Jedno spojrzenie czy jeden eksperyment nie wyjaśnia tajników świata, a co dopiero wszechświata. Czasami trzeba doświadczeń kilku pokoleń, a nawet eksperymentów prowadzonych przez całą ludzkość, aby opisać to, czego jesteśmy niewielką cząstką. Poznawanie wymaga ciągłej otwartości umysłu, gotowości na doświadczenia i chęci stawiania sobie pytań, przecierania nieznanych szlaków, odwagi i zaangażowania. Monika Bliska to bohaterka świadoma tego, że aby wyjaśnić różne rzeczy trzeba spojrzeć na nie z szerszej lub innej niż do tej pory perspektywy, otworzyć serce, umysł, duszę i wszystkie zmysły. „Dalekie podróże z Bliską” to opowieść o uczeniu się innego spojrzenia na świat, otoczenia, siebie, bliskich, nowym odkrywaniu znanych jej miejsc, wchodzeniu w nieznane w regiony własnej osobowości, poszerzaniu kręgu znajomości, zawodowym oraz osobistym ewoluowaniu. Zwykle tak bardzo skupiamy się na rozwoju zawodowym, że zapominamy o kształtowaniu i pracy nad naszą prywatną osobowością.
W „Śladzie przeznaczenia” bohaterka żyła w pośpiechu przerywanym momentami refleksji wywołanych rozmowami z bliskimi osobami. Czytelnik w tej książce poznał kobietę dojrzałą, silną, pracowitą i bardzo energiczną, ale wchodzącą w kolejny etap swojego życia: od zabiegania do refleksji, od ponowoczesnego korzystania z dóbr i powierzchownych znajomości do trwalszych więzi. Drugi tom jej przygód jest całkowicie inny nie tylko dlatego, że proza przeplata się tu z poezją, ale też i sama bohaterka coraz bardziej idzie w stronę duchowości, poznawaniem siebie, refleksji nad światem. To sprawia, że z większą uwagą zatrzymuje się też przy napotkanych ludziach pokonujących wielkie trudności, jakimi są różnego rodzaju niepełnosprawności. Jej świat przestaje się toczyć wokół pracy, a skupia się na niej oraz jej bliskich. Wszystko zaczyna się od poznania Pawła pomagającego doświadczyć Monice Bliskiej regresji, pozwalającej odkryć jej zapomniane przez nią fakty z życia własnej duszy. Wierząca w reinkarnację katoliczka czuje, że sam katolicyzm nie do końca wyjaśnia to, co ona odczuwa i doświadcza. Próbuje wyjaśnić swoje lęki, potrzeby i otwiera się na podróże do zakamarków swojej duchowej pamięci. Dzięki seansom pisarka porusza ważny temat dyskryminacji kobiet, wykluczenia społecznego, prześladowań rasowych, alkoholizmu, gwałtu małżeńskiego, przemocy w rodzinie. Podróż w głąb siebie pozwala Monice lepiej zrozumieć siebie.
Innym, ważnym doświadczeniem jest wycieczka z niewidomą Teresą, która w czasie tracenia wzroku uczyła się samodzielnego funkcjonowania i wychowania dzieci. Samotne rodzicielstwo, poczucie konieczności zadbania o siebie oraz najbliższych zmotywowały ją do niezwykłej walki. Niepełnosprawna kobieta pokazuje Monice oraz jej bliskim odmienny sposób patrzenia na świat, intensywniejszego cieszenia się z małych rzeczy, uczy pomagania osobom niepełnosprawnym. Dzięki tej przyjaciółce główna bohaterka na nowo odkrywa nie tylko Lublin, rodzinne okolice, ale i własny ogród.
O ile we wcześniejszych książkach Agnieszka Monika Polak wyprawiała się w przeszłość sięgającą młodości jej babci tu pozwala sobie na dalsze podróże pomagające pokazać jak bardzo zmieniła się sytuacja kobiet w dawnych wiekach i niesamowitą mieszankę światopoglądową we współczesnym świecie. Obok restauracji, zabytków, kramów natkniemy się na egzotyczną grupę uzdrowicieli. Lublin w takiej odsłonie staje się miejscem egzotycznym, kuszącym i niemal nierealnym, a jednak dostępnym na wyciągnięcie ręki.
Świat Moniki to tygiel różnych osobowości. Razem z bohaterką spotykamy ludzi nie tylko o różnych zainteresowaniach i doświadczeniach, ale też odmiennych sposobach patrzenia na otoczenie, ludzi, problemu. Agnieszka Monika Polak przez pokazania nam życia swoich bohaterów uzmysławia nam jak bardzo zależy ono od naszych ciągłych wyborów, mniej lub bardziej trafnych decyzji oraz nastawienia do ludzi.
Wszystkie książki Agnieszki Moniki Polak łączy ciągłe otwieranie się bohaterów na napotkane osoby, odmienne doznania. Typowe dla jej powieści są sylwetki silnych kobiet otaczających Monikę Bliską, ale też przechodnie czasami nieradzący sobie z własnymi uczuciami, poglądami oraz przekonaniami. Jedną z takich osób spotyka niewidoma Teresa, której mieszkająca niedaleko niej kobieta nie lubi przez jej demonstrowanie (za pomocą doskonale dobranych ubrań), że niepełnosprawna kobieta nie musi być zaniedbana i zależna od innych. Konfrontacja dwóch światów pomaga pokazać jak bardzo nie radzimy sobie ze światem, jak bardzo nie potrafimy go zaakceptować, jak bardzo niszczy naszą strefę komfortu, kiedy odbiega on od naszych przekonań.
Książka powinna spodobać się wszystkim, którzy lubią opowieści o osobach zmagających się z trudami życia i wychodzącymi z nich z uśmiechem oraz bogactwem doświadczeń.

Jedno spojrzenie czy jeden eksperyment nie wyjaśnia tajników świata, a co dopiero wszechświata. Czasami trzeba doświadczeń kilku pokoleń, a nawet eksperymentów prowadzonych przez całą ludzkość, aby opisać to, czego jesteśmy niewielką cząstką. Poznawanie wymaga ciągłej otwartości umysłu, gotowości na doświadczenia i chęci stawiania sobie pytań, przecierania nieznanych...