Kiedy byłam dzieckiem, były to dla mnie książki (książki w liczbie mnogiej, bo mówię o całej serii Serafiny) których nie mogłam czytać wieczorem, bo bałam się potem iść w nocy do łazienki. Wiem, co teraz myślicie, strachajło ze mnie, ale nie bez powodu nie lubię horrorów, ale przyznać musze, że te książki były naprawdę świetne, nawet mimo tego, że chwilami napawały mnie lekkim lękiem.

Książki są po prostu mega, naprawdę super się czytało i są dobrze napisane. Wciągające i mimo tego iż akcja nie zawsze była napięta, to nie mogłam się doczekać co będzie dalej. Były to książki które sprawiały, że miałam dreszczyk na plecach. Dostarczały wiele emocji, a akcja była nie do przewidzenia, co uwielbiam, zaś klimat książek niespotykany, bo spodobał mi się ten mroczny i tajemniczy świat.

Poczucie grozy z pewnością towarzyszyło niektórym momentem, choć pewnie nie dla wszystkich te książki będą straszne, to jednak dla mnie trochę takie były i czasem włosy stawały mi dęba. Książki są naprawdę godne polecenia osobom, które lubią klimaty niepokoju i zagadek.

Kiedy byłam dzieckiem, były to dla mnie książki (książki w liczbie mnogiej, bo mówię o całej serii Serafiny) których nie mogłam czytać wieczorem, bo bałam się potem iść w nocy do łazienki. Wiem, co teraz myślicie, strachajło ze mnie, ale nie bez powodu nie lubię horrorów, ale przyznać musze, że te książki były naprawdę świetne, nawet mimo tego, że chwilami napawały mnie...

Kiedy czytamy naszym dzieciom bajki na dobranoc, staramy się, by były ładne i ciepłe. Przejmujemy się, czy aby wilk połykający babcię nie jest zbyt straszny albo siostry Kopciuszka obcinające sobie pięty nie są zbyt... makabryczne. Ale prawda jest taka, że część dzieciaków bardzo lubi dreszczyk lęku podczas lektury i im są starsze, tym chętniej poszukują takich lektur. I myślę, że im właśnie mogłaby przypaść do gustu powieść Roberta Beatty'ego "Serafina i czarny płaszcz" od Mamania.

Parafrazując piosenkę ze Smerfów, powiem: to książka dla tych co się lubią bać!

To nie jest powieść dla wrażliwców, nie jest to bajka na dobranoc, a jednak może ogromnie spodobać się części młodszych nastolatków. To mroczna historia, w której zjawy z koszmarnych snów kroczą między ludźmi i nie każdy młodszy odbiorca powinien po książkę sięgnąć. Jednak młodzi czytelnicy, którzy lubią opowieści z dreszczykiem i szukają historii z odrobiną grozy będą nią zachwyceni.
Powieść ma świetny klimat. Jest w niej coś onirycznego, jako że większość akcji rozgrywa się nocami. Mamy tu klimatyczną, wielką posiadłość z domem niczym labirynt pełnym tajemniczych zakamarków, opuszczoną wioskę w pobliżu... Mamy młodą bohaterkę, która oswoiła noc i uwielbia samotne wędrówki po opustoszałym domu, a do tego prawdziwą grozę, która wkracza w jej swoiście uporządkowany świat. Tej grozy zdaje się nie dostrzegać nikt poza nią.

"Serafina..." zachwyciła mnie od pierwszych stron świetnie zbudowanym klimatem grozy, przemyślanie dobranym miejscem akcji, którego aura wzmaga jedynie uczucie niepokoju, ale przede wszystkim niezwykłą bohaterką, jakiej próżno szukać w innych powieściach. Przemyślana, świetnie poprowadzona intryga, w której niejeden zwrot akcji zmusza czytelnika do zmiany myślenia, a do tego plastyczny, klarowny język pozwalają zagłębić się w tę opowieść i ponieść z jej wartkim nurtem. A tuż po ostatniej stronie ma się ochotę chwycić za kolejny tom, by radość z obcowania z Serafiną trwała dłużej. Możecie zastanawiać się, czy czytać powieść przed snem, ale z pewnością czytać ją warto. Takich emocji w książkach dla dzieci nie ma zbyt wiele, a Beatty świetnie zapełnia lukę na rynku.

Kiedy czytamy naszym dzieciom bajki na dobranoc, staramy się, by były ładne i ciepłe. Przejmujemy się, czy aby wilk połykający babcię nie jest zbyt straszny albo siostry Kopciuszka obcinające sobie pięty nie są zbyt... makabryczne. Ale prawda jest taka, że część dzieciaków bardzo lubi dreszczyk lęku podczas lektury i im są starsze, tym chętniej poszukują takich lektur. I...

