Od dawna przymierzałam się do przeczytania tej powieści, więc gdy dostałam ją od przyjaciółki i jej córki, od razu zabrałam się za lekturę.
Początkowo miałam wrażeni chaosu, ale to zapewne dlatego, że usilnie próbowałam od pierwszych stron powiązać prolog z treścią rozdziałów. Gdy z tego zrezygnowałam i dałam się ponieść opowieści, lektura od razu nabrała tempa, chociaż nie jest to historia pełna zwrotów akcji.

Wciągające i intrygujące okazały się perypetie rodziny umierającej Anny, wzajemne relacje między braćmi, między najstarszym potomkiem i jego córką oraz leciwym i nieporadnym ojcem... Ukoronowaniem tych skomplikowanych stosunków okazuje się niezwykle zaskakujące zakończenie, które zachęca do sięgnięcia po kolejne części sagi.

Autorka nie boi się trudnych tematów. Przekonująco pisze o samotności, odrzuceniu, homoseksualizmie, nietolerancji, o kontraście między życiem w miejskich aglomeracjach i na biednej prowincji, której mieszkańcy ledwie wiążą koniec z końcem, od pokoleń trwając w przekonaniu, że zmiana trybu życia równa się rodzinnej zdradzie.

Poważną problematykę Anne B. Radge powiązała zręcznie z prostym, ale błyskotliwym stylem, w którym odnajdujemy i poetyckie fragmenty, i dosadne, a nawet wulgarne zdania.

Całość czyta się szybko i z emocjami. Polecam przede wszystkim miłośnikom niebanalnych powieści obyczajowych z zaskakującym zakończeniem, odkrywającym rodzinne tajemnice sprzed lat.

Od dawna przymierzałam się do przeczytania tej powieści, więc gdy dostałam ją od przyjaciółki i jej córki, od razu zabrałam się za lekturę.
Początkowo miałam wrażeni chaosu, ale to zapewne dlatego, że usilnie próbowałam od pierwszych stron powiązać prolog z treścią rozdziałów. Gdy z tego zrezygnowałam i dałam się ponieść opowieści, lektura od razu nabrała tempa, chociaż...