Może jest tak, że wyobcowanie rodziców zagnieżdża się w dziecku, czyni je obcym dla siebie samego i całego świata.

Może jest tak, że wyobcowanie rodziców zagnieżdża się w dziecku, czyni je obcym dla siebie samego i całego świata.

...)kiedy człowiek się starzeje, niemal wszystko się zmienia. Ma się lepszy widok. Panoramiczny. Inną perspektywę. Nie dlatego, że człowiek koniecznie robi się mądrzejszy (...) ale jest tak, jakby człowiek wspiął się na jakąś górę. Nagle, któregoś dnia, stoi się niemal na szczycie i patrzy na cały świat. Widzi się rzeczy, których się wcześniej nie widziało. Pojmuje się to, czego nigdy wcześniej się nie pojmowało. Zdumiewa tym, o czym wcześniej myślało się, że jest zupełnie normalne, także sobą samym i swoim życiem. Jednak jest już wszystko jedno, bo człowiek znajduje się na szczycie, wysoko nad światem, gdzie powietrze jest tak rozrzedzone, że już nie do końca jest się sobą. Trudno mu oddychać. trudno przejmować się rzeczami, co do których wie się, że powinno się przejmować. Nie robi się tego. Człowiek staje się nieco obojętny. Niewzruszony. Świat jest przecież tak daleko i każdy tam na dole musi popełnić swoje własne błędy. To nudne i męczące, ale to fakt. Nudny i męczący fakt, na który nie da się nic poradzić.

...)kiedy człowiek się starzeje, niemal wszystko się zmienia. Ma się lepszy widok. Panoramiczny. Inną perspektywę. Nie dlatego, że człowiek ...

Muszę się umalować i uczesać, żeby choć powierzchnia była nieskazitelna, żeby nikt nie mógł zobaczyć, kim naprawdę jestem.

Muszę się umalować i uczesać, żeby choć powierzchnia była nieskazitelna, żeby nikt nie mógł zobaczyć, kim naprawdę jestem.