Lektura "Śledztwa biograficznego" to kłopotliwe doświadczenie. Z jednej strony odczuwać można szacunek dla sporej pracy, jaką wykonała autorka, penetrując liczne źródła i teksty Bolesława Prusa w poszukiwaniu wskazówek na temat jego życia i osobowości. Z drugiej strony jednak uderza nierzetelność, o czym świadczą chociażby takie androny wyplatane przez Piątkowską:
"Nie jest wykluczone, że zaczynając pisać swoją najsłynniejszą powieść, Aleksander miał w pierwszej chwili jakiś inny pomysł na poprowadzenie akcji, być może nawet jej głownym bohaterem miał być Ignacy Rzecki. Rozwiązanie takie sugeruje pierwsza scena, w której towarzystwo warszawskie plotkuje o Wokulskim i jego współpracowniku Rzeckim. Gdy to pisał, Aleksander musiał jakoś inaczej widzieć ich związek, ponieważ w tej scenie Rzecki ma zaledwie czterdzieści lat, czyli tyle samo ile w sierpniu 1887 miał sam Aleksander. W kolejnej scenie, gdy na scenę wkraczał wielki epicki w swym rozmachu kupiec, wierny subiekt został postarzony. Magiczne czterdzieści lat, a wraz z nimi główny wątek, przypadły Wokulskiemu, Rzecki zaś, jako człowiek starszy i bardziej doświadczony, został kronikarzem przyjaciela i jego cichym wielbicielem." (str. 312)
Czytelnikom "Lalki" na takie spekulacje ręce opadają i nie muszę chyba wyjaśniać dlaczego. Powiem tylko, że w pierwszym rozdziale Prus pisząc o Rzeckim "czterdziestoletni pracownik firmy" nie mówi o wieku bohatera, lecz o jego stażu pracy w firmie Minclów-Wokulskiego (ściślej 38 lat). Po natrafieniu na takie wpadki, że nie powiem błędy, już nie bardzo ufam autorce, bo obawiam się, że i inne jej tezy mogą mieć u swej podstawy równie tendencyjne odczytanie przywoływanych utworów Prusa - aby tylko pasowało do obrazka, jaki tworzy Piątkowska.
Słabością książki jest także nieciekawy sposób prowadzenia opowieści, np. irytujące powtórzenia, jak również nieprzemyślany materiał ilustracyjny. Jedyny walor to obraz środowiska warszawskiej inteligencji - publicystów, pisarzy - jaki wyłania się przy okazji "Śledztwa". Obraz zawężony siłą rzeczy do bezpośredniego otoczenia Prusa, ale dla mnie interesujący.

Lektura "Śledztwa biograficznego" to kłopotliwe doświadczenie. Z jednej strony odczuwać można szacunek dla sporej pracy, jaką wykonała autorka, penetrując liczne źródła i teksty Bolesława Prusa w poszukiwaniu wskazówek na temat jego życia i osobowości. Z drugiej strony jednak uderza nierzetelność, o czym świadczą chociażby takie androny wyplatane przez Piątkowską:
"Nie...