"Willa" tego autora mnie zachwyciła, więc z przyjemnością sięgnęłam po "Serafinę". I się nie zawiodłam. To co, pokochałam w Willi, również i tutaj dostałam: piękny =, poważny (jak na książkę młodzieżową) język, ciekawa historia i bohaterka zapadająca w pamięć i serducho. Oprócz głównego wątku - znikających w tajemniczych okolicznościach dzieci - dostajemy też dużo spraw pobocznych: przyjaźń, inność, poczucie osamotnienia w otaczającym świecie, niezależność. Oczywiście, jak to u tego autora, ogromne znaczenie ma tutaj natura, która jest wspaniale opisana i ma duży wpływ na fabułę. Co prawda, historia wolno się rozwija i tak naprawdę akcja nabiera tempa pod koniec. Przez zdecydowaną większość książki poznajemy Serafinę i jej historię, ale wydaje mi się, że był to zabieg celowy, po to aby czytelnik lepiej zrozumiał bohaterkę i jej świat, jej zachowania i decyzje. Jest to pierwszy tom i w moim odczuciu był bardzo dobry. "Serafinę" pochłonęłam w dwa dni i mam nadzieję, że kolejne części będą jeszcze lepsze.

"Willa" tego autora mnie zachwyciła, więc z przyjemnością sięgnęłam po "Serafinę". I się nie zawiodłam. To co, pokochałam w Willi, również i tutaj dostałam: piękny =, poważny (jak na książkę młodzieżową) język, ciekawa historia i bohaterka zapadająca w pamięć i serducho. Oprócz głównego wątku - znikających w tajemniczych okolicznościach dzieci - dostajemy też dużo spraw...

"Serafina" to lektura bardziej dla młodzieży, choć dla mnie dorosłe czytanie nie ma granicy wiekowej. Serafina bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła, a niektórych rzeczy w ogóle się nie spodziewałam! Mimo że książka i los dziewczynki z początku wydaje się smutny i bardzo przytłaczający, fabuła wielokrotnie nas zaskoczy. Serafinę czyta się bardzo szybko, nie jest to opasłe tomiszcze, lecz książka do przeczytana na raz. Dobrze, że są już 4 tomy, a najnowszy ukazał się w maju tego roku!

Serafina to dziewczynka, która mieszka z ojcem w piwnicy. Jest profesjonalną łapaczką szczurów, a w ogromnej rezydencji nikt nie ma pojęcia o jej istnieniu. Ojciec zadbał o to, aby dziewczynka nie wychylała się i nie zapuszczała do lasu. Przed nim była niewidzialna granica, której nie mogła i nie śmiała przekroczyć. Serafina jest stworzeniem nocnym, świetnie radzi sobie ze swoją „pracą”, a ciemność nie stanowi dla niej żadnej przeszkody. Dziewczynka kocha swojego ojca, ale czuje się samotna. Pragnie przyjaciół i życia jak z książek, które czyta. Pragnie pięknych sukien i nie rozumie dlaczego ojciec tak zaciekle ją ukrywa.

Jednak pewnej nocy, wszystko się zmienia. Życie Serafiny już nigdy nie będzie takie samo, a jej odkrycia odmienią losy wielu istnień. W noc, w którą zaginie dziewczynka w żółtej sukience, a Serafina zmierzy się ze złem, jej historia zaczyna pisać się na nowo.

Książka bardzo mnie wciągnęła i niezmiernie cieszę się, że od razu będę mogła sięgnąć po kolejne tomy. Jestem ciekawa, jak potoczą się losy tej niezwykłej dziewczynki i co zamierza zrobić z odkrytymi tajemnicami i sekretami. Jak odnajdzie się w zupełnie nowej dla niej rzeczywistości? Tego dowiemy się w drugim tomie, a ja zachęcam Was do przeczytania pierwszego!

"Serafina" to lektura bardziej dla młodzieży, choć dla mnie dorosłe czytanie nie ma granicy wiekowej. Serafina bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła, a niektórych rzeczy w ogóle się nie spodziewałam! Mimo że książka i los dziewczynki z początku wydaje się smutny i bardzo przytłaczający, fabuła wielokrotnie nas zaskoczy. Serafinę czyta się bardzo szybko, nie jest to opasłe...

