Wertując pierwsze strony, miałam wrażenie, że to jedna z wielu książek dla młodzieży, która tyczy się ich codziennych spraw. Gimnazjalista Bartek jest spokojnym, uczniem, który nie do końca ma ochotę chodzić do jednej klasy ze starszym od siebie kolegą z osiedla. Dziara za dużo o nim wie. Jest dla niego niewygodnym świadkiem wydarzeń, które nie są powodem do chluby. W szkole dochodzi do kradzieży. Z ust Bartka pada oskarżenie skierowane w stronę Jarka (Dziary). Bartek, gdyby wiedział co z tego wyniknie, to nigdy by nie zapędził się w oskarżeniach. Ze szkolnych murów przenosimy się na wycieczkę do Sztolni. Autor bardzo szczegółowo przedstawia czytelnikowi przygnębiające oblicze tego podziemnego świata. Zdarzenie, do jakiego doszło w tym miejscu, zamienia zwykłą wycieczkę w tajemniczą i pełną grozy podróż. Czy będąc na wycieczce w jakiejkolwiek kopalni, mięliście ochotę zajrzeć w ciemność zamkniętych dla zwiedzających korytarzy? Czy lęk, jaki wam towarzyszył idąc ciemnymi, wilgotnym i wąskim korytarzami dał się okiełznać? Czy przerażała was myśl, że może nie być powrotu z tego miejsca? Siedząc wygodnie w fotelu, rysuje się nam w głowie scenariusz, który ma pozytywne zakończenie. Przecież ktoś zauważy nasza nieobecność, ktoś zareaguje, ktoś zacznie szukać. Co przez ten czas będzie się działo z nami? Pomijając wszelkie „przygody”, jest szansa na...poznanie samego siebie i swojej siły. Historie opisywane w książce wymuszają na niepozornym chłopcu ogromną walkę z samym sobą, z kruchością ludzkiego ciała oraz nagłym brakiem jednego ze zmysłów, jakim jest wzrok.


Dla kogo jest ta książka?
Dla młodzieży, również tej dużo starszej. Mój dziesięciolatek jednak się wstrzyma z jej czytaniem. Nie jest to książka do czytania przed snem dla takich dzieciaków. Sama momentami się bałam.
Jedyną nieprawdopodobną rzeczą, jaka mi dorosłej kobiecie, wydaje się przesadzona, to pancerne ciało Bartka. Biorąc pod uwagę opisy sytuacji, nie powinno być zdolne do tak dużych wyzwań, jakie stawia mu autor książki. Biorę jednak poprawkę na to, z tego względu, że jest to książka dla młodzieży i pisana przez mężczyznę, który też pewnie w dzieciństwie chciał być niezniszczalny.

Jak się czyta?
Szybko i z ciekawością. Każda kolejna strona buduje napięcie, które nie pozwala na odłożenie książki, bez wyjaśnienia sytuacji, w jakiej znaleźli się bohaterowie.

Moja ocena: 8/10

Wertując pierwsze strony, miałam wrażenie, że to jedna z wielu książek dla młodzieży, która tyczy się ich codziennych spraw. Gimnazjalista Bartek jest spokojnym, uczniem, który nie do końca ma ochotę chodzić do jednej klasy ze starszym od siebie kolegą z osiedla. Dziara za dużo o nim wie. Jest dla niego niewygodnym świadkiem wydarzeń, które nie są powodem do chluby. W...