wybaczyć. Jednak droga do tego wybaczenia czasami jest bardzo długa.

Erin Watt ponownie zaskakuje nas dobrą pozycją. Przeklęty książę jest drugim tomem Królewska. Ponowne przedstawia historię rodziny Royal.
Reed był księciem, władał swoim królestwem aż pojawiła się Ella, jego przyszywana siostra. Którą zniszczył. Jednak to on nie może się pozbierać po jej odejściu. Ella ucieka z pałacu rodziny Royal o wszyscy wiedzą czyja jest to wina, to...

Trochę mnie ta część rozczarowała, tak chyba dość często się dzieje w przypadku dobrej, pierwszej części. Mamy za wysokie wymagania, chcemy więcej, lepiej a niestety często jest już tylko gorzej....
Za dużo jest tu przemocy, seks opisywany i traktowany jest jak maraton - kto szybciej, więcej, dłużej... Nastolatkowie są bezkarni i zidiociali.... To wszystko takie amerykańskie... Tylko czy na pewno? Czy w naszych szkołach nie dochodzi do przemocy, upokorzeń, wyzyskiwania słabszych, biedniejszych, mniej znaczących? Czy dzieciaki nie nagrywają się a potem wysyłają w neta upokarzające filmiki? Może ta książka jest przerysowana, ale z całą pewnością odnosi się do wielu sytuacji w naszych realiach.

Trochę mnie ta część rozczarowała, tak chyba dość często się dzieje w przypadku dobrej, pierwszej części. Mamy za wysokie wymagania, chcemy więcej, lepiej a niestety często jest już tylko gorzej....
Za dużo jest tu przemocy, seks opisywany i traktowany jest jak maraton - kto szybciej, więcej, dłużej... Nastolatkowie są bezkarni i zidiociali.... To wszystko takie...