„Serafina i czarny płaszcz” to moje drugie spotkanie z twórczością Roberta Beatty’ego. Tak bardzo podobała mi się „Willa, dziewczyna z lasu”, najnowsza książka autora, że koniecznie musiałam nadrobić jego wcześniejszą twórczość. „Serafina i czarny płaszcz” to tom rozpoczynający rewelacyjną serię dla młodych czytelników.

Bogata posiadłość Biltmore, Ashenville, Karolina Północna, rok 1899. I ojciec z córką, którzy potajemnie mieszkają w piwnicy posiadłości państwa Vanderbiltów. Serafina jest inna niż wszystkie dzieci. Ma złote oczy i pewne deformacje, które skłaniają jej ojca do trzymania dziewczynki w ukryciu. Dziewczyna nie wie, kim jest, skąd pochodzi, jaki ma cel w życiu. Ma już dwanaście lat, a nie ma przyjaciół. Żyje w odosobnieniu. Pewnego dnia ojciec mówi jej, że ma pewne zadanie w Biltmore. I tak Serafina staje się Główną Łowczynią Szczurów. Chociaż to zadanie satysfakcjonuje dziewczynkę, to jednak nie do końca. Ona pragnie żyć jak normalne dzieci. Dzielić troski z przyjaciółmi, przeżywać przygody. Pewnej nocy dzieje się coś, co sprawia, że dziewczynka będzie musiała wyjść z ukrycia. Serafina jest świadkiem, jak tajemniczy mężczyzna w czarnym płaszczu porywa małą dziewczynkę. Właściwie nie porywa, jego płaszcz, który żyje własnym życiem, dosłownie ją pochłania. Nastolatka postanawia stawić czoła mężczyźnie. Nie spodziewa się, że przy okazji odnajdzie też prawdę o sobie.

„Serafina i czarny płaszcz” to kolejna pięknie opowiedziana historia, która wyszła spod pióra Roberta Beatty’ego. I kolejna na tyle uniwersalna, że czytać ją mogą osoby w każdym wieku i każda z nich wyciągnie dla siebie z tej powieści coś wartościowego. Powieść nie jest skomplikowana, napisana jest prostym językiem i miejscami jest dość przewidywalna. Jednak trzeba pamiętać, że jest kierowana do młodszych odbiorców i to, co dla dorosłego będzie oczywiste, dla młodego czytelnika już niekoniecznie. Mimo to udało się tej opowieści kilka razy mnie zaskoczyć, co oczywiście zapisuję jej na plus. Po raz kolejny oczarowały mnie w prozie Beatty’ego jego opisy przyrody. Autor pisze tak, że można poczuć więź z naturą. Odmalowuje jej przepiękny, barwny i niesamowicie plastyczny obraz. Ale, jak zawsze u autora, to nie jest jedyna zaleta książki. Młoda bohaterka powieści, poszukuje wielu odpowiedzi. Między innymi tych najważniejszych, dotyczących własnej tożsamości. Serafina nie zna swojej przeszłości. Nie wie, dlaczego odróżnia się od innych dzieci, nie rozumie, z jakiego powodu ojciec za wszelką cenę chce ją trzymać z dala od prawdziwego świata. Czy las, przed którym ciągle ją ostrzega, naprawdę jest taki straszny, a świat zewnętrzny może zrobić jej krzywdę? To bardzo mądra lektura, poruszająca ważne tematy, szczególnie dla dorastającego człowieka. Zmusza do refleksji, co jest niemniej ważne. Towarzysząc głównej bohaterce w jej wędrówce w nieznane, zastanawiamy się, czym jest prawdziwa przyjaźń, co tak naprawdę znaczy być odważnym, jak ważna jest akceptacja i co to znaczy odnaleźć siebie. Książka mówi o potrzebie akceptacji, o dojrzewaniu i poszukiwaniu własnej tożsamości. Uczy młodych ludzi, że inny nie znaczy gorszy i jak ważne jest wzajemne zrozumienie i pomoc innym. A to wszystko zostało zgrabnie wplecione w interesującą, tajemniczą historię, pełną intryg, magicznych chwil i niepowtarzalnych emocji. I doprawione odrobiną grozy. Czyta się tę historię z prawdziwą przyjemnością i niechętnie z nią rozstaje.

Główna bohaterka powieści, tytułowa Serafina, to bardzo młoda, ale też rezolutna dziewczynka. Nie jest taka sama jak ludzie, których obserwuje z ukrycia. Z drugiej strony jest do nich bardzo podobna. Dziewczynka funkcjonuje nocą, poluje na szczury, dobrze widzi w ciemności, bo całe swoje życie spędziła w piwnicy. Serafina ujęła mnie za serce swoją wrażliwością, odwagą i dobrocią. Kibicowałam jej od początku do końca. Bardzo chciałam, aby znalazła odpowiedzi na dręczące ją pytania. Nastolatka nie ustaje w próbach zrozumienia samej siebie i dążeniach do poznania swojej przeszłości. To biedne dziecko jest pełne sprzeczności, samo nie wie, co ma na swój temat myśleć. Zachwyca jednak determinacja, z jaką dąży do poznania prawdy o sobie i do odkrycia, kto stoi za porwaniami niewinnych dzieci.

