"...kiedy w końcu zapadam w sen, to nie wypoczywam... to jak utrata przytomności, otchłań bez snów, budzi mnie każdy szelest i trzask, warkot samochodów za oknem; włączam radio i zasypiam przy muzyce, żeby nie słyszeć jego kroków w ciemnościach, bo wiem, że ON tam jest i czeka... czeka na mnie..."

Kolejna powieść Olgi Rudnickiej, z którą mialam się okazję zapoznać i jestem niesamowicie pozytywnie zaskoczona. Tematyka - wydawałoby się średnio atrakcyjna - stalking w odmianie mega intensywnej od której aż trzeba oczy przecierać, by pojąć jak złożony potrafi być umysł prześladowcy, że nie umie przyswoić postych komunikatów. Olga Rudnicka mistrzowsko poradziła sobie z tematem, nie mogłam odłożyć książki i zarwałam nockę - bardziej nieświadomie niż z premedytacją. Naprawdę trudno jest mi wyrazić jak się czułam czytając tę powieść. Strach, niemoc, beznadzieja... to wszystko było tu tak namacalne, że sama doświadczałam zagubienia i okropnego przygnębienia. Już dawno nie czułam tak potwornej bezsilności, zarówno towarzysząc bohaterom literackim jak i w życiu prywatnym. Atmosfera jest niesamowita od początku do końca, bohaterowie również pierwsza klasa, zarówno Julia jak i jej otoczenie no i oczywiście prześladowca - ale to tylko udowadnia jak wiele pracy pani Rudnicka włożyła w ten projekt.

Okropnie rozczarowaly mnie za to "oddane" koleżanki Julii, które potraktowały ją w tym wszystkim bardzo niesprawiedliwie. Spodziewałabym się prędzej takiego zachowania po Pawle - zwłaszcza patrząc na to jak na początku wyglądał jego związek z główną bohaterką, a tymczasem okazał się w tym wszystkim jej największym i najistotniejszym wsparciem. Ta sytuacją z jej koleżankami i Pawłem - mimo mojego okropnego emocjonalnego samopoczucia zasługuje na uznanie, gdyż bardzo cenię, kiedy autor potrafi pokazać bardziej egoistyczną odsłonę bohaterów, która udowadnia, jak bardzo ludzcy jesteśmy z naszymi wadami i błędami.

Gorąco polecam - jak dla mnie rewelacja.

"...kiedy w końcu zapadam w sen, to nie wypoczywam... to jak utrata przytomności, otchłań bez snów, budzi mnie każdy szelest i trzask, warkot samochodów za oknem; włączam radio i zasypiam przy muzyce, żeby nie słyszeć jego kroków w ciemnościach, bo wiem, że ON tam jest i czeka... czeka na mnie..."

Kolejna powieść Olgi Rudnickiej, z którą mialam się okazję zapoznać i jestem...