Kontynuacja przygód Mirosława Kutrzeby, akcja trochę się zagęszcza, bo niespodziewany nowy cel okazuje się wyjątkowo trudny do osiągnięcia. W międzyczasie Świat Kresu żyje własnym życiem, krzepnie, ale też ewoluuje, a do postaci z mitów i legend dołączają te z popkultury i literatury, także osoby znane z naszego świata, niektóre trochę gnomowate. Zresztą nie tylko osoby, ale i zwierzęta, ale co ja będę...

Czyli znowu w fabułę (nieźle pomyślaną) mamy wplecione mnóstwo nawiązań etno-, antropo-, czy nawet kulturo-, dzięki czemu "Wojny" czyta się bez wyrzutów sumienia, że wzięliśmy kolejną rzecz z półki z fantastyką, jak wiadomo miałką rozrywką dla gawiedzi. Najlepsze są momenty, w których autor nie tyle puszcza do nas oko, co rozkłada ręce, jakby chciał powiedzieć "sami widzicie, że tak musi być, takie są zasady opowieści". I pozwala akcji toczyć się na złamanie karku, bo to jednak książka zdecydowanie przygodowa. A okładka, choć niezbyt ładna, nie kłamie - w tytule chodzi o przestrzeń kosmiczną.

"Wojny przestrzeni" to trochę nieoczekiwana kontynuacja "Pokoju światów", który miałem nadzieję będzie samodzielną książką, nie częścią trylogii/cykl/sagi, takie wyjątkowo rzadkie zwierzę na rynku fantastyki. Nie będzie chyba spoilerem jeśli napiszę, że kontynuacja prawdopodobnie doczeka się kontynuacji. (Tu powinien być Will Ferrell mówiący "I'm not even mad".)

Kontynuacja przygód Mirosława Kutrzeby, akcja trochę się zagęszcza, bo niespodziewany nowy cel okazuje się wyjątkowo trudny do osiągnięcia. W międzyczasie Świat Kresu żyje własnym życiem, krzepnie, ale też ewoluuje, a do postaci z mitów i legend dołączają te z popkultury i literatury, także osoby znane z naszego świata, niektóre trochę gnomowate. Zresztą nie tylko osoby,...