„Serafina i czarny płaszcz” to piękna, poruszająca, ponadczasowa i bardzo uniwersalna historia o najważniejszych wartościach w życiu. Ale też wciągający, intrygujący i trzymający w napięciu kryminalno-przygodowy dreszczowiec z elementami magii. Powieść zachwyca feerią barw, klimatem i dojrzałością. Doskonały jest w niej wątek kryminalny i kreacja głównej bohaterki. To magiczna, wartościowa i godna polecenia pozycja. Dlatego z całego serca zachęcam Was do tego, abyście po nią sięgnęli.

„Serafina i czarny płaszcz” to moje drugie spotkanie z twórczością Roberta Beatty’ego. Tak bardzo podobała mi się „Willa, dziewczyna z lasu”, najnowsza książka autora, że koniecznie musiałam nadrobić jego wcześniejszą twórczość. „Serafina i czarny płaszcz” to tom rozpoczynający rewelacyjną serię dla młodych czytelników.

Bogata posiadłość Biltmore, Ashenville, Karolina...

Rok 1899, Asheville. W piwnicach posiadłości Biltmore mieszka niezwykła dziewczynka. 12-letnia Serafina jest ukrywana przez ojca. Mężczyzna chce chronić córkę, ponieważ nie wygląda ona jak inne dzieci. Serafina ma złote oczy, cztery palce u stóp oraz inne deformacje. Jej ojciec pracuje w posiadłości, a ona spędza noce polując na szczury. Pewnego razu jest świadkiem jak tajemniczy mężczyzna w czarnym płaszczu wchłania przerażoną dziewczynkę. Serafina postanawia dowiedzieć się kim on jest i stawić mu czoła.

Miałam już przyjemność czytać jedną książkę autora, która mnie zauroczyła i muszę przyznać, że z Serafiną było tak samo. Bardzo lubię literaturę młodzieżową, w której możemy spodziewać się niebezpieczeństw oraz przerażających czarnych charaterów i to wszystko znalazłam w tej lekturze. A jak o złych postaciach mowa to mężczyzna w czarnym płaszczu z gnijącą skórą okazał się naprawdę upiorny! Rozdziały z nim tworzyły niejasny klimat i chęć poznania jego tożsamości. Po drugiej stronie mamy niezwykle dzielną dziewczynkę, która postanowiła zaniechać dalszych porwań dzieci i odkryć tajemnicę płaszcza. Bardzo polubiłam Serafinę za jej dobro i chęć niesienia pomocy. Dodatkowo niezwykle intrygujące było przemieszczanie się wraz z nią po pełnych tajemnic korytarzach i zakamarkach Biltmore. Równie ciekawym miejcem okazał się nieprzenikniony las oraz porzucony cmentarz. Sama fabuła w niektórych momentach jest trochę przewidywalna, ale niekiedy autorowi udało się mnie zaskoczyć. Historia odważniej Serafiny jest bardzo wciągająca i ja przeżyłam niesamowitą przygodę zatopiona w lekturze. Nie mogę się doczekać, aż sięgnę po kolejne tomy, aby poznać jej dalsze losy. Bardzo polecam tę wartościową i piękną historię.

Rok 1899, Asheville. W piwnicach posiadłości Biltmore mieszka niezwykła dziewczynka. 12-letnia Serafina jest ukrywana przez ojca. Mężczyzna chce chronić córkę, ponieważ nie wygląda ona jak inne dzieci. Serafina ma złote oczy, cztery palce u stóp oraz inne deformacje. Jej ojciec pracuje w posiadłości, a ona spędza noce polując na szczury. Pewnego razu jest świadkiem jak...

Wspaniała opowieść, nie tylko dla dzieci, ale także dla dorosłych. Od pierwszej strony poczułam magię i nie mogłam się od niej oderwać. Polecam.

Wspaniała opowieść, nie tylko dla dzieci, ale także dla dorosłych. Od pierwszej strony poczułam magię i nie mogłam się od niej oderwać. Polecam.

Książka fajna. Zakończenie szczęśliwe to na plus😀

Książka fajna. Zakończenie szczęśliwe to na plus😀

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

.

.